Πηγή: Families need Fathers – Scotland
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η ζωή των περισσότερων παιδιών μας είναι χτισμένη γύρω από το χρόνο τους στο σχολείο, όχι μόνο στην τάξη, αλλά και στις ευρύτερες δραστηριότητες της σχολικής κοινότητας. Από τις δραστηριότητες μετά το σχολείο μέχρι τη δημιουργία φιλιών, το σχολείο παρέχει τον κόμβο γύρω από τον οποίο μπορούν να οικοδομηθούν οι κοινωνικές δεξιότητες και η προσωπική ανάπτυξη.
Υπάρχουν πολλές έρευνες και γενική αποδοχή, ότι τα παιδιά τα καταφέρνουν καλύτερα, όταν έχουν το ενεργό ενδιαφέρον και τη συμμετοχή και των δύο γονέων, καθώς και της ευρύτερης οικογένειάς τους στην εκπαίδευσή τους, είτε αυτό μετριέται στα αποτελέσματα των εξετάσεων, είτε σε ευρύτερα κριτήρια ευημερίας. Είναι πραγματικότητα, ότι πολλά από τα παιδιά μας έχουν γονείς που ζουν χωριστά, είτε λόγω διαζυγίου, είτε χωρισμού είτε γιατί δεν έζησαν ποτέ μαζί.
Είναι επίσης δίκαιο να αναγνωρίσουμε, ότι σε αυτές τις συνθήκες πολλοί γονείς δίνουν προτεραιότητα, όποιες κι αν είναι οι διαφορές μεταξύ τους, στην υποστήριξη που πρέπει να παρέχουν και οι δύο στα παιδιά τους κατά τη διάρκεια του χρόνου τους στο σχολείο.
Ωστόσο, είναι δυστυχώς αλήθεια, ότι άλλοι γονείς που δεν είναι συγκάτοικοι βρίσκονται, είτε ενεργά αποκλεισμένοι από τη συμμετοχή στη σχολική ζωή των παιδιών τους από τον γονέα που κυρίως έχει αναλάβει τη φροντίδα, είτε παθητικά αποκλεισμένοι από την αδράνεια ή την αδιαφορία της προσέγγισης του σχολείου για τη συνεχή δέσμευση. Οι μη μόνιμοι γονείς αναφέρουν συχνά ότι πρέπει να διαφωνούν επανειλημμένα για αναγνώριση και συμπερίληψη και όσο περισσότερο διαφωνούν τόσο περισσότερο διατρέχουν τον κίνδυνο να θεωρηθούν «δύσκολοι».
Η πλειοψηφία των μη συγκατοικούντων γονέων είναι πατέρες και οι οικογένειες χρειάζονται πατέρες! Ο οργανισμός μας έχει έρθει σε επαφή με πολλούς άνδρες που αντιμετώπισαν μεγάλες δυσκολίες στην εκπλήρωση της επιθυμίας τους να παραμείνουν εμπλεκόμενοι στη ζωή των παιδιών τους. Λαμβάνουν σοβαρά υπόψη την αντίληψη ότι τα Γονικά Δικαιώματα και Ευθύνες σημαίνουν κάτι στο νόμο και στη δημόσια τάξη.
Με το Children in Scotland θα δημοσιεύσουμε σύντομα έναν ξεχωριστό οδηγό που θα απευθύνεται ειδικά στις εκπαιδευτικές αρχές και τα σχολεία για να τα βοηθήσουμε να κατανοήσουν τις υποχρεώσεις τους και να κάνουν προτάσεις για το πώς θα μπορούσαν να γίνουν πιο ενεργοί.
Στόχος αυτής της έκδοσης είναι πρωτίστως να υποστηρίξει τους μη συγκατοικούντες γονείς στις προσπάθειές τους να συνεχίσουν να εμπλέκονται στη ζωή των παιδιών τους.
Ελπίζουμε να το επιτύχουμε αυτό σε αυτήν την αναθεωρημένη έκδοση όχι μόνο διευκρινίζοντας τα νομικά δικαιώματα που έχουν στην ενημέρωση σχετικά με την πρόοδο των παιδιών τους στο σχολείο, αλλά και τα καθήκοντα των σχολείων και των εκπαιδευτικών αρχών να απαντήσουν σε αυτά τόσο με το γράμμα, όσο και με το πνεύμα του νόμου.
Αυτός ο οδηγός είναι ένα βοήθημα για την δημιουργία μιας εποικοδομητικής σχέσης μεταξύ γονέων που δεν συγκατοικούν με τα παιδιά και τα σχολεία σε όλη τη Σκωτία.
Ian Maxwell, National Manager of Families Need Fathers Scotland.
Η ΔΡΑΣΗ ΣΥΜΠΕΡΙΛΗΨΗΣ ΜΗ ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΟΥΝΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ
ΜΕΛΕΤΗ. «Προσφέρθηκα να βοηθήσω με το διάβασμα στο σχολείο του γιου μου. Τα αγόρια και τα κορίτσια πρώτης τάξης δημοτικού, όχι μόνο η ομάδα του γιου μου, έμπαιναν στη βιβλιοθήκη για να ακούσουν ιστορίες και να επιλέξουν ένα βιβλίο για να το ξαναπάρουν στην τάξη. Δεν συνειδητοποίησα πόσο σημαντικό ήταν να είμαι παρών ως μη συγκατοικών γονέας. Μια μέρα καθώς επέστρεφαν στην τάξη άκουσα ένα αγόρι να λέει στον γιο μου: «Ο μπαμπάς σου είναι πολύ ωραίος». Πήγα στην αυλή πριν ξεσπάσω σε κλάματα υπερηφάνειας».
Ο νόμος για τα σχολεία της Σκωτίας (Γονική Συμμετοχή) του 2006 ήταν σαφής σχετικά με το σημαντικό ρόλο που μπορούν να παίξουν όλοι οι γονείς σε συνεργασία με το σχολείο για την υποστήριξη της εκπαίδευσης των παιδιών τους.
Για να γίνει κάτι παραπάνω από μια δήλωση του προφανούς, ο νόμος απαιτούσε από τους υπουργούς της Σκωτίας και τις εκπαιδευτικές αρχές να προωθήσουν ενεργά τη συμμετοχή των γονέων στην εκπαίδευση των παιδιών.
Η Καθοδήγηση που δημοσιεύτηκε μαζί με τον Νόμο πριν από την εφαρμογή του τον Αύγουστο του 2007 αναφέρεται ρητά στις οικογενειακές καταστάσεις, όπου οι γονείς ζουν χωριστά. Η Καθοδήγηση είναι σαφής: και οι δύο γονείς έχουν ισότιμο ρόλο, όσον αφορά τη σχέση τους με το σχολείο «εκτός εάν υπάρχει δικαστική απόφαση που περιορίζει την άσκηση των γονικών δικαιωμάτων και ευθυνών ενός ατόμου».
