Ουρές για τα Πρότυπα και τα Πειραματικά – Η ζήτηση παραμένει υψηλή και φέτος, με τις αιτήσεις να έχουν ξεπεράσει τις 20.000 λίγο πριν από τις εξετάσεις και την κλήρωση.
Πηγή: https://www.kathimerini.gr/society/563023357/oyres-gia-ta-protypa-kai-ta-peiramatika/
14/05/2024 – Απόστολος Λακασάς
Mέχρι και στα… δικαστήρια φθάνουν γονείς για μία θέση στα Πρότυπα και Πειραματικά Σχολεία (ΠΠΣ) της χώρας. Η ζήτηση φέτος εκτινάχθηκε, με τον συνολικό αριθμό των αιτήσεων να έχει ξεπεράσει τις 20.000. Η αντίστροφη μέτρηση για την τελική κρίση έχει ξεκινήσει, καθώς οι κληρώσεις για τα Πειραματικά θα οργανωθούν την προσεχή Παρασκευή και οι εξετάσεις για τα Πρότυπα Γυμνάσια και Λύκεια το Σάββατο. Στο φουλ λειτουργούν τούτες τις ημέρες τα φροντιστήρια προετοιμασίας των υποψηφίων που θα συμμετάσχουν στις εξετάσεις.
Η προσπάθεια των γονιών να εξασφαλίσουν στο παιδί την καλύτερη δυνατή εκπαίδευση αποτυπώνεται με ενάργεια στη συνεχή αύξηση ετησίως του αριθμού των αιτήσεων για τα ΠΠΣ. Φέτος, δηλαδή για το σχολικό έτος 2024-2025, ο συνολικός αριθμός έφθασε τις 20.299, σημειώνοντας νέο ρεκόρ. Για το σχολικό έτος 2023-2024 κατατέθηκαν 19.805 αιτήσεις, για το 2022-2023 17.796 και για το 2021-2022 συνολικά 16.159 αιτήσεις.
Φέτος κατατέθηκαν 9.454 αιτήσεις για τις εξετάσεις των Προτύπων Γυμνασίων και Λυκείων (ήταν 9.276 το 2023), στα οποία διατίθενται συνολικά 1.794 θέσεις. Αίτηση για να μπουν στην κλήρωση για μία από τις 3.003 θέσεις στα Πειραματικά Σχολεία έκαναν 10.845 μαθητές (10.529 το 2023).
Μάλιστα, καθώς για τα Πρότυπα Γυμνάσια και Λύκεια η εισαγωγή γίνεται με εξετάσεις, αυτή την περίοδο κορυφώνεται η προετοιμασία των παιδιών. Κατά κύριο λόγο, αυτές τις ημέρες στα φροντιστήριο γίνονται εξετάσεις προσομοίωσης. Οι μαθητές εξετάζονται σε 25 ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής στη Γλώσσα, βάσει ενός κειμένου που τους δίνεται, και σε 25 ερωτήσεις στα Μαθηματικά. Η ώρα έναρξης της γραπτής δοκιμασίας είναι 10 π.μ. (οι υποψήφιοι καλούνται να είναι το πολύ μία ώρα νωρίτερα στο εξεταστικό κέντρο, που έχει ανακοινωθεί από τη Διοικούσα Επιτροπή Πρότυπων και Πειραματικών Σχολείων – ΔΕΠΠΣ) και η διάρκεια της γραπτής δοκιμασίας 150 λεπτά για τα γυμνάσια και 180 λεπτά για τα λύκεια. «Αξιολογείται η συγκρότηση του μαθητή – μιλάμε για την αναγνωστική του ικανότητα, δηλαδή εάν μπορεί να κατανοήσει ένα κείμενο, και τις αριθμητικές του δεξιότητες», παρατήρησε, μιλώντας στην «Κ», ο κ. Γεώργιος Τόμπρας, πρόεδρος της ΔΕΠΠΣ και καθηγητής Φυσικής στο Παν. Αθηνών. Αρα, σύμφωνα με τον ίδιο, δεν χρειάζεται οι μαθητές να κάνουν φροντιστήριο. Ομως, εννέα στους δέκα μαθητές Δημοτικού που θέλουν να εισαχθούν σε κάποιο Πρότυπο Γυμνάσιο κάνουν φροντιστήριο προετοιμασίας. Μάλιστα, κάποιοι γονείς ξεκινούν τα φροντιστήρια στα παιδιά από τη Δ΄ Δημοτικού. Υπενθυμίζεται πως στα Πρότυπα Γυμνάσια δίνονται και οι περισσότερες θέσεις, καθώς οι απόφοιτοι των Πρότυπων Γυμνασίων περνούν αυτοδίκαια στα συνδεδεμένα Πρότυπα Λύκεια, και στις εξετάσεις υπό διεκδίκηση είναι μόνο λίγες θέσεις που έμειναν –για κάποιο λόγο– κενές.
