8η-Ιστορία Σύντροφος Πατέρα

Από την αρχή γνώριζα για τις δυσκολίες του συντρόφου μου Νίκου με την εν διαστάσει τότε σύζυγό του την Κατερίνα και το ζήτημα της 5χρονης κόρης τους. Όμως δεν περίμενα ποτέ ότι θα ήταν όπως μου τα περιέγραφε. Κατάλαβα αργότερα ότι δεν υπήρχε στοιχείο υπερβολής, ήταν ακριβώς έτσι και  χειρότερα.

Έφυγε  σε άλλο νομό στη νησιωτική Ελλάδα, χωρίς την θέλησή του και δήθεν λόγω εποχιακής  εργασίας. Αυτό τον αδρανοποίησε στο να κάνει ασφαλιστικά μέτρα την κατάλληλη στιγμή. Αργότερα αποδείχτηκε ότι είχε φύγει με τον σύντροφο της για να ξεκινήσει εκεί μια καινούργια ζωή χωρίς καμία ενημέρωση, αιφνιδιαστικά και όντας ακόμα σε έγγαμη συμβίωση μαζί του. Για την ακρίβεια είχε παγώσει τη διαδικασία του διαζυγίου για λόγους περιουσιακούς όπως αργότερα απεδείχθη και κρατούσε ενεργή όσο μπορούσε την σχέση με τη πρόφαση ότι θα επέστρεφε στην Αθήνα. Σκοπός της ήταν να ξεκινήσει μια νέα ζωή, να απομακρύνει το παιδί από τον πατέρα, να το χειραγωγεί κατά το δοκούν, εργαλειοποίοντας το και αντιμετωπίζοντάς το πλέον ιδιοκτησιακά.

Η πραγματικότητα αποκαλύφθηκε αργότερα από το ίδιο το παιδί. Άρχισε να αναφέρεται στον φίλο της μαμάς που ζούσε μαζί του στο ίδιο σπίτι. Δεν γνώριζε ο πατέρας επί μήνες με ποιον διαμένει το παιδί του, ενώ η πρώην σύζυγος του παρελκυστικά για μήνες αναφερόταν σε κάποιο οικογενειακό φίλο. Η επικοινωνία του με το παιδί γινόταν μόνο κατά τις επισκέψεις της ίδιας στην Αθήνα, ενώ η διεύθυνση κατοικίας του παιδιού και της ίδιας ήταν άγνωστη. Εκ παραλλήλου ο πατέρας στήριζε οικονομικά το παιδί του και τη μητέρα νιώθοντας ότι είχε την ηθική αυτή υποχρέωση έναντι και των δύο.

Όταν πλέον η πραγματικότητα αποκαλύφθηκε, η πρώην σύζυγος αναγκάστηκε να προσχωρήσει σε διαδικασίες διαζυγίου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη ρύθμιση των οικονομικών της απολαβών και σήμανε την έναρξη ενός νέου κύκλου εκβιαστικών και αποξενωτικών πρακτικών σε σχέση με το παιδί.

Το διαζύγια αυτομάτως της έδωσε την αποκλειστική επιμέλεια χωρίς ποτέ να ελεγχθεί η καταλληλόλητα της. Εξ ορισμού βρέθηκε σε θέση εξουσίας, άρχισε να προωθεί το νέο σύντροφο ως πατέρα του παιδιού, αλλοιώνοντας την πραγματικότητα των γονικών ρόλων. Η ενημέρωση για την εξέλιξη του παιδιού, για θέματα σχολικά και υγείας ήταν ανύπαρκτη.

Η ορισμένη τηλεφωνική επικοινωνία από το δικαστήριο άρχισε να υποδαυλίζεται με διάφορους τρόπους: δεν είχε σήμα το κινητό, δεν είχε δεδομένα για βιντεοκλήσεις, το παιδί ήταν κουρασμένο, απασχολημένο με τα παιχνίδια του, έβλεπε παιδικά προγράμματα στη τηλεόραση ή στον υπολογιστή, ενοχλείς την οικογενειακή μας γαλήνη. Πλέον ο πατέρας αντιμετωπιζόταν ως παρίας, όπου η μητέρα παρουσίαζε πλέον ακόμα και στο παιδί τον βιολογικό πατέρα ως ένα πρόσωπο εκτός οικογενειακού πυρήνα. Παράλληλα άρχισε η διαμόρφωση αντιλήψεων στο παιδί ότι ο μπαμπάς δεν ενδιαφέρεται για αυτό, ότι αγαπάει περισσότερο τη σύντροφο του (εμένα), τα παιχνίδια και ρούχα που έστελνε ο μπαμπάς ποτέ δεν του παραδίδονταν, και όταν εν τέλη αυτά παραδίδονταν παρουσιαζόντουσαν ως δώρα της μητέρας ή του συντρόφου.

Εφαρμογή πλήρους αποξένωσης, η οποία εντάθηκε κατά τη διάρκεια της καραντίνας λόγω covid19, όπου η μητέρα και ο σύντροφος της απαγόρευσαν στο πατέρα για όλους τους μήνες που διήρκησε κάθε μορφή δια ζώσης επικοινωνίας. Από τα Χριστούγεννα του 2019, ο πατέρας κατάφερε εν τέλη να ξαναδεί το παιδί του το καλοκαίρι του 2020.

Κάθε μέρα που περνά για το αποξενωμένο παιδί από το πατέρα του δεν γυρίζει πίσω. Κάθε μέρα που περνά για τον αποξενωμένοι πατέρα δεν αντικαθίσταται με μερικές ώρες επικοινωνίας. Παιδί και πατέρας βιώνουν ένα κοινό Γολγοθά για τον οποίο η πολιτεία κάνα συστηματικά τα «στραβά μάτια». Είναι μια αέναη μάχη  του πατέρα να προσπαθεί να χτίσει ότι η αποξενώτρια μάνα γκρεμίζει. Ψυχική φθορά του γονέα για να κερδίσει αυτό που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο.

Για αυτό το πατέρα και το παιδί του η μόνη ελπίδα πλέον είναι η εισαγωγή του πολυαναμενόμενου νομικού πλαισίου οικογενειακού δικαίου, όπου υποτίθεται θα θέσει τις βάσεις για την ισορροπημένη ανάπτυξη και επαφή γονέων και παιδιών από διαζευγμένους ή εν διαστάσει συντρόφους. Όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει Νόμος.

Leave a reply

Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία με την επωνυμία «Κάθε παιδί χρειάζεται 2  Γονείς Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία» και τον διακριτικό τίτλο «A Child Needs 2 Parents ΑΜΚΕ»

Άρθρα

Επικοινωνία

Παναγή Τσαλδάρη 309
Νίκαια
ΤΚ: 18453

Υποστήριξη

Με ενθουσιώδεις εθελοντές, είμαστε έτοιμοι να σας στηρίξουμε οποιαδήποτε στιγμή.