Βιβλίο Ο. Θέμελη, «Τα παιδία καταθέτει: Η δικανική εξέταση ανηλίκων μαρτύρων, θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης», Εκδώσεις Τόπος, 2014, σελ. 286, Ορισμός του Συνδρόμου Γονικής Αποξένωσης, ανάλυση ψευδών κατηγοριών – Η συμπεριφορά των γονιών.
Ο έμπειρος στη μελέτη της γονικής αποξένωσης κλινικός ψυχολόγος Douglas Darnall (1998) προτείνει μια κατηγοριοποίηση των γονέων με βάση τις πρακτικές που υιοθετούν.
α) Οι αφελείς γονείς κάνουν αρνητικά σχόλια για τον άλλο γονέα, δίχως όμως να έχουν σοβαρή πρόθεση να υπονομεύσουν την σχέση του με το παιδί του. Τα σχόλια τους αποσκοπούν κυρίως στην ενδυνάμωση του δικού τους δεσμού με το παιδί παρά στην απαξίωση και υποτίμηση του άλλου.
β) Οι ενεργοί γονείς επιδεικνύουν μια επικριτική και υπονομευτική συμπεριφορά προςε τον άλλο γονέα τον οποίο και στοχοποιούν σταθερά. Αντιλαμβάνονται, ωστόσο, ότι η συμπεριφορά που υιοθετούν έχει αρνητικές επιπτώσεις στο παιδί τους.
γ) Οι γονείς με έντονες εμμονές είναι τόσο αποφασισμένοι να καταστρέψουν τον δεσμό του ανηλίκου με τον άλλο γονέα που καταφεύγουν στην υιοθέτηση ακραίων μορφών συμπεριφοράς. Υιοθετούν, για παράδειγμα, μια εξαιρετικά αρνητική εικόνα για τον γονέα-στόχο και ασκούν στο παιδί μεγάλη πίεση προκειμένου να τον απορρίψει και να τον απαρνηθεί.
Ο Gardner (1999) υποστηρίζει ότι υπάρχουν κριτήρια που μπορεί να βοηθήσουν τους επαγγελματίες να διακρίνουν τους γονείς που ψεύδονται λόγω του συνδρόμου της γονικής αποξένωσης. Οι γονείς αυτοί στρέφονται κακόβουλα κατά του άλλου γονέα και τον κατηγορούν για θυματοποίηση του παιδιού τους. Η συνεργασία τους με τους επαγγελματίες είναι ιδιαίτερα δυσχερής, καθώς επιδιώκουν να αποσπάσουν από τον ειδικό της ψυχική υγείας – ασκώντας του συχνά μεγάλη πίεση – μια αρνητική γνωμάτευση για τον άλλο γονέα. Είναι χειριστικοί, παρεμβατικοί και αντιστέκονται επίμονα σε κάθε προσπάθεια αντικειμενικότερης προσέγγισης των συμβάντων. Αντιθέτως, οι γονείς-θύματα αυτής της αξιώτικής και αποξενωτικής τακτικής συνεργάζονται πρόθυμα με τους ειδικούς και επιθυμούν την αντικειμενική προσέγγιση ζητημάτων που έχουν ανακύψει. Αυτό μπορεί να είναι και ένα κριτήριο διαφοροποίησης της συμπεριφοράς των πραγματικών θυτών κακοποίησης των παιδιών τους από εκείνους που απλώς είναι θύματα κατασυκοφάντησης, καθώς οι πρώτοι δεν επιθυμούν την ανάμειξη των επαγγελματιών, προσπαθώντας να διατηρήσουν το «μυστικό», ενώ οι δεύτεροι επιδιώκουν τη συνεργασία με υπεύθυνους φορείς και επαγγελματίες για την αποκάλυψη και ανάδειξη της αλήθειας.
Επίσης, οι γονείς που αποσκοπούν στην κατασυκοφάντηση του/της πρώην συζύγου τους και κατασκευάζουν σενάρια κακοποίησης διακρίνονται για τους υπερβολικούς και συχνά παράλογους ισχυρισμούς τους που στερούνται κάθε αξιοπιστίας. Διακρίνονται, επίσης, για την προσπάθεια διαρκούς εμπλοκής του παιδιού στη εκστρατεία της δυσφήμισης κατά του άλλου γονέα, ασκώντας του πίεση να μιλήσει για την κακοποίηση του. Αντιθέτως, οι γονείς των οποίων οι καταγγελίες δεν είναι ψευδείς, καθώς πιστεύουν ότι τα παιδιά τους έχουν πράγματι θυματοποιηθεί, δεν τα χειρίζονται. Δεν τα κατευθύνουν και δεν τα εμπλέκουν στις διαδικασίες.
Οι γονείς ψευδών και ανυπόστατων ισχυρισμών κακοποίησης αδιαφορούν σχεδόν επιδεικτικά για τις συνέπειες εξασθένισης του δεσμού του παιδιού τους με τον άλλο γονέα και επιδεικνύουν πλήρη αδιαφορία για το ψυχολογικό κόστος που θα έχει στον ανήλικο η αποξένωση του από εκείνον. Αντιθέτως, οι γονείς των οποίων οι ισχυρισμοί κακοποίησης είναι αξιόπιστοι αναγνωρίζουν τη σπουδαιότητα που έχει στη ζωή ενός παιδιού η ανάπτυξη και διατήρηση ενός υγιούς δεσμού και με τους δύο φροντιστές του.
(σελ. 273, Ορισμός του Συνδρόμου Γονικής Αποξένωσης, ανάλυση ψευδών κατηγοριών)