Γονείς στα δικαστήρια
Από την άλλη, δεν λείπουν και οι ενδοοικογενειακές κόντρες για το θέμα. Χαρακτηριστική είναι η διαφωνία ενός διαζευγμένου ζευγαριού για το εάν το 4χρονο παιδί έπρεπε να κάνει αίτηση σε Πειραματικό Δημοτικό Σχολείο της Αθήνας. Ο πατέρας επιθυμούσε τη φοίτηση σε Πειραματικό, αλλά η μητέρα αρνούνταν, προτάσσοντας τη δυσκολία των μετακινήσεων και προκρίνοντας το δημόσιο σχολείο της γειτονιάς. Το συγκεκριμένο Πειραματικό Σχολείο, ένα από τα ιστορικότερα σχολεία της Αθήνας, παρέχει δωρεάν σχολικό λεωφορείο, σε συνεργασία με την Περιφέρεια Αττικής, ενώ ο πατέρας δεσμεύτηκε ότι θα αναλάμβανε όλες τις μετακινήσεις του παιδιού εάν τα δρομολόγια του σχολικού δεν βόλευαν ή ήταν κουραστικά για το παιδί. Καθώς οι γονείς ασκούν από κοινού τη γονική μέριμνα, ο πατέρας προσέφυγε στη Δικαιοσύνη, ζητώντας προσωρινή διαταγή που θα επέτρεπε τη συμμετοχή στην κλήρωση για το Πειραματικό. Το δικαστήριο, όμως, αποφάσισε ότι είναι προς το συμφέρον του παιδιού να μη συμμετάσχει στην κλήρωση, διατάσσοντας την εγγραφή του παιδιού στο σχολείο της γειτονιάς της μητέρας του, χωρίς περαιτέρω αιτιολόγηση, αφού κάτι τέτοιο δεν απαιτείται στις προσωρινές διαταγές. Την ιστορία διηγήθηκε στην «Κ» ο πατέρας, ο οποίος τόνισε ότι εμπιστεύεται το δημόσιο σχολείο, είναι ο ίδιος εκπαιδευτικός και εμπλέκεται με πολλούς τρόπους στη δημόσια εκπαίδευση στη χώρα μας. Την επόμενη ημέρα της δικαστικής απόφασης ο ίδιος έγραψε το παιδί στο σχολείο της γειτονιάς της μητέρας του, συμμορφούμενος με τη δικαστική κρίση.
Σχολιασμός άρθρου από την ΑΜΚΕ «Παιδί με 2 Γονείς»:
Συνολικά 20.299 παιδιά αιτήθηκαν φέτος την εισαγωγή τους στα πρότυπα και πειραματικά σχολεία, στα σχολεία δηλαδή που η ελληνική πολιτεία ορίζει ως τα καλύτερα που προσφέρει στο πλαίσιο της δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Η κλήρωση για τα πειραματικά θα πραγματοποιηθεί στις 17 Μαΐου, και οι εξετάσεις για τα πρότυπα στις 18 Μαΐου. Μάλιστα, το ενδιαφέρον για αυτά τα σχολεία βαίνει αυξανόμενο, όπως και η σχετική μέριμνα της πολιτείας και της κυβέρνησης. Η αρμόδια Υφυπουργός, κ. Μακρή, δήλωσε πρόσφατα: «Οι αριθμοί των αιτήσεων για μια θέση σε Πρότυπο ή Πειραματικό σχολείο αποτυπώνουν την εμπιστοσύνη μαθητών και γονέων στον ανανεωμένο και δυναμικό θεσμό και μεταδίδουν τα μηνύματα της κοινωνίας και τις προσδοκίες της από το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα».
Ωστόσο, ένα κοριτσάκι, μαθήτρια νηπίου, στερήθηκε το δικαίωμα συμμετοχής της στην κλήρωση για πειραματικό δημοτικό σχολείο. Τυχόν κλήρωση του παιδιού εξασφαλίζει τη φοίτηση σε πειραματικό σχολείο και στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο. Να σημειωθεί ότι οι δύο γονείς είναι χωρισμένοι, μένουν σε όμορες περιοχές και το παιδί διαμένει μόλις μία παραπάνω εργάσιμη ημέρα με τη μητέρα τον μήνα.