Η Καθοδήγηση προτρέπει τα σχολεία να «δουλέψουν σκληρά» για να συνεργαστούν με γονείς που δεν συγκατοικούν με τα παιδιά τους και απαιτεί από τις αρχές να εκπονήσουν μια στρατηγική συμμετοχής γονέων και να αναφέρουν ετησίως την πρόοδό της:
«Η στρατηγική της εκπαιδευτικής αρχής, επομένως, θα πρέπει να περιλαμβάνει τις ρυθμίσεις που έχουν θεσπιστεί για να βοηθήσουν τους γονείς που δεν ζουν με τα παιδιά τους ή άλλους που έχουν γονικές ευθύνες ή ευθύνες φροντίδας έναντι των παιδιών, να συμμετάσχουν στην εκπαίδευσή τους. Αυτό θα πρέπει να περιλαμβάνει τον τρόπο με τον οποίο παρέχουν στους γονείς συμβουλές και πληροφορίες για οποιοδήποτε θέμα σχετίζεται με την εκπαίδευση του παιδιού, για δραστηριότητες που αφορούν το παιδί και για σχολικές δραστηριότητες».
Περαιτέρω αναφέρει:
«Τα σχολεία και οι εκπαιδευτικές αρχές, ως εκ τούτου, θα πρέπει να κάνουν ό,τι μπορούν για να βοηθήσουν τους μη συγκατοικούντες γονείς να διατηρήσουν τη σχέση με την εκπαίδευση του παιδιού».
Οι αρχές καλούνται ιδιαιτέρως να καταβάλουν προσπάθεια για να εμπλακούν με όλους τους πατέρες.
«Η θετική συμμετοχή των πατέρων στη εκπαίδευση των παιδιών συνδέεται με καλύτερα αποτελέσματα εξετάσεων, καλύτερη φοίτηση και συμπεριφορά στο σχολείο και καλύτερες σχέσεις στην ενήλικη ζωή. Μερικοί πατέρες αντιλαμβάνονται εμπόδια στη συμμετοχή τους και έτσι οι αρχές και τα σχολεία πρέπει να εργαστούν σκληρά για να βοηθήσουν στην άρση αυτών των εμποδίων παρέχοντας ένα θερμό καλωσόρισμα σε όλους τους γονείς και διασφαλίζοντας ότι λαμβάνουν τις πληροφορίες που χρειάζονται για να μπορέσουν να υποστηρίξουν το παιδί.»
Εκτός από το περιστασιακό ολίσθημα, όπου αναφέρεται στο κείμενο στους «απόντες γονείς», ένας όρος που δεν είναι ούτε ακριβής, ούτε ενθαρρυντικός για τους μη συγκατοικούντες γονείς που κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για να συμμετάσχουν, η καθοδήγηση του νόμου ορίζει ξεκάθαρα ότι αναμένεται από τα σχολεία να συνεργάζονται και με τους δύο γονείς ισότιμα και να καταβάλλουν πρόσθετες προσπάθειες για να διασφαλίσουν, ότι όσοι εμπλέκονται με ένα παιδί, συμπεριλαμβανομένων γονέων που δεν συγκατοικούν, παππούδων και άλλων σχετικών ατόμων, οφείλουν να συνεργάζονται στη σχολική κοινότητα.
Παρέχει ακόμη και ένα κιτ εργαλείων για να τους βοηθήσει να αξιολογήσουν τις επιδόσεις τους στην επικοινωνία της στρατηγικής στο προσωπικό καθώς και στους γονείς.
Η προσέγγιση του νόμου του 2006 εμπίπτει τώρα στην ευρύτερη Εθνική Στρατηγική Γονέων της Κυβέρνησης της Σκωτίας, η οποία καθιστά σαφείς τις υποχρεώσεις όλων των δημόσιων αρχών να διασφαλίζουν, ότι η πρακτική τους είναι χωρίς αποκλεισμούς και προωθεί την πλήρη συμμετοχή των γονέων προς όφελος των παιδιών τους. Ο Υπουργός για τα Παιδιά και τους Νέους είπε στη Διετή Ανασκόπηση της Εθνικής Στρατηγικής Γονέων τον Αύγουστο του 2014, «Εάν η Σκωτία θέλει να είναι το καλύτερο μέρος στον κόσμο για να μεγαλώνουν τα παιδιά, πρέπει επίσης να είναι το καλύτερο μέρος στον κόσμο για να μεγαλώνουν γονείς.»
Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι τα περισσότερα σχολεία είναι πρόθυμα να συνεργαστούν με τους περισσότερους μη συγκατοικούντες γονείς. Το FNF Σκωτίας διεξήγαγε πρόσφατα μια εσωτερική έρευνα των μελών σχετικά με τα θέματα που τα απασχολούν περισσότερο. Από αυτούς που απάντησαν στις ερωτήσεις σχετικά με τις σχέσεις τους με τα σχολεία σχεδόν τα 2/3 ανέφεραν, ότι είχαν μια θετική ή πολύ θετική εμπειρία.
Η εμπειρία των άλλων είναι, ότι εκτός από το να τους καλωσορίζουν και να τους ενθαρρύνουν ενεργά, τους κάνουν να νιώθουν, ότι τους ενοχλούν. Αν και τα διάφορα νομοθετήματα είναι σαφή, ότι ένας γονέας που δεν συγκατοικεί με το παιδί έχει δικαίωμα ισότιμης συμμετοχής εκτός εάν υπάρχει αντίθετη δικαστική απόφαση, πολλοί μη συγκατοικούντες γονείς θεωρούν, ότι πρέπει να αποδείξουν, ότι δεν υπάρχει τέτοια εντολή. Αυτό είναι υπονομευτικό και οδυνηρό.
Είναι συνήθης πρακτική για τους μη συγκατοικούντες γονείς να ζητείται από το προσωπικό του σχολείου μια σειρά εγγράφων για να διαπιστωθεί η κατάστασή τους. Αυτά είναι σημαντικά και απαραίτητα, αλλά τα σχολεία πρέπει να γνωρίζουν, ότι μια πρώτη αρνητική απάντηση από το σχολείο σε έναν γονέα είναι «ένα εμπόδιο στη συμμετοχή του» που μπορεί να σκοτώσει τη σχέση.
Το καλοκαίρι του 2011, το Families Need Fathers Scotland ξεκίνησε να συγκεντρώσει κάποιες πληροφορίες σχετικά με το πόση προληπτική προσπάθεια έχουν κάνει οι εκπαιδευτικές αρχές για να δημιουργήσουν παραγωγικές σχέσεις με γονείς που δεν είναι συγκάτοικοι στο πνεύμα του νόμου για τα σχολεία της Σκωτίας.
