Οι πιο αυστηροί επικριτές της θεωρίας της γονικής αποξένωσης υποχωρούν όταν αμφισβητούνται. Για παράδειγμα, ο Paul J. Fink, M.D., πρώην πρόεδρος της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας, έγραψε στο Clinical Psychiatry News. Το 2010, ο Fink συζήτησε περίφημα τις διαμάχες που αφορούν την ανάπτυξη του DSM-5:
«Ένας τέτοιος τομέας είναι το σύνδρομο γονικής αποξένωσης (PAS). Προσωπικά αντιτίθεμαι στη συμπερίληψη αυτής της άχρηστης επιστήμης που εφευρέθηκε από έναν ψυχίατρο τη δεκαετία του 1980, τον αείμνηστο Δρ. Richard A. Gardner. … Τα τελευταία χρόνια, το μπαλάκι έχουν πάρει ομάδες “για τα δικαιώματα του πατέρα” που δεν τους αρέσουν οι παρεμβάσεις, όταν κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά τους. Αυτές οι ομάδες έχουν ζητήσει από την ομάδα εργασίας του DSM να συμπεριλάβει το PAS στη δημοσίευση.» (Fink P.J., “Fink : Still at large” στο “Clinical Psychiatry News”, Μάρτιος 2010)
Αρκετοί αναγνώστες έγραψαν στον εκδότη του Clinical Psychiatry New και παραπονέθηκαν για τα εξαιρετικά ακατάλληλα και ανεύθυνα σχόλια του Fink. Ο Fink ζήτησε γρήγορα συγγνώμη και διόρθωσε τις δηλώσεις του, λέγοντας (Fink P.J. : “Dr. Fink replies” στο “Clinical Psychiatry News”, Μάιος 2010): «Ζητώ συγγνώμη που υπαινίχθηκα, ότι όλοι οι πατέρες που κατηγορούν τις μητέρες για PAS (σύνδρομο γονικής αποξένωσης) κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά τους. Ήταν ξεκάθαρα μια υπερβολή την οποία ανακαλώ … Δεν είχα καμία απολύτως πρόθεση να αμφισβητήσω τον Dr. Bernet, τους συναδέλφους του ή τους πατέρες και τις οικογένειες με οποιονδήποτε τρόπο … ΔΕΝ αρνούμαι ότι συμβαίνει γονική αποξένωση και ότι πολλοί άνθρωποι πληγώνονται όταν υπάρχει ένας αποξενωτής».
Συμφωνούμε με τον Dr. Fink ότι «πολλοί άνθρωποι πληγώνονται όταν υπάρχει ένας αποξενωτής». Αναφέρει: «Ελπίζω να μπορέσουμε όλοι να καταλήξουμε σε συμφωνία σχετικά με το ΤΙ σημαίνει αποξένωση, ΠΩΣ να αντιμετωπίσουμε το PAS (σύνδρομο γονικής αποξένωσης) και πώς να προχωρήσουμε στις ακροάσεις του δικαστηρίου, όταν κάποιος ισχυρίζεται, ότι ο ένας ή ο άλλος γονέας είναι αποξενωτής ή κακοποιητικός» (Fink P.J. : “Dr. Fink replies” στο “Clinical Psychiatry News”, Μάιος 2010).
Δύο μήνες μετά, η δημόσια και έγγραφη συγγνώμη του Dr. Fink!
Το ανωτέρω κείμενο, είναι μετάφραση αποσπάσματος (σελ. 21 – 22) από την 23-11-2022 έγγραφη πρόταση 67 διεθνών επιστημόνων, προεξαρχόντων των William Bernet, M.D. και Amy J. L. Baker, Ph.D., για να συμπεριληφθεί η γονική αποξένωση στο DSM-5 με τίτλο: «Proposal for Parental Alienation Relational Problem (PARP) to be included in “Other Conditions that may be a focus of Clinical Attention” in DSM-5-TR.»
Η επιστημονική πρόταση στον ακόλουθο σύνδεσμο:
Προτείνεται η γονική αποξένωση να θεωρείται πρόβλημα σχέσεων στο κεφάλαιο του DSM-5-TR, «Άλλες καταστάσεις που μπορεί να είναι στο επίκεντρο της κλινικής προσοχής».
Η προτεινόμενη διατύπωση για το γονικό σχεσιακό πρόβλημα αποξένωσης (PARP): Z62.898 – Σχεσιακό πρόβλημα γονικής αποξένωσης. Αυτή η κατηγορία μπορεί να χρησιμοποιηθεί όταν ένα παιδί (συνήθως παιδί του οποίου οι γονείς έχουν εμπλακεί σε χωρισμό ή διαζύγιο με έντονη σύγκρουση), συμμαχεί σθεναρά με τον έναν γονέα και απορρίπτει τη σχέση με τον άλλο γονέα χωρίς βάσιμο λόγο. Η διάγνωση του προβλήματος της σχέσης γονικής αποξένωσης απαιτεί συνήθως πέντε κριτήρια: (1) το παιδί αποφεύγει, αντιστέκεται ή αρνείται τη σχέση με τον έναν γονέα, (2) προηγούμενη θετική σχέση μεταξύ του παιδιού και του πλέον απορριφθέντος γονέα, (3) απουσία κακοποίησης ή παραμέλησης ή σοβαρά ελλιπούς γονικής μέριμνας από την πλευρά του πλέον απορριφθέντος γονέα, (4) χρήση πολλαπλών αποξενωτικών συμπεριφορών από τον ευνοούμενο γονέα, και (5) την εκδήλωση συμπεριφορικών σημείων αποξένωσης από το παιδί.
LINK