Όταν δύο χωρισμένοι γονείς που ασκούν από κοινού τη γονική μέριμνα δεν μπορούν να συμφωνήσουν για ένα τόσο σημαντικό θέμα, αρμόδια είναι τα δικαστήρια. Ο πατέρας του κοριτσιού προσέφυγε λοιπόν στη δικαιοσύνη τρεις ημέρες πριν εκπνεύσει η σχετική προθεσμία, ζητώντας προσωρινή διαταγή που θα επέτρεπε απλώς τη συμμετοχή στην κλήρωση για το πειραματικό σχολείο. Η δικαστής όμως, αποφάσισε ότι είναι προς το συμφέρον του παιδιού να μη συμμετάσχει καν στην κλήρωση, διατάσσοντας την εγγραφή του παιδιού στο σχολείο της γειτονιάς της μητέρας του, χωρίς περαιτέρω αιτιολόγηση.
Φαντάζει απίστευτο, τόσο από άποψη δικαιοσύνης, όσο και από πολιτική άποψη, ότι με αυτόν τον τρόπο ένα παιδί αποκλείστηκε από τις ίσες ευκαιρίες σε μια ποιοτικότερη εκπαίδευση που του παρέχει ο νόμος και η πολιτεία, την ίδια στιγμή που δεκάδες χιλιάδες οικογένειες σε όλη τη χώρα θέτουν κάτι τέτοιο ως προτεραιότητα, ανεξαρτήτως τόπου κατοικίας, διατεθειμένες να διανύσουν πολύ μεγαλύτερες αποστάσεις. Η απόφαση αυτή αποτελεί υπονόμευση του μέλλοντος ενός παιδιού και μάλιστα από δικαιοδοτικό όργανο της ίδιας της πολιτείας, η οποία υποτίθεται ότι είναι επιφορτισμένη με την προστασία των παιδιών, ακόμα και απέναντι σε προφανώς ατυχείς επιλογές των γονέων τους, λειτουργώντας ακριβοδίκαια. Η ίδια πολιτεία που, στο πλαίσιο μιας πολιτικής ίσων ευκαιριών, ορίζει τα πειραματικά ως τα καλύτερα δημοτικά σχολεία που προσφέρει σε όλα τα παιδιά χωρίς εξαιρέσεις, στέρησε από ένα παιδί την πιθανή πρόσβαση σε ένα από αυτά.
Αυτή η πικρή ιστορία αποτελεί τροφή για σκέψη τόσο για τους προϊστάμενους των δικαστηρίων που καλούνται να αποφασίσουν για το μέλλον των παιδιών, όσο και για το Υπουργείο Παιδείας.
Αλήθεια τελικά θα αφήσουμε μετέωρη την εύλογη ερώτηση: είναι πιο καλό το σχολείο που επέλεξε η μητέρα σύμφωνα με την δικαστή; Η δικαστής διαφωνεί με τις θέσεις του Υπουργείου Παιδείας για το ποια είναι τα ποιοτικότερα σχολεία; Μπορεί δύο εκφάνσεις της πολιτειακής εξουσίας, στη προκειμένη περίπτωση το Υπ. Παιδείας και η Δικαστική εξουσία να διαφωνούν ως προς την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών (εκπαίδευση) προς τους πολίτες της; Γιατί η ανήλικη μαθήτρια στερήθηκε την ευκαιρία ακόμα και της συμμετοχής της στην κλήρωση για ποιοτικότερη εκπαίδευση (σύμφωνα πάντα με τις εξαγγελίες του Υπουργείου Παιδείας); Στη προκειμένη περίπτωση άλλωστε ο πατέρας προσέφυγε στα αρμόδια δικαστήρια όχι για να εγγράψει τη μαθήτρια, αλλά αρχικά για να της δώσει την ευκαιρία να συμμετέχει σε κλήρωση για ποιοτικότερη παιδεία, την οποία αρνούνταν αδικαιολόγητα η μητέρα.