Οι στόχοι μας ήταν τριπλοί. Πρώτον να παρέχουμε ενημέρωση στις εκπαιδευτικές αρχές και τα σχολεία. Δεύτερον, να διευκρινιστεί για τους μη συγκατοικούντες γονείς τι από τα σχολεία και το προσωπικό και πώς να το εξασφαλίσουν και τρίτον, να γίνουν κάποιες προτάσεις για βελτιώσεις που μπορεί να μην είναι προφανείς στα σχολεία, αλλά είναι σημαντικές για τους μη συγκατοικούντες γονείς.
Η έρευνα αποκάλυψε, ότι η στάση των περισσότερων εκπαιδευτικών αρχών ήταν σε μεγάλο βαθμό παθητικές και αντιδραστικές.
Επαναλάβαμε την άσκηση ξανά το 2013-14 σε συνεργασία με τα Children in Scotland. Προέκυψε μια πολύ μικτή εικόνα. Είναι σαφές, ότι η βέλτιστη πρακτική δεν παρέχεται πάντα.
Μερικές αρχές και μεμονωμένα σχολεία έχουν επενδύσει στη συστηματική προσπάθεια που απαιτείται για τη συμμετοχή των μη συγκατοικούντων πατέρων. Οι μελέτες περιπτώσεων ορθής πρακτικής παρατίθενται στην αναφορά FNF Scotland /Children in Scotland που σχετίζεται με αυτόν τον οδηγό χρήσης. Δεν εμπίπτει ούτε στους όρους ούτε στο πνεύμα του νόμου του 2006 για τα σχολεία της Σκωτίας.
ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ;
Αυτή η ενότητα ασχολείται με μερικές από τις ερωτήσεις που κάνουν πιο συχνά οι γονείς.
Ποιος είναι γονιός;
ΜΕΛΕΤΗ: Η κόρη μου γεννήθηκε μερικούς μήνες πριν από τον Νόμο για το Οικογενειακό Δίκαιο του 2006 που θα μου έδινε θεσμοθετημένα Γονικά Δικαιώματα και Ευθύνες ως χωρισμένου άγαμου πατέρα. Για έξι μήνες το σχολείο και η εκπαιδευτική αρχή μου έλεγαν ότι δεν θα μου έδιναν καμία πληροφορία για αυτήν. Όταν τους πίεσα για μια εξήγηση, τελικά έλαβα ένα email που έλεγε: «… χωρίς φροντίδα και έλεγχο παιδιού ή γονικά δικαιώματα και υποχρεώσεις σε σχέση με το παιδί, ένα άτομο δεν ταξινομείται ως γονέας και δεν μπορεί να του δοθούν πληροφορίες…» Μόλις το κατάλαβα, μπόρεσα να γράψω πίσω και να τους πω ότι η άρνησή τους ήταν εντελώς αντίθετη με το νόμο. Τους παρέπεμψα στον νόμο περί εκπαίδευσης του 1980. Δεν ζήτησαν ποτέ συγγνώμη για τις δυσκολίες που προκάλεσαν από την εσφαλμένη ανάγνωση του νόμου, αλλά ελπίζω ότι όλοι μπορούμε να προχωρήσουμε τώρα.
Για τους σκοπούς του εκπαιδευτικού νόμου, ο όρος «γονέας» ορίζεται στο άρθρο 135 παράγραφος 1 του νόμου για την εκπαίδευση (Σκωτία) του 1980:
«Ο γονέας περιλαμβάνει τον κηδεμόνα και κάθε άτομο που είναι υπόχρεο να συντηρεί ή έχει γονικές ευθύνες (κατά την έννοια της ενότητας 1 παράγραφος 3 του νόμου για τα παιδιά (Σκωτία) του 1995 σε σχέση με το παιδί, ή έχει τη φροντίδα ενός παιδιού ή νέου ατόμου».
Η νομοθεσία καλύπτει τα κρατικά σχολεία και τα νηπιαγωγεία. Δεν καλύπτει τον ιδιωτικό τομέα. Ωστόσο, ο ιστότοπος του Scottish Council for Independent Schools αναφέρει, ότι τα περισσότερα ιδιωτικά σχολεία δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στη συναναστροφή με τους γονείς, με πολλούς να ζητούν από τους γονείς να υπογράψουν συμφωνία, όταν εγγράφουν το παιδί τους στο σχολείο.
Τα νηπιαγωγεία καλύπτονται από χωριστή νομοθεσία (βλ. παρακάτω).
Τα διαζευκτικά «ή» του νόμου 1980 είναι σημαντικά στη σύγχρονη Σκωτία, όπου οι οικογενειακές σχέσεις μπορεί να είναι περίπλοκες, αν και απογοητευτικές για τις εκπαιδευτικές αρχές που θέλουν να δημιουργήσουν μια απλή σειρά πλαισίων για το προσωπικό του σχολείου.
Η υποχρέωση διατήρησης του ως άνω πλαισίου είναι επαρκής. Αυτό σημαίνει, ότι όλοι οι πατέρες πρέπει να αντιμετωπίζονται ως γονείς για τους σκοπούς των εκ του νόμου δικαιωμάτων εκπαίδευσης, εκτός εάν έχουν αποσυρθεί μετά από τη δέουσα διαδικασία.
Η έρευνά μας αποκάλυψε, ότι αυτό είναι το σημείο όπου ορισμένες σχέσεις μεταξύ μη συγκατοικούντων γονέων και σχολείων μπορούν να χαλάσουν με το πρώτο εμπόδιο.
Ο Νόμος για τα Παιδιά του 1995 κάλυπτε το καθεστώς του πατέρα και τα σχετικά Γονικά Δικαιώματα και Ευθύνες στις βασικές οικογενειακές σχέσεις ακόμα και μετά από διαζύγιο ή χωρισμό.
Ο νόμος Family Law (Scotland) Act 2006 επέκτεινε την αναγνώριση των άγαμων πατέρων, απονέμοντας Γονικά Δικαιώματα και Ευθύνες, εφόσον το όνομά τους αναγράφεται στο πιστοποιητικό γέννησης και το παιδί γεννήθηκε μετά τις 4 Μαΐου 2006.
