Το Ιστορικό μιας εξαπάτησης:
Ούσα εγώ σε μια ευαίσθητη ηλικία (24.5 χρονών) γνωρίζω τον υποτιθέμενο πρίγκιπα (39 χρονών) ο οποίος ήρθε σε αχυρένιο άλογο. Από το πρώτο καιρό της γνωριμίας έδειξε σημάδια ενός ατόμου που του άρεσε να το «παίζει θύμα» και γενικότερα με το καιρό προχώρησε σε σημάδια διακριτά της κακοποιητικής σχέσης που βίωνα τελικά όλα τα χρόνια. Από την αρχή για κάποιο λόγο επέμενε στο να προχωρήσει η σχέση στο επόμενο επίπεδο δηλαδή στον ερχομό ενός παιδιού. Όπως όλες οι γυναίκες είχα κάποιες αποτυχίες στις οποίες ποτέ δεν έδειξε ούτε σεβασμό ούτε συμπαράσταση…. Προφανώς ο σκοπός ήταν το αποτέλεσμα. Σε μια άλλη προσπάθεια μετά από καιρό όντως ήρθαν τα πράγματα έτσι ώστε η εγκυμοσύνη προχώρησε, αλλά και εκεί έδειξε το πρόσωπο του χωρίς να θέλει να προσφέρει στην οικογένεια τα προβλεπόμενα. Με τη γέννηση του παιδιού, τα προβλήματα βγήκαν στην επιφάνεια και εννοείται η σχέση κατέληξε σε «λευκή». Τα οικονομικά προβλήματα είχαν παγιωθεί, η μη κατανόηση της κατάστασης και των υποχρεώσεων ως προς το νέο μέλος έφεραν αδιέξοδα. Οπότε πήρα την απόφαση το 2014 σε ηλικία 31 ετών να συνεχίσω τη καριέρα μου και παράλληλα σπουδές, με τη συναίνεση του τότε συζύγου και αφού με βοήθησε ώστε να εγκατασταθώ σε άλλη πόλη και να παλέψω για μια καλύτερη ζωή για όλους μας. Να επισημάνω εδώ ότι τα Χριστούγεννα του 2014 -2015 τα περάσαμε μαζί στην νέα πόλη που είχα εγκατασταθεί και είχα και τη χαρά να φιλοξενήσω και μια φίλη μου μαζί με την υπόλοιπη οικογένεια. Μέχρι το 2016 στα χαρτιά θεωρητικά θεωρούμουν παντρεμένη αλλά οικονομικά ήμουν ανεξάρτητη. Δεν είχα στα δύο χρόνια ποτέ καμία οικονομική βοήθεια από τον πρώην σύζυγό μου. Εξάλλου με θεωρούσε οικονομικό βαρίδιο, όπως μου εξομολογήθηκε και ο ίδιος, και το ποσό που δανείστηκα από τον ίδιο για το νέο ξεκίνημα μου, το έχω επιστρέψει και με το παραπάνω.
Στα διαστήματα αυτά με το παιδί μου είχα επαφή. Κάθε μήνα ταξίδευα για να έχω φυσική παρουσία αλλά και το διάστημα που έλειπα κρατούσα καθημερινή τηλεφωνική επαφή. Το 2016 ενημερώνω ότι θα προβώ σε διαδικασίες διαζύγιού. Μετά από πολλές διαπραγματεύσεις πήραμε συναινετικό διαζύγιο με κοινή επιμέλεια.
Για κάποιο καιρό δούλεψε αρκετά καλά γιατί μας εξυπηρετούσε και τους δύο και φυσικά ήταν πολύ βοηθητικό στη ψυχοσωματική εξέλιξη – ανάπτυξη του παιδιού. Κάπου εδώ πλησιάζοντας το διάστημα που θα κρατούσα εγώ το παιδί περίπου δυόμιση μήνες (2.5 μήνες) εμφανίστηκαν δύο άτομα που έφεραν τελικά τα μεγαλύτερα προβλήματα.
Εκείνο το διάστημα ξεκίνησε μια σειρά δικαστηρίων, άρχισαν να εμφανίζονται ψεύδορκες μαρτυρίες, ψευδή στοιχεία, κατηγορίες ακαταλληλότητας μου, που σταδιακά οδήγησαν στην απώλεια της επιμέλειας.
Το παιδί μου άλλαξε κατοικία, διαβιεί στο σπίτι της υποτιθέμενης συντρόφου, ανά διαστήματα το παιδί παρουσιάζει επιθετικές και προσβλητικές συμπεριφορές, με καθοριστική τη τελευταία μας συνάντηση να μου ξεστομίσει ότι παρότι τιμωρήθηκες δεν έβαλες μυαλό και εννοούσε την αφαίρεση της επιμέλειας με τη κατηγορία της κακοποίησης. Άρχισε να εκφράζει απόψεις τύπου «είσαι ασήμαντη και ανάξια μητέρα», «μόνο ο άντρας είναι σημαντικός», «με τις αγωγές που θα κερδίσουμε θα πάρουμε καινούργιο αυτοκίνητο», «πότε θα πεθάνεις για να πάρουμε τα περιουσιακά σου στοιχεία», ότι «η μητέρα του και οι παππούδες του είναι κακοί άνθρωποι».
Αυτά τα λόγια σίγουρα δεν είναι ενός μικρού παιδιού αλλά ενηλίκων με δείγμα ανελλιπούς σεβασμού – αξιοπρέπειας. Δυστυχώς η μακροχρόνια δικαστική διαμάχη έφερε μακροχρόνια διαστήματα αποξένωσης και φυσικά αρνητικά αποτελέσματα. Ζωές κρίθηκαν από ανθρώπους χωρίς εξειδίκευση και με μια παγερή στάση αδιαφορίας ως προς τις συνέπειες των αποφάσεων τους, τόσο σε γονείς όσο και στα παιδιά. Στη δική μου περίπτωση η γονική αποξένωση προκαλείται από λειτουργό ψυχικής υγείας και κατ’ επέκταση από το ευρύτερο πατρικό οικογενειακό περιβάλλον του παιδιού.