Άλλωστε στην προκειμένη περίπτωση η διαφωνία των γονέων έγκειτο όχι στο είδος της εκπαίδευσης αλλά στις μετακινήσεις. Παρόλο που προτάθηκαν εύλογες λύσεις δεν ελήφθησαν υπόψη από την δικαστή, αλλά εκ του αποτελέσματος έγιναν δεκτές οι θέσεις της μητέρας ακόμα και αν δεν ήταν η καλύτερη διαθέσιμη εκπαιδευτική δυνατότητα για το παιδί. Αντιθέτως η αντίθετη αίτηση της μητέρας έγινε εξ ολοκλήρου δεκτή χωρίς καμία σχετική αιτιολογία, παρόλο που ο πατέρας ασκούσε από κοινού και εξίσου γονική μέριμνα με την μητέρα και ενώ το παιδί ήδη φοιτούσε σε πειραματικό σχολείο. Η απόφαση αυτή αφήνει ευθείες υπόνοιες διάκρισης ως προς τα θέλω των γονέων υπέρ της μητέρας, αφού η πρόταση του πατέρα ήταν σε σύμπνοια με τις θέσεις του Υπουργείου Παιδείας για το ποια είναι η ποιοτικότερη δημόσια εκπαίδευση που παρέχεται σε ανηλίκους.
Χαρακτηριστικό είναι ότι στην προκειμένη περίπτωση κατά τη συζήτηση της προσωρινής διαταγής υπήρχαν δύο αντίθετα αιτήματα από δύο φαινομενικά ισότιμους γονείς. Η μη ευδοκίμηση του ενός αιτήματος άνευ αιτιολογίας δείχνει να πηγάζει από έμφυλη διάκριση. Το πειραματικό νηπιαγωγείο που παρακολουθεί ήδη το παιδί είναι στην ίδια απόσταση με το προτεινόμενο δημοτικό, ο πατέρας πρότεινε να επωμίζεται την ευθύνη των μετακινήσεων και η επικοινωνία του τέκνου με τον πατέρα σε επίπεδο χρόνου παραμένει ίδια. Άραγε γιατί η επιλογή της μητέρας είναι η πλέον πρόσφορη κατά τη δικαστή που εξέδωσε την απόφαση, ενώ ο πατέρας απλώς ζητούσε να συμμετάσχει η ανήλικη στη κλήρωση, πρότεινε τρόπους μετακίνησης και τελικώς είχε ήδη υποβληθεί μονομερώς αίτηση εγγραφής από την μητέρα σε άλλο σχολείο από αυτό που ήδη φοιτούσε η ανήλικη για νηπιαγωγείο, της οποίας απλώς εκκρεμούσε η οριστικοποίηση, η οποία μπορούσε να γίνει οποτεδήποτε όπως και έγινε;
Εν κατακλείδι με αυτή την κατά τ’ άλλα «προσωρινή» διαταγή / απόφαση διαπλάθεται μια νέα μόνιμη πραγματικότητα, όπου ο ένας γονέας (η μητέρα) αποφασίζει μονομερώς, ξέρει ότι αυτό θα γίνει δεκτό από το εκάστοτε δικαστήριο, ενώ ο πατέρας αποκλείεται. Μια τέτοια απόφαση σε μεταγενέστερο χρόνο επηρεάζει τη σχέση και τον χρόνο ανατροφής του παιδιού με τον πατέρα, ενισχύοντας μελλοντικούς ισχυρισμούς ότι δήθεν το πρόγραμμα του παιδιού, η κοντινή απόσταση από το σπίτι της μητέρας και η καθημερινότητα του, δημιουργούν ένα βιοτικό κέντρο το οποίο δήθεν δεν θα πρέπει να διαταραχθεί με συνεχείς μεταβάσεις και διανυκτερεύσεις στον έτερο γονέα. Υπ’ αυτό το πρίσμα και με μια προσωρινή διαταγή που κρίθηκε σε μερικές ώρες από μια δικαστή, εξαρχής σκιαγραφείται το μελλοντικό πλαίσιο διαβίωσης και ανατροφής της ανηλίκου, με τη μητέρα να «τα παίρνει όλα», ενώ για τον έτερο γονέα να απορρίπτεται αναιτιολόγητα ή με εσφαλμένη αιτιολογία ένα εύλογο και δίκαιο για την ανήλικο αίτημα που θα επηρεάσει δραματικά και ουσιαστικά το μέλλον του σε επίπεδο εκπαίδευσης και ανατροφής από αμφότερους τους γονείς του.
Ένα βασικό ερώτημα, ωστόσο, παραμένει αναπάντητο: το παιδί αυτό σε μερικά χρόνια θα μας ευχαριστεί, ως πολιτεία, που δεν το κουράσαμε ιδιαίτερα στις μετακινήσεις του ή θα μας ψέγει που δεν του δώσαμε την ευκαιρία να διεκδικήσει την καλύτερη δυνατή εκπαίδευση;