Αυτά καλύπτουν την πλειοψηφία των οικογενειών. Ωστόσο, υπάρχει μια σειρά μη τυπικών αποφάσεων δικαστηρίων όπου, για παράδειγμα, ένας δικαστής έχει απονείμει Γονικές Ευθύνες αλλά όχι Δικαιώματα ή το αντίστροφο. Όταν ένας μη συγκατοικών πατέρας έχει λάβει «εντολή» «την οποία ο δικαστής έκρινε «ισοδύναμη με τα γονικά δικαιώματα και τις υποχρεώσεις», και, όχι σπάνια, όταν οι κοινωνικοί λειτουργοί έχουν φέρει τα παιδιά να ζήσουν με τον μη συγκατοικούντα γονέα, συνήθως όπου η μητέρα έχει προβλήματα με το ποτό ή τα ναρκωτικά, κάνοντας τον de facto γονέα με φροντίδα, αλλά χωρίς να αλλάξει το νομικό του καθεστώς. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο μη συγκατοικών γονέας «έχει τη φροντίδα» του παιδιού, αλλά δεν έχει έγγραφα για να το αποδείξει στο σχολείο.
Ο νόμος για το οικογενειακό δίκαιο του 2006 δημιούργησε μια εντελώς νέα ανωμαλία. Δεν είναι ασυνήθιστο για έναν άγαμο πατέρα που δεν συγκατοικεί με το παιδί να έχει Γονικά Δικαιώματα και Ευθύνες για τα μικρότερα παιδιά του, αλλά όχι για όσα γεννήθηκαν πριν από την ημερομηνία της 4ης Μαΐου 2006, παρόλο που είναι όλα παιδιά της ίδιας σχέσης και η επιθυμία του να υποστηρίξει τα παιδιά του στην εκπαίδευση είναι ίδια για όλα.
Το πνεύμα του νόμου διευκρινίζει ότι ένα σχολείο πρέπει να είναι ανοιχτό στην πραγματικότητα των σχέσεων εντός του πεδίου εφαρμογής που του επιτρέπει η νομοθεσία και ότι δεν διατηρεί μια υπερβολικά στείρα στάση. Για διάφορους δικούς τους λόγους, πολλές χωρισμένες οικογένειες δεν πηγαίνουν ποτέ σε δικηγόρο, πολύ λιγότερο σε δικαστήριο.
Τι δικαιούται ένας γονέας που δεν διαμένει με το παιδί;
Ενώ έχουμε τονίσει τη σημασία της οικοδόμησης σχέσεων μεταξύ του σχολείου και των δύο γονέων και φροντιστών για την προώθηση της ευρύτερης συνεργασίας, υπάρχει ένα νομοθετικό δικαίωμα για τον μη συγκατοικούντα γονέα που κατοχυρώνεται στους Κανονισμούς The Pupil’s Educational Records 2003.
Τα Εκπαιδευτικά Μητρώα δεν διευκρινίζονται, αλλά ένας μη συγκατοικούντας γονέας θα πρέπει να περιμένει να του σταλεί ένα δικό του αντίγραφο της ετήσιας σχολικής έκθεσης του παιδιού και κάθε αλληλογραφία σχετικά με την παρουσία/απουσία και τυχόν ζητήματα ευημερίας/πειθαρχικής διαβίωσης.
Είναι γενικά αποδεκτό, ότι ο μη συγκατοικών γονέας θα πρέπει να λαμβάνει ενημέρωση για τις βραδιές γονέων στις οποίες μπορεί να συζητήσει τη γενική πρόοδο και την επίδοση του παιδιού του. Ένας μη συγκατοικών γονέας δικαιούται να ζητήσει ξεχωριστό ραντεβού εάν δεν είναι βολικό να παρευρεθεί μαζί με τον άλλο γονέα. Αυτό είναι αρκετά εύκολο να επιτευχθεί στο δημοτικό σχολείο, όταν το ραντεβού θα είναι με έναν δάσκαλο της τάξης. Είναι πιο δύσκολο, όταν το παιδί πηγαίνει στο γυμνάσιο και συνήθως πρέπει να κλείσει ραντεβού γονέων με μια σειρά από καθηγητές.
Θα εξαρτηθεί από την κατάσταση της σχέσης του/της με τον μη συγκατοικούντα γονέα εάν το παιδί θέλει να κλείσει ξεχωριστά ραντεβού για κάθε δάσκαλο. Είναι προφανώς καλύτερο εάν οι γονείς μπορούν να συνεργαστούν και να φαίνεται, ότι συνεργάζονται προς το συμφέρον του παιδιού. Εάν είναι πραγματικά αδύνατο ή είναι πιθανό να οδηγήσει σε σύγκρουση, ο μη συγκατοικών γονέας θα πρέπει να κλείσει ραντεβού με τον καθηγητή του παιδιού για να συζητήσει εναλλακτικές ρυθμίσεις.
Ωστόσο, το Παράρτημα Β του νόμου για τα σχολεία της Σκωτίας (Γονική Συμμετοχή) αναμένει πολύ περισσότερα:
- Μερικοί γονείς και φροντιστές έχουν κοινές ρυθμίσεις φροντίδας και είναι σημαντικό τα σχολεία να γνωρίζουν τις λεπτομέρειες αυτών των ρυθμίσεων, ώστε να μπορούν να επικοινωνούν σωστά με το σπίτι και να ενημερώνουν πλήρως τους γονείς. Όσο περισσότερες πληροφορίες είναι διαθέσιμες στο σχολείο, τόσο πιο εύκολο θα είναι για αυτούς να ανταποκριθούν στις ατομικές οικογενειακές συνθήκες. Τα σχολεία θα πρέπει να εξετάσουν πώς μπορούν να κρατούν τους γονείς ενήμερους σε σχέση με: βραδιές γονέων, συμμετοχή, αποκλεισμό, αθλητικές ημέρες και άλλες σχολικές εκδηλώσεις, γενικές πληροφορίες για το σχολείο και πληροφορίες επίδοσης κ.λπ. σχετικά με το παιδί τους. Επιπλέον, οι γονείς θα πρέπει να συμμετέχουν πλήρως στις διαδικασίες σχεδιασμού σε σχέση με την κάλυψη των εκπαιδευτικών αναγκών του παιδιού. Είναι σημαντικό οι εκπαιδευτικές αρχές και τα σχολεία να κάνουν όσο περισσότερο μπορούν για να υποστηρίξουν τη συνεχή συμμετοχή των γονέων που δεν ζουν με τα παιδιά τους. Κάνοντας αυτό, οι αρχές και τα σχολεία πρέπει να είναι ευαισθητοποιημένα στις ανάγκες και τις επιθυμίες και των δύο γονέων, οι οποίοι μπορεί να μην συμφωνούν πάντα. Είναι επίσης σημαντικό οι εκπαιδευτικές αρχές και τα σχολεία να δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στις απόψεις του παιδιού σε τέτοιες περιστάσεις.
