Πηγή:
24 Νοεμβρίου, 2024
Μπορεί να μην το αντιλαμβάνεται στο σύνολό της, η ελληνική κοινωνία, αλλά «η υπόθεση της Αμαλιάδας με τα πέντε νεκρά βρέφη» και τα ακόμη τρία παιδιά που σώθηκαν, αποτελεί ένα σημαντικότατο μάθημα για τον τρόπο, με τον οποίο σκεφτόμαστε, αποφασίζουμε και πράττουμε, τόσο ως άνθρωποι, όσο και συλλογικά ως κοινωνία. Η υπερβολική -σε σημείο υστερίας, κάποιες φορές «αγιοποίηση» των μητέρων, τόσο από όλους μας ως μέλη της κοινωνίας, όσο και συνολικά ως κοινωνία, αλλά και θεσμικά, ως Νομοθετική, Δικαστική και Εκτελεστική εξουσία, είναι λανθασμένος ή έστω, ελλιπής! Παράλληλα δε, το πρότυπο που έχει επιχειρηθεί να εγκαθιδρυθεί για την ανατροφή των παιδιών, αποκλειστικά από τη μητέρα αποτυγχάνει παταγωδώς και μάλιστα, μπροστά στα μάτια όλων!
Από τη μέχρι σήμερα υπέρ-έκθεση της υπόθεσης των πέντε νεκρών παιδιών, που είναι πολύ πιθανόν να μείνει γνωστή και ως «υπόθεση Μουρτζούκου», λόγω της οικειοθελούς υπέρ-προβολής της συγκεκριμένης 24χρονης στα Μέσα Ενημέρωσης (τηλεοπτικά και όχι μόνο), ένα από τα συμπεράσματα που εξάγει αβίαστα ο θεατής, είναι το γεγονός ότι κοινό χαρακτηριστικό όλων των τραγικών υποθέσεων είναι η παντελής απουσία του ανδρικού φύλου και ειδικά του πατέρα, ως ρόλου στην κοινωνική ζωή.
Με εξαίρεση μάλιστα, την πρώτη περίπτωση, του 2014 με την αδελφή της Ειρήνης Μουρτζούκου, στην οποία ο πατέρας υπήρχε γενικώς στη ζωή της οικογένειας, αλλά σε διπλό ρόλο, αυτόν του πατριού και του πατέρα, ταυτόχρονα (πατριός της Ειρήνης Μουρτζούκου και πατέρας της Ζωής-Ηλιάνας, που έφυγε από τη ζωή), σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις η πατρική παρουσία είναι ολοσχερώς ανύπαρκτη. Ακόμη και σε στην περίπτωση, της αδελφής της Ειρήνης Μουρτζούκου όμως, ο πατέρας της, αφενός δεν ήταν παρών κατά τις κρίσιμες στιγμές του θανάτου του βρέφους, αφετέρου απομακρύνθηκε από το οικογενειακό περιβάλλον, αμέσως μετά από το θάνατο της αδελφής της Ειρήνης Μουρτζούκου.
Σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις των νεκρών παιδιών ο πατέρας είναι «είδος εν… ανυπαρξία». Ταυτόχρονα παρατηρείται ότι το οικογενειακό περιβάλλον των παιδιών που έφυγαν είναι προβληματικό, αν όχι νοσηρό και οι εμπλεκόμενοι πρωταγωνιστές των γεγονότων των θανάτων όλων των παιδιών είναι μόνο γυναίκες.
Ακόμη και οι τρεις πρόσθετες περιπτώσεις των παιδιών, που ευτυχώς διασώθηκαν, τελικώς και οι οποίες είδαν το φως της δημοσιότητας στην πορεία των δημοσιογραφικών ερευνών της αρχικής υπόθεσης, έχουν δυστυχώς, το ίδιο κοινό στοιχείο: Την απουσία του πατέρα από την οικογένεια, όπως περιληπτικά το ανέφερε η συνεργάτης (ανταποκρίτρια) του Mega στην Πάτρα, κατά τη διάρκεια της εκπομπής «Φως στο Τούνελ» της 22ας Νοεμβρίου 2024 : «Όταν τους είπα “πως είναι δυνατόν αυτή η γυναίκα (σ.σ. η Ειρήνη Μουρτζούκου) να είναι σε όλες εσάς;”, μου εξήγησαν ότι ήταν μια παρέα. Οι κοπέλες αυτές μόνες τους συντηρούσαν το σπίτι και μόνες τους μεγάλωναν τα παιδιά τους».
