ΚΑΡΔΑΡΑ ΙΩΑΝΝΑ – Α.Μ. 1340200700142 – Αθήνα,2009
Η Νομολογία δεν αναγνωρίζεται στη χώρα μας ως τυπική πηγή δικαίου και δεν έχει ισχύ κανόνα δικαίου.
Ιστορικά άλλοτε ίσχυε κατ’ έκταση του γραπτού δικαίου, άλλοτε ίσχυε ως εθιμικό δίκαιο και άλλοτε είχε απλώς πνευματικό κύρος. Η αναγνώριση της νομολογίας ως άμεσης πηγής δικαίου εξομοιώνει την δικαστική απόφαση με τον κανόνα δικαίου και σηματοδοτεί τη δυνατότητα του δικαστή να θέτει δίκαιο κατά παράβαση της θεμελιώδους αρχής του Συντάγματος περί διάκρισης των εξουσιών.
Όμως οι νόμοι έχουν ισχύ προς όλους τους πολίτες και δεν περιορίζονται μόνο στην περίπτωση κάποιον διαδίκων όπως συμβαίνει στην δικαστική απόφαση που αναφέρεται σε συγκεκριμένα περιστατικά και περιορίζονται σε συγκεκριμένο χώρο και χρόνο.
Αν και κανείς δεν μπορεί να μειώσει τον ρόλο και τη σημασία της Νομολογίας εν τούτοις μπορούμε να πούμε πως η Βουλή νομοθετεί ενώ η δικαιοσύνη απονέμεται. Η αναγνώρισή της όμως ο πηγή κανόνων δικαίου εγκυμονεί τον κίνδυνο να λειτουργήσει αντίστροφα αυτό και να οδηγήσει στην παγίωση δικαιϊκών ρυθμίσεων που ίσως να μην εκφράζουν πια την κοινωνία και να οδηγήσουν σε αποτελμάτωση του δικαίου.