Πότε μπορεί το σχολείο να αρνηθεί να παράσχει αρχεία;
«Επικοινώνησα με το νέο γυμνάσιο της κόρης μου για να ελέγξω, ότι είχαν τα στοιχεία επικοινωνίας μου για τη σχολική της επίδοση και πληροφορίες σχετικά με τη βραδιά των γονέων. Είχα και τα δύο κατά τη διάρκεια της φοίτησής της στο δημοτικό σχολείο και δεν υπήρχε ποτέ κανένα πρόβλημα. Είχα ξεχωριστά νυχτερινά ραντεβού με τους γονείς και γνώρισα τους δασκάλους της αρκετά καλά. Έχω πλήρη γονικά δικαιώματα και υποχρεώσεις όσον αφορά τον νόμο για τα παιδιά, παρόλο που η εχθρότητα της μητέρας της έχει καταστήσει αδύνατη την άμεση επαφή. Αλλά εξακολουθεί να είναι κόρη μου και θεωρώ καθήκον μου να γνωρίζω την πρόοδό της. Ίσως μια μέρα θα εκτιμήσει, ότι έδειξα όλο το ενδιαφέρον που μπορούσα. Ωστόσο, το σχολείο απάντησε, ότι δεν θα μου έστελναν τίποτα με την αιτιολογία ότι μπορεί να «προκαλούσε στενοχώρια». Αρνήθηκαν να συζητήσουν πώς κατέληξαν σε αυτήν την απόφαση ή να συναντηθούν μαζί μου για να τη συζητήσουν. Είχαν λάβει συμβουλές από τους νομικούς τους, όπως είπαν. Δεν ξέρω αν ήταν η κόρη μου ή «άλλος άνθρωπος» που μπορεί να στενοχωριόταν. Δεν ξέρω τι έρευνα έκανε το σχολείο για αυτή τη «ταλαιπωρία» ή αν αυτό είναι για πάντα. Μπορεί να αλλάξει γνώμη; Τώρα είμαι αποκλεισμένος και μου έγινε σαφές ότι δεν θα ήταν προς το συμφέρον μου να επιμείνω».
Η γενική παραδοχή στη νομοθεσία είναι, ότι τα σχολεία πρέπει να αντιμετωπίζουν και οι δύο γονείς ισότιμα και ότι θα πρέπει να δικαιούνται τις ίδιες πληροφορίες προς το παιδί τους.
Η ενότητα 6 των κανονισμών για τα Εκπαιδευτικά Αρχεία του Μαθητή (Σκωτία) 2003 ορίζει τη νομική βάση για την απόκρυψη πληροφοριών.
Πρώτον, το σχολείο δεν είναι υποχρεωμένο να παράσχει τα αρχεία εκτός εάν τους δοθούν, κατόπιν αιτήματος από τον ενδιαφερόμενο, οποιαδήποτε πληροφορία μπορεί εύλογα να απαιτήθει προκειμένου να ταυτοποιηθεί το άτομο που υποβάλλει το αίτημα και να συγκεντρωθούν οι πληροφορίες που αυτό το άτομο ζητά.
Ενώ είναι πολύ σωστό και αποδεκτό ότι το βάρος της απόδειξης της ταυτοποίησης βαρύνει τον μη συγκατοικούντα γονέα που απευθύνεται στο σχολείο ή νηπιαγωγείο, εξακολουθεί να μην αισθάνεται καλά. Ο τρόπος με τον οποίο ο διευθυντής ή, πιο συχνά, το προσωπικό υποδοχής του σχολείου ζητούν τα αποδεικτικά στοιχεία που απαιτούν μπορεί να αποτελέσει το θεμέλιο μιας τελικής εποικοδομητικής σχέσης.
Δείτε το Παράρτημα Α για προτεινόμενα πρότυπα email για την επικοινωνία με το σχολείο.
Ένας μη συγκατοικών γονέας δικαιούται πληροφορίες για τα παιδιά του ακόμη και αν δεν έχει άμεση επαφή, εκτός εάν υπάρχει δικαστική απόφαση που το απαγορεύει. Οι αιτήσεις του γονέα δεν θα πρέπει να γίνονται δεκτές ως αρνησικυρία εκτός εάν εμπίπτουν στα κριτήρια που ορίζονται στον Νόμο βάσει των οποίων το σχολείο δεν επιτρέπεται να αποκαλύψει πληροφορίες. Αυτά είναι:
- εάν η αποκάλυψή του, κατά τη γνώμη του σχολείου, είναι πιθανό να προκαλέσει σημαντική αγωνία ή βλάβη στον μαθητή ή σε οποιοδήποτε άλλο άτομο.
- που αποτελείται από αναφορά κατάρτισης/απασχόλησης από το σχολείο για τους σκοπούς της εκπαίδευσης, κατάρτισης ή απασχόλησης (μελλοντικού ή μη) του μαθητή.
iii. που καλύπτεται από ορισμένα τμήματα του νόμου περί προστασίας δεδομένων του 1998 (τμήμα 2, 30 παράγραφος 2 ή 38 παράγραφος 1).
Οι λόγοι άρνησης πρόσβασης στα αρχεία άλλαξαν σημαντικά από τους Κανονισμούς The Pupil’s Educational Records (Scotland) 2003. Οι προηγούμενοι κανονισμοί για τα αρχεία σχολικών μαθητών του 1990 έπρεπε να ενημερωθούν για να γίνουν συμβατοί με τη νέα νομοθεσία για την προστασία δεδομένων, αλλά στη διαδικασία έγιναν λιγότεροι διαφανής. Οι κανονισμοί του 1990 είχαν θέσει τη βάση για μια άρνηση πρόσβασης που ήταν όχι μόνο συγκεκριμένη, αλλά και πιο διαφανής, απαιτώντας να ελεγχθεί το θέμα από έναν επαγγελματία υγείας ανεξάρτητο από το σχολείο και την εκπαιδευτική αρχή.
Η έκδοση του 2003 αντικαθιστά τη φράση στους κανονισμούς του 1990 «σοβαρή βλάβη στη σωματική ή ψυχική υγεία του μαθητή» με την πιο ασαφή «σημαντική αγωνία» και διαγράφει την απαίτηση για εξέταση από κάποιον εκτός της εκπαιδευτικής αρχής.