Εντυπωσιακό είναι επίσης, το γεγονός ότι κατά την αποκάλυψη της εκπομπής «Φως στο Τούνελ» της ίδιας ημερομηνίας, για την πλαστοπροσωπία που διέπραξε η Ειρήνη Μουρτζούκου, απαντώντας ωσάν να ήταν η… φίλη της, Πόπη στη συνάδελφο, συνεργάτη της Αγγελικής Νικολούλη, περιέγραψε ακριβώς την ίδια κατάσταση και για τη μητέρα του προσφάτως (Αύγουστο 2024) χαμένου παιδιού, Παναγιώτη, με τις λίγες συνηθισμένες λέξεις αρκετών γυναικών: «…δεν έχω πολλές επαφές με τον πρώην άνδρα μου…».
Αλλά και στις άλλες δυο περιπτώσεις των νεκρών παιδιών της Ειρήνης Μουρτζούκου, ο πατέρας είναι ένα «ανύπαρκτο και… απροσδιόριστο ον», ενώ όταν γίνεται αναφορά στο πρόσωπό του, αυτή είναι ως ενός βιαστή, ολοκληρώνοντας την απαξία στο πατρικό πρόσωπο… Αν μάλιστα, σε όλα τα παραπάνω συνεκτιμήσουμε την εντυπωσιακή αδράνεια των Δικαστικών Αρχών, εν αντιθέσει με την προ πενταμήνου μόλις, «υπόθεση Λύτρα», κατά την οποία είχαμε άμεση παρέμβαση στο έργο της ανακρίτριας από την ηγεσία του Αρείου Πάγου, διαμορφώνεται τότε, κατά την άποψη πολλών, η «μεγάλη εικόνα» της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας.
Άλλωστε, δεν είναι τυχαία και η παρατήρηση ότι η Ειρήνη Μουρτζούκου βρέθηκε να εμπλέκεται σε διαλυμένες οικογένειες, με μικρά παιδιά και μόνο. Δεν υπήρχε μια καν, από τις περιπτώσεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, στην οποία να υπάρχει ο πατέρας εντός της καθημερινότητας του παιδιού. Αυτό κάθε άλλο παρά τυχαίο, είναι!
Το συμπέρασμα, κατά την άποψη του gonikiapoxenosi.gr είναι πως η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί τις τελευταίες εβδομάδες, σε.. εθνικό δίκτυο μάλιστα, τα αποτελέσματα της Γονικής Αποξένωσης των πατέρων από τις οικογένειες και τις επιπτώσεις που έχει αυτή η Αποξένωση. Είναι κοινός τόπος αρκετών ειδικών, ότι η παρουσία του «πατέρα-νόμου» στην καθημερινότητα των παιδιών ειδικά, αλλά και της οικογένειας γενικότερα, αποτελεί τον κυματοθραύστη αρκετών προβλημάτων και την οριοθέτηση συμπεριφορών και γεγονότων.
Η απουσία της πατρικής φιγούρας από την καθημερινότητα της οικογένειας αλλάζει την πορεία των ανθρώπων, μετά από χιλιάδες χρόνια ιστορικής πορείας της ανθρωπότητας. Η αποδόμηση της οικογένειας, όπως αυτή εγγυάτο εδώ και χιλιάδες χρόνια την κοινωνική συνοχή και ύπαρξη επιφέρει διογκούμενα προβλήματα, όπως αυτό της «υπόθεσης των πέντε νεκρών παιδιών της Αμαλιάδας», τα οποία δεν θα μπορεί να αντιμετωπίσει προληπτικά, η συντεταγμένη πολιτεία και οι θεσμοί της, για τον πολύ απλό λόγο: Δεν ξέρει και δεν είναι η δική της δουλειά να το πράξει!