Γνωρίζουμε, ότι ορισμένα σχολεία έχουν λάβει την θέση εάν ο γονέας με τον οποίο διαμένει το παιδί πει, ότι θα προκαλούσε δυσφορία να μοιραστεί πληροφορίες με τον γονέα που δεν κατοικεί, τότε δεν έχουν άλλη επιλογή από το να δεχτούν. Αυτό δεν είναι απαραίτητα αλήθεια. Στο σημείωμα καθοδήγησης του 2007, το MC64 Δημοτικό Συμβούλιο της Γλασκώβης υιοθετεί αυτό που θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ενεργητικά (και όχι παθητικά) ουδέτερη προσέγγιση:
Ο προσδιορισμός εάν η αποκάλυψη θα προκαλέσει σημαντική ενόχληση ή βλάβη στο παιδί ή στο νεαρό άτομο ή σε οποιοδήποτε άλλο άτομο είναι ως εξής:
Αυτό είναι ένα θέμα που πρέπει να καθορίσει ο επικεφαλής του σχολείου βάσει των διαθέσιμων πληροφοριών και ακολουθώντας τις συμβουλές όπου χρειάζεται από τον διευθυντή Περιφερειακής Εκπαίδευσης ή/και το Νομικό και Διοικητικό Τμήμα του Διευθύνοντος Συμβούλου. Το τεκμήριο θα ήταν, ωστόσο, ότι τα εκπαιδευτικά αρχεία θα γνωστοποιηθούν στον γονέα/φροντιστή που υποβάλλει το αίτημα. Ένα ίδρυμα δεν μπορεί να αρνηθεί να αποκαλύψει αρχεία απλώς και μόνο επειδή ένας γονέας/φροντιστής ή/και παιδί ή νέος δεν θέλει ο άλλος γονέας/φροντιστής να έχει τέτοια πρόσβαση. Δεν απαιτείται η συγκατάθεση ενός γονέα/φροντιστή για την αποκάλυψη πληροφοριών σε οποιονδήποτε άλλο γονέα/φροντιστή.
Τι πρέπει να κάνουν τα σχολεία για να συνεργαστούν με μη συγκατοικούντες γονείς;
Ο νόμος για τα σχολεία της Σκωτίας (Γονική Συμμετοχή) του 2006 επιβάλλει δύο βασικά καθήκοντα σε κάθε εκπαιδευτική αρχή στη Σκωτία:
– καθήκον προώθησης της συμμετοχής των γονέων στη σχολική εκπαίδευση (ενότητα 1), και
– καθήκον προετοιμασίας στρατηγικής για τη γονική συμμετοχή (τμήμα 2).
(i) Υποχρέωση προώθησης της συμμετοχής των γονέων στη σχολική εκπαίδευση. Ο νόμος απαιτεί από τις εκπαιδευτικές αρχές της Σκωτίας να προωθήσουν τη συμμετοχή των γονέων στην εκπαίδευση που παρέχεται στα δημόσια σχολεία της περιοχής τους.
Η συνοδευτική καθοδήγηση εξηγεί ότι η συμμετοχή αναφέρεται γενικά σε τρεις τομείς:
– μάθηση στο σπίτι (Καθοδήγηση, Ενότητα Β, παράγραφος 7α)
– σύμπραξη σπιτιού/σχολείου (Καθοδήγηση, Ενότητα Β, παράγραφος 7β)
– γονική εκπροσώπηση (Καθοδήγηση, Ενότητα Β, παράγραφος 7γ).
(ii) Υποχρέωση προετοιμασίας Στρατηγικής για Γονική Εμπλοκή
Ο νόμος απαιτεί από τις εκπαιδευτικές αρχές της Σκωτίας να αναπτύξουν μια στρατηγική για τη συμμετοχή των γονέων και να συμπεριλάβουν στη στρατηγική αυτή τις γενικές πολιτικές τους για την εφαρμογή των καθηκόντων που τους επιβάλλονται σε άλλα σημεία του νόμου.
Το παράρτημα Β της Καθοδήγησης παρέχει μια λίστα ελέγχου που πρέπει να λάβουν υπόψη οι αρχές κατά την ανάπτυξη της στρατηγικής τους για τη γονική συμμετοχή. Μερικές από τις βασικές παραγράφους περιλαμβάνουν:
Πατέρες
«10. Με την πάροδο του χρόνου, οι αρχές και τα σχολεία θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τις διαφορετικές ανάγκες και περιστάσεις των πατέρων, ορισμένοι από τους οποίους, σύμφωνα με έρευνα, αντιλαμβάνονται εμπόδια για την ένταξή τους στα σχολεία. Οι μητέρες είναι συχνά ο κύριος φροντιστής, επομένως ο αντίκτυπός τους στην ανάπτυξη του παιδιού μπορεί να είναι πιο εμφανής. … Μερικοί πατέρες αντιλαμβάνονται εμπόδια στη συμμετοχή τους και έτσι οι αρχές και τα σχολεία πρέπει να εργαστούν σκληρά για να βοηθήσουν στην άρση αυτών των εμποδίων παρέχοντας ένα θερμό καλωσόρισμα σε όλους τους γονείς και διασφαλίζοντας ότι λαμβάνουν τις πληροφορίες που χρειάζονται για να μπορούν να υποστηρίξουν το παιδί τους.»
Μη συγκατοικούντες γονείς και άλλοι φροντιστές.
«18. …Η στρατηγική της εκπαιδευτικής αρχής θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τις ποικίλες οικογενειακές συνθήκες στις οποίες προκύπτει ο ορισμός του γονέα. Για παράδειγμα, οι διατάξεις του νόμου μπορούν να επεκταθούν και σε γονείς που ενδέχεται να μην ζουν με το παιδί. Περιλαμβάνει επίσης γονείς που είναι υποχρεωμένοι να συντηρούν το παιδί. Μπορεί επίσης να περιλαμβάνει ένα πρόσωπο στο οποίο έχουν εκχωρηθεί γονικά δικαιώματα ή υποχρεώσεις που πρέπει να ασκούνται για λογαριασμό του φυσικού γονέα. Η στρατηγική της εκπαιδευτικής αρχής, επομένως, θα πρέπει να περιλαμβάνει τις ρυθμίσεις που έχουν σε εφαρμογή για να βοηθήσουν τους γονείς που δεν ζουν με τα παιδιά τους ή άλλους που έχουν γονικές ευθύνες ή ευθύνες φροντίδας έναντι των παιδιών, να συμμετάσχουν στην εκπαίδευσή τους. Αυτό θα πρέπει να περιλαμβάνει τον τρόπο με τον οποίο παρέχουν στους γονείς συμβουλές και πληροφορίες για οποιοδήποτε θέμα σχετίζεται με την εκπαίδευση του παιδιού τους, για συναντήσεις που αφορούν το παιδί και για σχολικές δραστηριότητες. Οι συνθήκες κάθε μεμονωμένης περίπτωσης θα διαφέρουν, επομένως θα είναι απαραίτητο για τις εκπαιδευτικές αρχές να παρέχουν στα σχολεία τους σαφείς οδηγίες σχετικά με το θέμα. Με αυτόν τον τρόπο, οι αρχές θα πρέπει να διασφαλίζουν ότι η καθοδήγησή τους αντικατοπτρίζει τις διαφορετικές περιστάσεις που καλύπτονται από τον παραπάνω ορισμό του γονέα.»
«19. Η εκπαίδευση και η ανάπτυξη των παιδιών μπορεί να επιτυγχάνεται εάν είναι αναστατωμένα για τον χωρισμό των γονιών τους. Αλλά οι δυσμενείς επιπτώσεις στα παιδιά μπορούν να μειωθούν σημαντικά εάν οι γονείς είναι σε θέση να διατηρήσουν ένα θετικό ενδιαφέρον για την εκπαίδευση και την ευημερία του παιδιού τους. Ως εκ τούτου, τα σχολεία και οι αρχές θα πρέπει να κάνουν ό,τι μπορούν για να βοηθήσουν τους μη συγκατοικούντες γονείς να διατηρήσουν τη σχέση με την εκπαίδευση του παιδιού τους. Τα σχολεία μπορεί να θεωρήσουν χρήσιμο να παραπέμπουν τους γονείς στο A Parenting Agreement for Scotland, το οποίο παρέχει συμβουλές για να βοηθήσει τους γονείς που χωρίζουν να συμφωνήσουν για μελλοντικές ρυθμίσεις για τα παιδιά τους. Δεν είναι νομική σύμβαση και δεν προορίζεται να εκτελεστεί από δικαστήριο. Σκοπός του είναι να βοηθήσει τους χωρισμένους γονείς να παραμείνουν εκτός δικαστηρίου, ενθαρρύνοντάς τους να κάνουν πρακτικές και εφαρμόσιμες ρυθμίσεις για τα παιδιά τους μόνοι τους».
Standards in Cotland’s Schools Act (2000)
Αυτός ο νόμος ορίζει πρότυπα για τα σχολεία της Σκωτίας. Μεταξύ άλλων, ο νόμος επιβάλλει στις τοπικές αρχές την υποχρέωση να προετοιμάσουν και να δημοσιεύουν μια «ετήσια δήλωση στόχων βελτίωσης της εκπαίδευσης» (ενότητα 5(2)). Αυτή η δήλωση
«… περιλαμβάνει αναφορά (α) των τρόπων με τους οποίους η αρχή θα επιδιώξει να εμπλέξει τους γονείς στην προώθηση της εκπαίδευσης των παιδιών τους, (β) των τρόπων με τους οποίους θα ενθαρρύνουν, κατά την παροχή σχολικής εκπαίδευσης, τις ίσες ευκαιρίες και ιδίως την τήρηση των απαιτήσεων ίσων ευκαιριών».
Αυτό υπογραμμίζει τις απαιτήσεις που ορίζονται από τον νόμο για τα σχολεία της Σκωτίας (Γονική Συμμετοχή) που περιγράφηκε παραπάνω, ότι οι τοπικές αρχές πρέπει να αναπτύξουν ένα σχέδιο για τον τρόπο συμμετοχής των γονέων στην εκπαίδευση των παιδιών τους. Επιπλέον, τονίζει ότι οι τοπικές αρχές πρέπει να σχεδιάσουν πώς να ενθαρρύνουν τις ίσες ευκαιρίες για τα παιδιά μέσω της εκπαίδευσης.
Ποια είναι τα δικαιώματά μου για τη συμμετοχή μου στον παιδικό σταθμό του παιδιού;
ΜΕΛΕΤΗ: Έγραψα στον υπεύθυνο του παιδικού σταθμού όπου είχε εγγραφεί η τρίχρονη κόρη μου (χωρίς καμία συζήτηση μαζί μου, αλλά αφήστε το να περάσει). Σκέφτηκα καλύτερα να εμφανιστώ και να συστηθώ ως ο πατέρας της D και να κανονίσω ένα ραντεβού για να πάω και να συναντήσω τον διευθυντή και το προσωπικό αντί να τηλεφωνήσω. Θα εξηγούσα ότι η D έμενε μαζί μου κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο και ότι ήθελα να τη στηρίξω στις δραστηριότητές της στο νηπιαγωγείο. Το επόμενο πράγμα που ήξερα ήταν ένα μήνυμα από την πρώην σύζυγό μου που μου έλεγε ότι ο παιδικός σταθμός είχε έρθει σε επαφή μαζί της και οποιαδήποτε επικοινωνία μαζί τους θα έπρεπε να γίνει μέσω αυτής.
Εκτός από την αγένεια στην επικοινωνία με την πρώην σύζυγό μου πριν μπω στον κόπο να απαντήσω, φαινόταν να δείχνει μια στάση, ότι η σχέση μου με το νηπιαγωγείο θα εξαρτηθεί από την έγκριση της πρώην μου. Περίμενα να μου ζητηθεί να επιβεβαιώσω ότι ήμουν ο πατέρας της και ότι είχα πλήρη Γονικά Δικαιώματα και Ευθύνες. Φυσικά η ασφάλεια είναι σημαντική. Δεν περίμενα να προσφέρουν στην πρώην γυναίκα μου απόλυτο βέτο. Γνωρίζω, ότι η νομική υποχρέωση ενός βρεφονηπιακού σταθμού είναι να κρατά και τους δύο γονείς ενεργούς στη συμμετοχής προς όφελος των παιδιών, αλλά για να είμαι ειλικρινής, εξακολουθώ να αισθάνομαι ότι είμαι λίγο ενοχλημένος με αυτούς.
Οι παιδικοί σταθμοί ρυθμίζονται χωριστά από τα σχολεία. Η Επιθεώρηση Φροντίδας ρυθμίζει τις υπηρεσίες των πρώτων ετών που παρέχονται από τον εθελοντικό, τον θεσμικό και τον ιδιωτικό τομέα, όπως ορίζονται στον νόμο για τη μεταρρύθμιση των δημοσίων υπηρεσιών του 2010. Ο νόμος για τα σχολεία της Σκωτίας (Γονική Συμμετοχή) δεν ισχύει για αυτές τις υπηρεσίες. Οι καταχωρημένες υπηρεσίες ρυθμίζονται για να διασφαλίζεται η συμμόρφωση με τον Νόμο και τους σχετικούς κανονισμούς του. Ωστόσο, οι παιδικοί σταθμοί πρέπει επίσης να λαμβάνουν υπόψη τα Εθνικά Πρότυπα Φροντίδας για την Πρώιμη Εκπαίδευση και τη Παιδική Φροντίδα έως την ηλικία των 16 ετών. Τα Εθνικά πρότυπα Φροντίδας προωθούν τη συμμετοχή των γονέων στις υπηρεσίες και την αποτελεσματική επικοινωνία με γονείς και φροντιστές.
Η άποψη του Care Inspectorate είναι ότι οι πάροχοι εγγεγραμμένων υπηρεσιών φροντίδας πρέπει να γνωρίζουν την ανάγκη όλων των γονέων να έχουν πληροφορίες που τους επιτρέπουν να εκπληρώνουν σωστά τις γονικές τους υποχρεώσεις έναντι των παιδιών τους, ανεξάρτητα από το αν το παιδί ζει μαζί τους ή όχι και ότι αυτό πρέπει να αντικατοπτρίζεται στις πολιτικές και τις διαδικασίες τους. Οι πληροφορίες σχετικά με μια υπηρεσία φροντίδας θα πρέπει να καθιστούν σαφές πώς αναμένεται να συμμετάσχουν οι γονείς και οι φροντιστές στην υπηρεσία και πώς ο πάροχος θα επικοινωνήσει μαζί τους. Οι πάροχοι υπηρεσιών φροντίδας μπορεί να χρειαστεί να κάνουν έρευνες για να επιβεβαιώσουν την ταυτότητα οποιουδήποτε ατόμου που ισχυρίζεται, ότι είναι είτε γονέας, είτε ότι, έχει γονική μέριμνα για ένα παιδί και μπορεί οι πάροχοι να πρέπει να εξετάσουν το ενδεχόμενο λήψης νομικών συμβουλών εάν υπάρχει οποιαδήποτε αμφιβολία. Σε περιπτώσεις όπου εκδίδεται δικαστική απόφαση που θέτει περιορισμούς στα δικαιώματα ενός γονέα, η υπηρεσία θα πρέπει να ενεργήσει σύμφωνα με την εντολή. Οι πάροχοι υπηρεσιών θα πρέπει να αναζητούν ανεξάρτητες νομικές συμβουλές σε οποιεσδήποτε συνθήκες δεν είναι σαφείς σχετικά με τις ευθύνες τους.
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
ΜΕΛΕΤΗ: «Τηλεφώνησα στο σχολείο για να πω ότι εγώ και η μητέρα του γιου μου χωρίσαμε και ότι ήθελα να δώσω τα στοιχεία επικοινωνίας μου. Η εκπρόσωπος του σχολείου με αντιμετώπισε με πολύ εχθρική συμπεριφορά και έβγαλε μια λίστα με τα στοιχεία που έπρεπε να τους δώσω για να αποδείξω ποιος είμαι. Ένιωσα σαν να ήμουν ξαφνικά ξένος, παρόλο που ήμουν ο ίδιος μπαμπάς που ήμουν πριν χωρίσουμε και μάλλον κάπως ύποπτος».
Εάν ένας μη συγκατοικών γονέας δεν είναι γνωστός στο σχολείο ή ακόμα και όταν οι γονείς των παιδιών που ήδη πηγαίνουν στο σχολείο έχουν χωρίσει πρόσφατα, η αρχική επαφή συχνά μπορεί να ορίσει τους όρους της σχέσης από εκείνο το σημείο και μετά.
Η σύστασή μας είναι η αρχική επαφή με το σχολείο να είναι μέσω επιστολής ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και όχι τηλεφωνικής κλήσης. Ο μη συγκατοικών γονέας μπορεί να είναι φοβισμένος, ενώ ο εκπρόσωπος του σχολείου μπορεί εκείνη την ώρα να κάνει τρία πράγματα ταυτόχρονα. Είναι κακός συνδυασμός. Τα σχολεία και οι εκπαιδευτικές αρχές έχουν επίσης στόχους που πρέπει να επιτύχουν για την έγκαιρη απάντηση σε αλληλογραφία.
Τα παρακάτω πρότυπα ασχολούνται με τις τρεις κύριες κατηγορίες γονέων που δεν διαμένουν με το παιδί. Είναι σημαντικό να είστε σύντομοι και να εμμένετε στα γεγονότα που σχετίζονται με το σχολείο κατά τη λήψη της απόφασής του.
Συνιστούμε η αρχική επαφή με το σχολείο να είναι γραπτή είτε με επιστολή είτε με email. Παρακάτω παραθέτουμε ένα πρότυπο επικοινωνίας.
Είναι καλύτερα τόσο για το σχολείο όσο και για τον πατέρα που δεν διαμένει με το παιδί να κρατήσει την επιστολή σύντομη και ουσιαστική. Οδηγεί έτσι στο σχολείο να ζητήσει στοιχεία ταυτοποίησης χωρίς να ξεκινά από ένα σημείο υποψίας. Οι πατέρες που δεν διαμένουν με τα παιδία τους κατανοούν ότι το σχολείο δεν μπορεί να δεχτεί τον λόγο οποιουδήποτε τυχαίνει να τηλεφωνήσει.
Βοηθά να υπενθυμίσουμε στον πατέρα που δεν διαμένει με το παιδί, ότι ο στόχος της επικοινωνίας είναι να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του και να υποστηρίξει τα παιδιά στην εκπαίδευση τους.
ΠΡΟΤΥΠΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕ ΣΧΟΛΕΙΟ:
Είμαι o ….. και είμαι ο πατέρας του …. . Θα ήθελα να συστηθώ και να βεβαιωθώ ότι έχετε τα στοιχεία επικοινωνίας μου όπως ακολούθως:
…..
Ο γιός μου γεννήθηκε ενώ η μητέρα του και εγώ ήμασταν παντρεμένοι. Έχω πλήρη γονική μέριμνα και δεν υπάρχουν κανενός είδους περιοριστικοί όροι επαφής μου με το παιδί.
Ίσως γνωρίζετε, ότι η μητέρα τους και εγώ είμαστε πλέον διαζευγμένοι/χωρισμένοι. Φυσικά θέλω να μπορώ να υποστηρίξω τον … τόσο στη σχολική του συμμετοχή όσο και στην εμπλοκή του με την ευρύτερη σχολική κοινότητα.
Θα ήθελα να κανονίσω να έρθω στο σχολείο για να συστηθώ σε εσάς και τον δάσκαλο της τάξης τους για να συζητήσουμε για τον τρόπο παρακολούθησης της προόδου του. Παρακαλώ ενημερώστε με πότε σας εξυπηρετεί να γίνει αυτή η συνάντηση.
Γνωρίζω, ότι ο νόμος παροτρύνει τα σχολεία να συνεργαστούν με τους γονείς και καθορίζει τον τρόπο που τα σχολεία θα πρέπει να ενεργήσουν θετικά για να συμπεριληφθούν οι γονείς που δεν διαμένουν με το παιδί.
Ακολουθεί στον παρακάτω σύνδεσμο η πρωτότυπη έκθεση:
