Δεδομένα και Στατιστικές για την Ενδοοικογενειακή Βία (2016)

Πηγή: https://domesticviolenceresearch.org/domestic-violence-facts-and-statistics-at-a-glance/?fbclid=IwAR0TieEVKVyDWZ8PYLUwt72FYpDP4SZVTh1XYxxgAlSureCTOF1O46Y4tXY

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από το Επιστημονικό περιοδικό «Κατάχρηση Συντρόφων» (Η.Π.Α.)

(https://www.springerpub.com/partner-abuse.html)

και τον Σύλλογο Παροχής Παρεμβάσεων για την Ενδοοικογενειακή Βία

(https://domesticviolenceintervention.net/)

 

Δεδομένα και Στατιστικές για την έκταση της συντροφικής κακοποίησης:

Κακοποίηση

• Συνολικά, το 22% των ατόμων δέχθηκαν επίθεση από έναν σύντροφο τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους (23% για τις γυναίκες και το 19,3% για τους άνδρες)
• Υψηλότερα συνολικά ποσοστά για σχέσεις συμμαθητών σε σχολεία
• Υψηλότερη κακοποίηση για τους άνδρες από τις γυναίκες μαθητές γυμνασίου
• Η συχνότητα είναι υψηλότερη στις γυναίκες από ότι στους άνδρες
• Τα ποσοστά του περασμένου έτους είναι σχετικά υψηλότερα στους άνδρες
• Τα υψηλότερα ποσοστά βίας από τους συντρόφους μεταξύ των νεότερων πληθυσμών που έρχονται σε επαφή «τονίζει την ανάγκη για προσπάθειες πρόληψης και παρέμβασης την ενδοσυντροφική βία στα σχολεία».

Διάπραξη

• Συνολικά, το 25,3% των ατόμων έχουν διαπράξει συντροφική βία
• Τα ποσοστά βίας που διαπράττονται από γυναίκες είναι υψηλότερα από αυτά που ασκούνται από άνδρες (28,3% έναντι 21,6%)
• Ευρύ φάσμα ποσοστών εγκληματικότητας: 1,0% έως 61,6% για τους άνδρες. 2,4% έως 68,9% για τις γυναίκες,

Συναισθηματική κακοποίηση και έλεγχος

• Το 80% των ατόμων έχουν προβεί σε συναισθηματική κακοποίηση του συντρόφου
• Συναισθηματική κακοποίηση που κατηγοριοποιείται είτε σε λεκτική (σε απάντηση σε πρόκληση) είτε σε φυσική (παρακολούθηση, έλεγχος και/ή απειλή)
• Σε όλες τις μελέτες, το 40% των γυναικών και το 32% των ανδρών ανέφεραν λεκτική κακοποίηση. Το 41% ​​των γυναικών και το 43% των ανδρών ανέφεραν φυσική κακοποίηση
• Σύμφωνα με εθνικά δείγματα, το 0,2% των ανδρών και το 4,5% των γυναικών έχουν αναγκαστεί να έχουν σεξουαλική επαφή από έναν σύντροφο
• 4,1% έως 8% των γυναικών και 0,5% έως 2% των ανδρών αναφέρουν τουλάχιστον ένα περιστατικό παρενόχλησης κατά τη διάρκεια της ζωής τους
• Οι κακοποητικοί σύντροφοι είναι μεταξύ του ενός τρίτου και του μισού του συνόλου των κακοποιητών.
• Στο πλαίσιο των μελετών για την παρενόχληση και τις εμμονικές συμπεριφορές, οι διαφορές μεταξύ των φύλων είναι πολύ λιγότερες όταν λαμβάνονται υπόψη όλοι οι τύποι εμμονικών συμπεριφορών, αλλά πιο συνήθεις για τις γυναίκες θύματα όταν αφορά σε φυσική κακοποίηση.

 

Δεδομένα και Στατιστικές σε πλαίσιο

Αμφίδρομη έναντι μονομερούς συντροφικής βίας.

• Στο μεγαλύτερο δείγμα πληθυσμού, το 57,9% της συντροφικής βίας που αναφέρθηκε ήταν αμφίδρομη, ενώ το 42% μονομερής. Το 13,8% της μονομερούς βίας ήταν άνδρας προς γυναίκα, 28,3% ήταν γυναίκα προς άνδρα
• Μεταξύ των δειγμάτων σχολείων και κολεγίων, το ποσοστό αμφίδρομης βίας ήταν 51,9%. Το 16,2% ήταν άνδρας προς γυναίκα και το 31,9% ήταν γυναίκα προς άνδρα
• Αντίστοιχη έκταση αμφίδρομης συντροφικής βίας μεταξύ ετεροφυλόφιλων και ΛΟΑΤΚΙ πληθυσμών
• Αμφίδρομη συντροφική βία μεταξύ των Λευκών στο 50,9%
• Αμφίδρομη συντροφική βία μεταξύ των Λατίνων στο 49%
• Αμφίδρομη συντροφική βία μεταξύ των Αφροαμερικανών στο 61,8%

Κίνητρο

• Ανδρικά και γυναικεία συντροφική βία παρουσιάζεται με παρόμοια κίνητρα – κυρίως συναισθηματικός τραυματισμός, άγχος ή ζήλια, έκφραση θυμού και άλλα συναισθήματα που δεν μπορούσαν να εκφράσουν με λόγια ή σε μια προσπάθεια να τραβήξουν την προσοχή του συντρόφου τους.
• Οκτώ μελέτες συνέκριναν άμεσα άνδρες και γυναίκες στο κίνητρο εξουσίας/ελέγχου και υπέβαλαν τα ευρήματά τους σε στατιστικές αναλύσεις. Τρεις ανέφεραν ότι δεν υπήρχαν σημαντικές διαφορές μεταξύ των φύλων και μία είχε μικτά ευρήματα. Μια μελέτη διαπίστωσε ότι οι γυναίκες είχαν περισσότερα κίνητρα να διαπράξουν βία ως αποτέλεσμα της εξουσίας/ελέγχου από ότι οι άνδρες, και τρεις διαπίστωσαν ότι οι άνδρες είχαν περισσότερα κίνητρα. Ωστόσο, οι διαφορές μεταξύ των φύλων ήταν ελάχιστες.
• Από τις δέκα έρευνες που περιείχαν στατιστικές αναλύσεις ειδικών για το φύλο, οι πέντε έδειξαν ότι οι γυναίκες ήταν πολύ πιο πιθανό να αναφέρουν την αυτοάμυνα ως κίνητρο για διάπραξη από ότι οι άνδρες. Τέσσερις έρευνες δεν βρήκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των φύλων και μία έρευνα ανέφερε ότι οι άνδρες ήταν πιο πιθανό να αναφέρουν αυτό το κίνητρο από ότι οι γυναίκες. Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι μπορεί να είναι ιδιαίτερα δύσκολο για τους πολύ αρρενωπούς άνδρες να παραδεχτούν ότι διέπραξαν βία για αυτοάμυνα, καθώς αυτή η παραδοχή συνεπάγεται ευαλωτότητα.
• Η αυτοάμυνα προέκυψε στα περισσότερα δείγματα μόνο από μια μειοψηφία ερωτηθέντων και των δύο φύλων. Για δείγματα μη δραστών, τα ποσοστά αυτοάμυνας που αναφέρθηκαν από τους άνδρες κυμαίνονταν από 0% έως 21%, και για τις γυναίκες το εύρος ήταν 5% έως 35%. Τα υψηλότερα ποσοστά αναφερόμενων κινήτρων αυτοάμυνας (50% για τους άνδρες, 65,4% για τις γυναίκες) προήλθαν από δείγματα δραστών, που μπορεί να έχουν λόγους να υπερεκτιμούν αυτό το κίνητρο.
• Καμία από τις μελέτες δεν ανέφερε ότι ο θυμός/τα αντίποινα ήταν σημαντικά περισσότερο κίνητρο βίας για τους άνδρες αντί των γυναικών. Αντιθέτως, δύο έρευνες έδειξαν ότι ο θυμός ήταν πιο πιθανό να είναι κίνητρο για τη βία των γυναικών σε σύγκριση με τους άνδρες.
• Η ζήλια / η απάτη του συντρόφου φαίνεται να είναι ένα κίνητρο για τη διάπραξη βίας για αμφότερα τα φύλα.

 

Δεδομένα και στατιστικές για τους παράγοντες κινδύνου

• Δημογραφικοί παράγοντες κινδύνου που προβλέπουν την συντροφική βία: νεότητα, χαμηλό εισόδημα/ανεργία, ανήκειν σε μειονότητα
• Χαμηλές έως μέτριες συσχετίσεις μεταξύ της έκθεσης στην παιδική ηλικία προέλευσης στην κακοποίηση και της συντροφικής βίας
• Προστατευτικοί παράγοντες περιορισμού της βίας στα ερωτικά ραντεβού: Θετική, εμπλεκόμενη ανατροφή των παιδιών κατά την εφηβεία, ενθάρρυνση της μη βίαιης συμπεριφοράς, υποστηρικτικοί συνομήλικοι
• Παράγοντες κινδύνου διαταραχής συμπεριφοράς/αντικοινωνικής προσωπικότητας για συντροφική βία
• Περιορισμένη συσχέτιση μεταξύ κατάθλιψης και συντροφικής βίας – ισχυρότερη για τις γυναίκες
• Περιορισμένη συσχέτιση μεταξύ αλκοόλ και συντροφικής βίας – ισχυρότερη για τη χρήση ναρκωτικών
• Η χρήση οινοπνεύματος σχετίζεται πιο έντονα με το συντροφική βία που διαπράττεται από γυναίκες παρά από άνδρες
• Τα παντρεμένα ζευγάρια είναι σε χαμηλότερο κίνδυνο από τα ζευγάρια που είναι απλά σε σχέση.
• Με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι παράγοντες κινδύνου για την συντροφική βία είναι ίδιοι για τους άνδρες και τις γυναίκες

 

Δεδομένα και Στατιστικές για τον αντίκτυπο στα θύματα, τα παιδιά και τις οικογένειες

Αντίκτυπος στους Συντρόφους

• Τα θύματα σωματικής κακοποίησης βιώνουν περισσότερους σωματικούς τραυματισμούς, χειρότερη σωματική λειτουργία και επίπεδα υγείας, υψηλότερα ποσοστά ψυχολογικών συμπτωμάτων και διαταραχών και περιορισμένη γνωστική λειτουργία σε σύγκριση με τα μη θύματα. Η συνέπεια των ευρημάτων ισχύει ανεξάρτητα από τη φύση του δείγματος και, με ορισμένες εξαιρέσεις, ήταν γενικά μεγαλύτερα για τις γυναίκες θύματα σε σύγκριση με τους άνδρες θύματα.
• Η σωματική κακοποίηση μειώνει σημαντικά την ψυχολογική ευεξία των γυναικών θυμάτων, αυξάνει την πιθανότητα να υποφέρουν από κατάθλιψη, άγχος, διαταραχή μετατραυματικού στρες και κατάχρηση ουσιών. Οι κακοποιημένες γυναίκες είναι πιο πιθανό να εμπλακούν σε συνεδρίες με επαγγελματίες ψυχικής υγείας και λήψη φαρμάκων, συμπεριλαμβανομένων παυσίπονων και ηρεμιστικών.
• Λίγες μελέτες έχουν εξετάσει τις συνέπειες της σωματικής κακοποιήσης στους άνδρες και οι μελέτες που έχουν διεξαχθεί έχουν επικεντρωθεί κυρίως στις διαφορές φύλου στα ποσοστά τραυματισμών.
• Σε περιπτώσεις σοβαρών επιθέσεων (γρονθοκοπήματα, κλωτσιές, χρήση όπλου), τα ποσοστά τραυματισμών είναι πολύ υψηλότερα μεταξύ των γυναικών θυμάτων από τα αρσενικά θύματα και αυτοί οι τραυματισμοί είναι πιο πιθανό να είναι απειλητικοί για τη ζωή και απαιτούν αντιμετώπιση σε νοσοκομείο. Ωστόσο, σε περιπτώσεις ήπιας ή μέτριας επιθετικότητας (π.χ. σπρώξιμο, σπρώξιμο, χαστούκι), άνδρες και γυναίκες τείνουν να έχουν παρόμοια ποσοστά τραυματισμού.
• Έχει βρεθεί ότι οι γυναίκες που κακοποιούνται σωματικά εμπλέκονται σε χειρότερες συμπεριφορές υγείας και επικίνδυνες σεξουαλικές συμπεριφορές. Είναι πιο πιθανό να χάσουν τη δουλειά τους, έχουν λιγότερα δίκτυα κοινωνικής και συναισθηματικής υποστήριξης είναι επίσης λιγότερο πιθανό να είναι σε θέση να φροντίσουν τα παιδιά τους και να εκτελούν οικιακά καθήκοντα.
• Ομοίως, η ψυχολογική κακοποίηση μεταξύ των γυναικών συνδέεται σημαντικά με φτωχότερη επαγγελματική και κοινωνική λειτουργικότητα.
• Η ψυχολογική κακοποίηση συνδέεται έντονα με συμπτώματα κατάθλιψης και αυτοκτονικού ιδεασμού, άγχους, αυτοαναφερόμενου φόβου και αυξημένου αντιληπτού στρες, αϋπνίας και χαμηλής αυτοεκτίμησης
• Η ψυχολογική κακοποίηση (όπως και η σωματική κακοποίηση) είναι εξίσου συνδεδεμένη με την κατάθλιψη, το μετατραυματικό στρες και τη χρήση αλκοόλ, και τα αποτελέσματα της ψυχολογικής κακοποίησης παραμένουν ακόμη και μετά τις επιπτώσεις της σωματικής κακοποίησης.
• Επειδή η έρευνα για τις ψυχολογικές συνέπειες της κακοποίησης σε άνδρες θύματα είναι πολύ περιορισμένη και έχει δώσει ανάμεικτα ευρήματα (ορισμένες μελέτες βρίσκουν συγκρίσιμα αποτελέσματα ψυχολογικής κακοποίησης μεταξύ φύλου, ενώ άλλες όχι) είναι πρόωρο να εξαχθούν σταθερά συμπεράσματα σχετικά με αυτό το ζήτημα.

 

Επιπτώσεις της βίας και της σύγκρουσης των συντρόφων στα παιδιά

• Σημαντική συσχέτιση μεταξύ της παρακολούθησης αμοιβαίας συντροφικής βίας και τόσο εσωτερικευμένων (π.χ. άγχος, κατάθλιψη) όσο και εξωτερικευμένων αποτελεσμάτων (π.χ. σχολικά προβλήματα, επιθετικότητα) για παιδιά και εφήβους
• Έκθεση σε συντροφική βία που διαπράττεται από άνδρες: Χειρότερα αποτελέσματα στην εσωτερίκευση και την εξωτερίκευση προβλημάτων, συμπεριλαμβανομένων υψηλότερων ποσοστών επιθετικότητας προς τα μέλη της οικογένειας και τους συντρόφους γνωριμιών, σε σύγκριση με τη μη έκθεση
• Τα παιδιά και οι έφηβοι που εκτίθενται σε συντροφική βία διαπραττόμενη από γυναίκες είναι πολύ πιο πιθανό να επιτεθούν σε συνομηλίκους, μέλη της οικογένειας και συντρόφους γνωριμιών σε σύγκριση με εκείνους που δεν εκτέθηκαν τόσο
• Τα αποτελέσματα είναι μικτά σχετικά με την αθροιστική επίδραση της έκθεσης σε συντροφική βία και της άμεσης κακοποίησης παιδιών
• Μάρτυρες σε συντροφική βία κατά την παιδική ηλικία συσχετίζεται με συμπτώματα τραύματος και κατάθλιψη στην ενήλικη ζωή
• Η παιδική κακοποίηση συσχετίστηκε με τη διάπραξη ενδοοικογενειακής βίας στην ενήλικη ζωή
• Τα παιδιά επηρεάζονται περισσότερο από την έκθεση σε σύγκρουση που χαρακτηρίζεται από περιφρόνηση, εχθρότητα και απόσυρση σε σύγκριση με εκείνα που χαρακτηρίζονται μόνο από θυμό
• Μεγαλύτερος αντίκτυπος όταν το θέμα που συζητείται αφορά το παιδί (π.χ. διαφωνίες σχετικά με την ανατροφή του παιδιού, κατηγορώντας το παιδί)
• Η υψηλή διαγονεϊκή σύγκρουση/συναισθηματική κακοποίηση οδηγεί σε μείωση της γονικής ευαισθησίας, της ζεστασιάς και της συνεπούς πειθαρχίας. Οδηγεί σε αύξηση της σκληρής πειθαρχίας και του ψυχολογικού ελέγχου
• Η νευροβιολογική και η σωματική λειτουργία διαμεσολαβούν στη σχέση μεταξύ των διαγονεϊκών συγκρούσεων και των αρνητικών αποτελεσμάτων του παιδιού
• Οι μητρικές συμπεριφορές επηρεάζονται κάπως περισσότερο από τις πατρικές συμπεριφορές, αλλά τα ευρήματα είναι διφορούμενα, δεδομένης της δυσκολίας στον διαχωρισμό των διαπραττόμενων συγκρούσεων μεταξύ ανδρών και γυναικών από λειτουργικοποιήσεις σε επίπεδο ζευγαριών
• Βρέθηκαν μεγαλύτερα αποτελέσματα για τις σχέσεις μητέρας-παιδιού και τα αποτελέσματα του παιδιού κατά τη διάρκεια των νηπίων. Μεγαλύτερες επιδράσεις που βρέθηκαν για τις σχέσεις πατέρα-παιδιού και τα αποτελέσματα του παιδιού κατά τη διάρκεια των σχολικών ετών
• Η θεωρία των οικογενειακών συστημάτων είναι χρήσιμη για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο η διαφωνία σε ένα μέρος της οικογένειας μπορεί να επηρεάσει τη λειτουργία της οικογένειας στο σύνολό της, ακόμα κι αν θέτει ορισμένες μεθοδολογικές και επεξηγηματικές προκλήσεις

 

Δεδομένα και Στατιστικά στοιχεία για την κακοποίηση συντρόφων σε άλλους πληθυσμούς

Συντροφική βία σε εθνικές μειονότητες και ΛΟΑΤΚΙ πληθυσμούς

• Αφροαμερικανοί: Παλαιότερες μελέτες βρήκαν υψηλότερα ποσοστά βίας από άνδρα σε γυναίκα. πρόσφατες μελέτες έχουν βρει υψηλότερα ποσοστά βίας από γυναίκα προς άνδρα
• Η ψυχολογική βία αναφέρθηκε σε σημαντικά υψηλότερα ποσοστά από τη σωματική βία
• Όπως και με τους λευκούς πληθυσμούς, η ήπια/μέτρια βία είναι πολύ πιο διαδεδομένη στα μαύρα ζευγάρια από τη βαριά κακοποίηση
• Σε μελέτες γνωριμιών, δεν βρέθηκαν διαφορές μεταξύ των φύλων στα ποσοστά σωματικής ή ψυχολογικής κακοποίησης, αλλά οι γυναίκες ανέφεραν υψηλότερα ποσοστά σωματικής βίας από τους άνδρες
• Λατίνοι: Αμοιβαία και ήσσονος σημασίας/μέτρια συντροφική βία είναι πιο διαδεδομένη, αλλά όχι τόσο όσο η ψυχολογική βία
• Δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ των φύλων για σωματική ή ψυχολογική βία, εκτός από τους μετανάστες εργάτες σε αγροκτήματα όπου τα ποσοστά βίας από άνδρα σε γυναίκα ήταν υψηλότερα
• Ασιάτες-Αμερικανοί: Η μία μελέτη γενικού πληθυσμού βρήκε ότι το ποσοστό των διαπράξεων αμοιβαίας βίας είναι το ένα τρίτο του συνόλου
• Συνολικά ποσοστά συντροφικής βίας συγκρίσιμα ανά φύλο σε δείγματα μεγάλου πληθυσμού, κοινότητας και χρονολόγησης
• Τα χαμηλότερα ποσοστά βρέθηκαν μεταξύ των Βιετναμέζων, σε σύγκριση με τους ερωτηθέντες που τακτοποιήθηκαν ως Φιλιππινέζοι, Κινέζοι ή άλλοι ασιατικής καταγωγής
• Ιθαγενείς Αμερικανοί: Μόνο τρεις μελέτες βρέθηκαν. Οι γυναίκες ανέφεραν υψηλότερα ποσοστά κακοποιήσης από τους άνδρες και ανέφεραν υψηλότερα επίπεδα τραυματισμών
• Οι παράγοντες κινδύνου για συντροφική βία εθνοτικών μειονοτήτων περιλαμβάνουν: κατάχρηση ουσιών, χαμηλή αυτοεκτίμηση και έκθεση σε βία και κακοποίηση στην παιδική ηλικία
• ΛΟΑΤΚΙ πληθυσμοί: Υψηλότερα συνολικά ποσοστά σε σύγκριση με τους ετεροφυλόφιλους πληθυσμούς
• Ασυνεπή ευρήματα σχετικά με τις διαφορές συντροφικής βίας μεταξύ υποομάδων του ιδίου φύλου
• Οι παράγοντες κινδύνου για τις ΛΟΑΤΚΙ ομάδες περιλαμβάνουν τις διακρίσεις και την εσωτερικευμένη ομοφοβία

Ενδο-συντροφική Κακοποίηση Παγκοσμίως

• Συνολικά 162 άρθρα που αναφέρουν περισσότερες από 200 μελέτες πληρούσαν τα κριτήρια συμπερίληψης και συνοψίστηκαν στους διαδικτυακούς πίνακες για την Ασία, τη Μέση Ανατολή, την Αφρική, τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική και την Ευρώπη και τον Καύκασο.
• Συνολικά 40 άρθρα (73 μελέτες) σε 49 χώρες περιείχαν δεδομένα τόσο για άνδρες όσο και για γυναίκες, με συνολικά 117 άμεσες συγκρίσεις μεταξύ φύλου για σωματική συντροφική βία.
• Τα ποσοστά σωματικής συντροφικής βίας ήταν υψηλότερα για τη γυναικεία προς ανδρική κακοποίηση σε σύγκριση με την ανδρική προς γυναικεία κακοποίηση, ή ήταν τα ίδια, σε 73 από αυτές τις συγκρίσεις, ή 62%.
• Πραγματοποιήθηκαν 54 συγκρίσεις για ψυχολογική κακοποίηση, συμπεριλαμβανομένων των συμπεριφορών ελέγχου και της κυριαρχίας, με υψηλότερα ποσοστά που βρέθηκαν για τη γυναικεία προς ανδρική κακοποίηση, σε 36 συγκρίσεις (67%).
• Από τις 19 άμεσες συγκρίσεις που έγιναν για τη σεξουαλική συντροφική βία, τα ποσοστά βρέθηκαν να είναι υψηλότερα για τη γυναικεία προς ανδρική κακοποίηση σε 7 συγκρίσεις (37%).
• Όταν λήφθηκαν υπόψη μόνο δείγματα ενηλίκων από έρευνες μεγάλου πληθυσμού και κοινότητας, το συνολικό ποσοστό κακοποίησης συντρόφου που ήταν υψηλότερο για τη γυναικεία προς ανδρική κακοποίηση σε σύγκριση με την ανδρική προς γυναικεία κακοποίηση, ή ήταν η ίδια, βρέθηκε ότι ήταν 44% για την συντροφική βία ενηλίκων, αν και σε πολλές συγκρίσεις, οι διαφορές ήταν μικρές.
• Τα χαμηλότερα ποσοστά ψυχολογικής κακοποίησης βρέθηκαν σε μεγάλη πληθυσμιακή μελέτη στην Αϊτή (10,8% το προηγούμενο έτος). Το υψηλότερο ήταν 98,7% στην Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης.
• Σε αντίθεση με τη σωματική συντροφική βία, τα υψηλότερα ποσοστά ψυχολογικής κακοποίησης σε όλο τον κόσμο είναι περίπου τα ίδια με εκείνα που βρέθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες (80%).
• Τα ποσοστά σεξουαλικής κακοποίησης διέφεραν πολύ μεταξύ των περιοχών, με ποσοστά τόσο χαμηλά όσο 1% στη Γεωργία. Τα υψηλότερα ποσοστά βρέθηκαν σε μια μελέτη μαθητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην Αιθιοπία (68%)
• Οι σωματικοί τραυματισμοί συγκρίθηκαν κατά φύλο σε δύο μελέτες. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι κακοποιημένες γυναίκες είχαν υψηλότερα ποσοστά σωματικών τραυματισμών σε σύγκριση με τους άνδρες.
• Πολύ πιο συχνά αναφέρθηκαν οι ψυχολογικές και συμπεριφορικές επιπτώσεις της κακοποίησης, και αυτές περιελάμβαναν συμπτώματα μετατραυματικού στρες, κατάθλιψη, ευερεθιστότητα, αισθήματα ντροπής και ενοχής, χαμηλή αυτοεκτίμηση, αναδρομές στο παρελθόν, σεξουαλική δυσαρέσκεια και ανεπιθύμητη σεξουαλική συμπεριφορά, αλλαγές στη διατροφική συμπεριφορά. και επιθετικότητα.
• Διαπιστώθηκε επίσης ότι μια ποικιλία αποτελεσμάτων που σχετίζονται με την υγεία σχετίζονται με την ενδοσυντροφική βία, συμπεριλαμβανομένης της γενικής κακής σωματικής υγείας, των πιο μακροχρόνιων ασθενειών, της ανάγκης λήψης μεγαλύτερου αριθμού συνταγογραφούμενων φαρμάκων. Οι κακοποιημένες μητέρες παρουσίασαν χειρότερη αναπαραγωγική υγεία, λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος, προκαλούμενες αποβολές και επιπλοκές κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
• Οι πιο συνηθισμένοι παράγοντες κινδύνου που βρέθηκαν σε αυτήν την έρευνα συντροφικής βίας στην Ασία, την Αφρική, τη Μέση Ανατολή, τη Λατινική Αμερική και την Ευρώπη έχουν επίσης βρεθεί ότι είναι σημαντικοί παράγοντες κινδύνου στις ΗΠΑ και σε άλλα αγγλόφωνα βιομηχανοποιημένα έθνη.
• Συχνότερα αναφέρονται οι παράγοντες κινδύνου που σχετίζονται με το χαμηλό εισόδημα του νοικοκυριού και την ανεργία θύματος/θύτη, στα 36. Σχεδόν εξίσου υψηλός αριθμός μελετών (35) ανέφερε το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο του θύματος. Η κατάχρηση αλκοόλ και ουσιών από τον δράστη ήταν παράγοντας κινδύνου σε 26 μελέτες. Η νεότερη ηλικία του θύματος ήταν επίσης ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου, όπως αναφέρθηκε σε 17 μελέτες, και το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο του δράστη αναφέρθηκε σε 16.
• Σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, υπάρχει πολύ μεγαλύτερη ανοχή τόσο από άνδρες όσο και από γυναίκες για τη συντροφική βία σε άλλα μέρη του κόσμου.
• Πρόσθετες αναλύσεις παλινδρόμησης έδειξαν ότι το επίπεδο ανισότητας των φύλων ενός έθνους, όπως μετρήθηκε με τον Δείκτη Ανισότητας Φύλων (GII), δεν ήταν προγνωστικό για τη συντροφική ή κακοποιήση μόνο από γυναίκες σε μελέτες που πραγματοποιήθηκαν με δείγματα γενικού πληθυσμού ή κοινότητας.
• Μια τελική ανάλυση εξέτασε τη συσχέτιση μεταξύ κυριαρχίας από έναν σύντροφο και βίας συντρόφου που διαπράττεται εναντίον συντρόφου σε δείγματα γνωριμιών χρησιμοποιώντας δεδομένα από το IDVS. Οι βαθμολογίες ανδρικής κυριαρχίας δεν βρέθηκαν να είναι προγνωστικές για τη διάπραξη βίας από άντρες. Ωστόσο, οι βαθμολογίες κυριαρχίας των γυναικών εξήγησαν το 47% της διακύμανσης της διάπραξης βίας από γυναίκες συντρόφους.

 

Δεδομένα και Στατιστικές σχετικά με τον ρόλο της επιβολής του νόμου και του συστήματος ποινικής δικαιοσύνης.

 

Οι Επιπτώσεις των Ποινικών Κυρώσεων σε εγκλήματα κακοποίησης.

• Πιθανοί αιτιώδεις μηχανισμοί για την αποτελεσματικότητα της σύλληψης και της δίωξης: φόβος κυρώσεων και ενδυνάμωση των θυμάτων. Ωστόσο, επειδή καμία από τις αναθεωρημένες μελέτες δεν μετρά επαρκώς τέτοιους μηχανισμούς, η ανασκόπηση προϋποθέτει ένα γενικό αποτέλεσμα ελέγχου του εγκλήματος που είναι ουδέτερο ως προς τους αιτιώδεις μηχανισμούς
• Με βάση τις αναλύσεις και τα συμπεράσματα που παράγονται από αυτές τις μελέτες, διαπιστώνουμε ότι το πιο συχνό αποτέλεσμα που αναφέρθηκε είναι ότι οι κυρώσεις που ακολουθούν μια σύλληψη για συντροφική βία δεν έχουν καμία επίδραση στον επιπολασμό επακόλουθων παραβάσεων. Μεταξύ της μειοψηφίας των αναφερόμενων αναλύσεων που αναφέρουν μια στατιστικά σημαντική επίδραση, τα δύο τρίτα των δημοσιευμένων ευρημάτων δείχνουν ότι οι κυρώσεις σχετίζονται με μειώσεις στην επανάληψη παραβάσεων και το ένα τρίτο δείχνουν ότι οι κυρώσεις συνδέονται με αυξημένη επανάληψη παραβάσεων.
• Ευρύ φάσμα υποτροπής από 3,1% έως 65,5% , λόγω της μεγάλης μεταβλητότητας στα μέτρα της επανάληψης της παράβασης (π.χ., χρονικό πλαίσιο παρακολούθησης)
• Οι μελέτες δεν είναι σαφείς σχετικά με την ακριβή φύση της ποινής που επιβλήθηκε και τι συνιστά «δίωξη» ή «καταδίκη»
• Η ποικιλία των αναλυτικών μεθόδων εμποδίζει την ανάλυση των μεγεθών των αποτελεσμάτων
• Προκατάληψη επιλογής δείγματος: Καμία από τις μελέτες δεν αντιμετωπίζει αυτό το ζήτημα. Για παράδειγμα, εάν διώκεται ποινικά ένας μικρός αριθμός υποθέσεων χαμηλού κινδύνου, οι διωκόμενοι παραβάτες είναι πιο πιθανό να επαναλάβουν το αδίκημα σε σύγκριση με εκείνους που δεν διώκονται, λόγω της διαδικασίας επιλογής.
• Ελλιπή δεδομένα: Συχνά οδηγεί σε απόρριψη περιπτώσεων από μια μελέτη, η οποία με τη σειρά της δημιουργεί μεροληψία δείγματος

 

Φύλο και φυλετικές/εθνικές διαφορές στη λήψη αποφάσεων για το ποινικό δίκαιο.

• Συλλήψεις γυναικών που επηρεάστηκαν από υψηλό SES, παρουσία όπλων και μαρτύρων
• Οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να παραπεμφθούν παρά να τεθούν υπό κράτηση, αλλά η διαφορά φύλου είναι μικρότερη όταν λαμβάνεται απόφαση σχετικά με το αν θα υποβληθούν κατηγορίες ως πλημμελήματα ή κακουργήματα
• Οι άνδρες είναι πιο πιθανό να καταδικαστούν και να τους επιβληθούν σκληρότερες ποινές απ’ ότι οι γυναίκες
• Οι άνδρες αντιμετωπίζονταν σταθερά πιο αυστηρά σε κάθε στάδιο της διαδικασίας δίωξης, ιδιαίτερα όσον αφορά την απόφαση για δίωξη
• Δεν υπάρχουν οριστικά στοιχεία για διακρίσεις εις βάρος ομάδων εθνικών μειονοτήτων είτε κατά τη σύλληψη, τη δίωξη και την καταδίκη
• Οι διπλές συλλήψεις ήταν πιο πιθανές σε ομόφυλα ζευγάρια σε σύγκριση με ζευγάρια ετεροφυλόφιλων, ίσως λόγω της εσφαλμένης υπόθεσης από την αστυνομία ότι τα ομόφυλα ζευγάρια είναι πιο πιθανό να εμπλέκονται σε αμοιβαία βία.
• Είναι πολύ πιο πιθανό να εκδοθούν εντολές προστασίας και με περισσότερους περιορισμούς στις γυναίκες παρά στους άνδρες (ιδιαίτερα σε περιπτώσεις που αφορούν λιγότερο σοβαρά ιστορικά κακοποίησης)
• Οι δικαστικοί ένορκοι είναι πιο πιθανό να αποδίδουν την ευθύνη στους άνδρες δράστες σε αντίθεση με τις γυναίκες δράστες, ακόμη και όταν παρουσιάζονται πανομοιότυπα σενάρια

Αποτελεσματικότητα, Ασφάλεια Θυμάτων, Χαρακτηριστικά και Επιβολή Διαταγών Προστασίας.

• Ένα μεγάλο ποσοστό των γυναικών στις οποίες εκδίδονται προστατευτικές εντολές (PO) τείνουν να είναι άνεργες ή υποαπασχολούμενες καθώς το εισόδημα κυμαίνεται μεταξύ $10.000 και $15.000 και σχεδόν το 50% των γυναικών εξαρτώνται οικονομικά από τους συντρόφους τους.
• Τουλάχιστον οι μισές γυναίκες που λαμβάνουν προστατευτικές εντολές είναι παντρεμένες και οι παντρεμένες γυναίκες είναι πιο πιθανό να μείνουν με τους κακοποιούς τους και να είναι έγκυες.
• Οι γυναίκες στις οποίες χορηγούνται προστατευτικές εντολές τείνουν να έχουν περισσότερα προβλήματα ψυχικής υγείας (δηλαδή κατάθλιψη, μετατραυματικό στρες) και οι γυναίκες της επαρχίας τείνουν να αντιμετωπίζουν περισσότερα προβλήματα κακοποίησης και ψυχικής υγείας από τις γυναίκες των πόλεων
• Μόνο λίγες μελέτες έχουν εξετάσει χαρακτηριστικά ανδρών που αναζητούν προστατευτικές εντολές
• Η «αποτελεσματικότητα» ορίζεται ως παραβιάσεις προστατευτικών εντολών και/ή εκ νέου κακοποίηση
• Ορισμένες μελέτες έχουν βρει ότι οι προστατευτικές εντολές μειώνουν τη βία κατά των θυμάτων, με σχεδόν 80% μείωση της βίας που αναφέρεται στην αστυνομία
• Τα θύματα αναφέρουν ότι αισθάνονται πιο ασφαλή και έχουν μεγαλύτερη ψυχολογική ευεξία μετά τη λήψη μιας εντολής προστασίας. Και πάλι, οι προστατευτικές εντολές παραβιάζονται σε ποσοστό μεταξύ 44% και 70%
• Σχεδόν το 60% των γυναικών που είχαν εξασφαλίσει προστατευτικές εντολές ανέφεραν ότι στη συνέχεια είχαν καταδιωχθεί
• Αν και δεν υπάρχει σημαντική διαφορά στο μέγεθος της κακοποίησης που υφίστανται τα παντρεμένα και άγαμα θύματα, τα παντρεμένα θύματα είναι λιγότερο πιθανό να ζητήσουν προστατευτικές εντολές, ίσως επειδή είναι πιο πιθανό να επαναθυματοποιηθούν
• Οι γυναίκες χορηγούσαν προστατευτικές εντολές σε σημαντικά υψηλότερα ποσοστά από τους άνδρες, ειδικά σε περιπτώσεις που αφορούσαν χαμηλότερο επίπεδο βίας
• Καμία διαφορά φύλου στην επιβολή των προστατευτικών εντολών και καμία διαφορά στα ποσοστά υποτροπής

 

Δεδομένα και Στατιστικές για την Αξιολόγηση και Θεραπεία.

 

Εκτίμηση Κινδύνου.

• Ελάχιστη συμφωνία στη βιβλιογραφία σχετικά με την πιο κατάλληλη προσέγγιση (αναλογιστική, δομημένη κλινική κρίση) ούτε ποιο συγκεκριμένο μέτρο έχει την ισχυρότερη εμπειρική επικύρωση πίσω από αυτό, αφήνοντας τους κλινικούς γιατρούς και τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής με ελάχιστη σαφή καθοδήγηση
• Από την επανεξέταση προέκυψαν μελέτες που αναφέρουν την εγκυρότητα και την αξιοπιστία οκτώ ειδικών αναλογιστικών μέσων ενδοσυντροφικής βίας και τριών γενικών μέτρων εκτίμησης αναλογιστικού κινδύνου.
• Το εύρος τιμών εμβαδού κάτω από την καμπύλη (AUC) που αναφέρθηκαν για την εγκυρότητα της Αξιολόγησης Κινδύνου Εσωτερικής Επίθεσης του Οντάριο (ODARA) που προβλέπει ότι η υποτροπή ήταν καλή έως εξαιρετική (0,64 – 0,77)
• Η μεμονωμένη μελέτη που αναφέρθηκε στον Οδηγό Αξιολόγησης Κινδύνου Οικογενειακής Βίας (DVRAG) ανέφερε AUC = 0,70 (p < 0,001). Η αξιοπιστία μεταξύ των αξιολογητών και για τα δύο όργανα ήταν εξαιρετική
• Το Inventory Domestic Violence Screening Inventory (DVSI) και Domestic Violence Screening Inventory – Revised (DVSI-R) βρέθηκαν να είναι καλοί προγνωστικοί παράγοντες για νέα περιστατικά οικογενειακής βίας και επανάληψης IPV (εύρος AUC 0,61 – 0,71)
• Τρεις μελέτες εξέτασαν τη Λίστα Ελέγχου Ψυχοπάθειας – Αναθεωρημένο (PCL-R) και τον Οδηγό Αξιολόγησης Κινδύνου Βίας (VRAG), καμία από τις οποίες δεν είναι ειδική για την IPV, αναφέροντας AUC που κυμαίνονται από 0,66 – 0,71 και 0,67 – 0,75, αντίστοιχα.
• Το Επίπεδο Αποθέματος Υπηρεσιών – Αναθεωρημένο (LSI-R) και το Επίπεδο Αποθέματος Υπηρεσιών – Αναθεώρηση του Οντάριο (LSI-OR) συζητήθηκαν σε τέσσερα άρθρα, αναφέροντας δύο τιμές AUC 0,50 και 0,73, τα οποία προέβλεπαν υποτροπή ενδοσυντροφικής βίας.
• Στην ανασκόπηση συμπεριλήφθηκαν δύο δομημένα εργαλεία επαγγελματικής κρίσης. Ο οδηγός αξιολόγησης κινδύνου επίθεσης συζύγων (SARA) και το σύντομο έντυπο επίθεσης συζύγου για την αξιολόγηση του κινδύνου (B-SAFER. Η ​​έρευνα SARA αναφέρει εννέα AUC που κυμαίνονται από 0,52 έως 0,65. Ο διαβαθμιστής: Η αξιοπιστία (IRR) για το SARA ήταν εξαιρετική για τις συνολικές βαθμολογίες, καλή για τις συνοπτικές αξιολογήσεις κινδύνου και κακή για τα κρίσιμα στοιχεία. Αν και κανένα από τα άρθρα που εξέταζαν το B-SAFER δεν ανέφερε την προγνωστική εγκυρότητα του οργάνου, ένα ανέφερε το IRR με βάση σε 12 περιπτώσεις με μέσο συντελεστή διατάξεων (ICC) 0,57.
• Η Αξιολόγηση Κινδύνου (DA) έχει τον μεγαλύτερο όγκο βιβλιογραφίας πίσω της, αλλά υπάρχουν περιορισμοί στην έρευνα που εμποδίζουν τον σαφή προσδιορισμό των ψυχομετρικών ιδιοτήτων του μέτρου, μέχρι στιγμής. Οι εκτιμήσεις των θυμάτων για τον κίνδυνο μελλοντικής IPV δείχνουν κάποια στοιχεία προγνωστικής ακρίβειας. Ωστόσο, απαιτείται περαιτέρω έρευνα για τον προσδιορισμό των βέλτιστων μέσων για τη συλλογή των αναφορών του θύματος και τον προσδιορισμό των συνθηκών (π.χ. καταδίωξη) και των χαρακτηριστικών των θυμάτων που πρέπει να ληφθούν υπόψη (π.χ. PTSD, χρήση ουσιών).
• Συνολικά, η βιβλιογραφία αποκαλύπτει μέτρια μεταγνωστική/προγνωστική ακρίβεια σε όλα τα μέτρα με ελάχιστα στοιχεία που να υποστηρίζουν ότι κάποιος είναι εξαιρετικά ανώτερος από τους άλλους, ιδιαίτερα δεδομένης της ετερογένειας δραστών και θυμάτων, των περιορισμών της μελέτης και του μικρού όγκου της εμπειρικής βιβλιογραφίας μέχρι σήμερα.
• Διάφορα θέματα προέκυψαν όταν εξετάσαμε τη συνθετική βιβλιογραφία: (1) Υπάρχει ένας σχετικά μικρός όγκος εμπειρικών στοιχείων που αξιολογούν τα μέτρα αξιολόγησης του κινδύνου βίας IPV. (2) Η ανάγκη για συνεχείς προόδους στη μεθοδολογική αυστηρότητα της έρευνας, συμπεριλαμβανομένων των προοπτικών μελετών, της έρευνας που συγκρίνει πολλαπλά μέτρα σε μεμονωμένες μελέτες και της έρευνας που χρησιμοποιεί μεγάλα δείγματα και κατάλληλους δείκτες αποτελεσμάτων. Όσον αφορά τις κλινικές επιπτώσεις, η ανασκόπηση καταδεικνύει τη σημαντική υπόσχεση αρκετών μέτρων αξιολόγησης κινδύνου IPV, αλλά γενικά αποκαλύπτει μέτρια μεταγνωστική/προγνωστική ακρίβεια για τα περισσότερα μέτρα.
• Οι εκτιμήσεις θυμάτων, βρέθηκε ότι έχουν κλινική συνάφεια. Ωστόσο, τα προκαταρκτικά στοιχεία δείχνουν ότι οι κλινικοί γιατροί μπορεί να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί όταν εργάζονται με ορισμένες υποομάδες όταν λαμβάνουν υπόψη τις αντιλήψεις των θυμάτων (π.χ. συμπτώματα PTSD, χρήση ουσιών, καταδίωξη και σοβαρή κατάχρηση) και να συμπληρώνουν τη συμβολή της γυναίκας με μια πρόσθετη δομημένη αξιολόγηση.
• Όταν οι κλινικοί γιατροί και οι διαχειριστές έρχονται αντιμέτωποι με την πρόκληση του καθορισμού του (των) μέτρου(ων) που θα χρησιμοποιήσουν για την αξιολόγηση του κινδύνου ενδοσυντροφικής βίας, θα πρέπει να εξετάσουν προσεκτικά τον σκοπό της αξιολόγησης (Heilbrun, 2009). Οι αξιολογητές θα πρέπει επίσης να λαμβάνουν υπόψη το πλαίσιο, το περιβάλλον και τους πόρους κατά την αξιολόγηση του μέτρου που ταιριάζει καλύτερα στις ανάγκες τους.
• Πρέπει να ληφθούν υπόψη τα χαρακτηριστικά του πληθυσμού που πρόκειται να αξιολογηθεί (π.χ. ηλικία, φύλο, εθνικότητα, κοινωνικοοικονομική κατάσταση) και ο βαθμός στον οποίο ένα μέτρο έχει διασταυρωθεί σε παρόμοια δείγματα
• Οι αξιολογητές πρέπει να είναι ενήμεροι σχετικά με το σκοπό του ελέγχου (λεκτική κακοποίηση, σωματική κακοποίηση, σοβαρή βία, καταδίωξη, γυναικοκτονία)
• Με βάση τη διαθέσιμη βιβλιογραφία, δεν είμαστε επίσης σε θέση να παρέχουμε καθοδήγηση σχετικά με την κλινική συνάφεια και τη χρησιμότητα αυτών των εργαλείων με γυναίκες δράστες, άνδρες θύματα και σε σχέσεις μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, λόγω της έλλειψης μελετών που χρησιμοποιούν σχετικούς πληθυσμούς.

Αποτελεσματικότητα των Προσπαθειών Πρωτογενούς Πρόληψης.

• Όλες οι μελέτες ενσωμάτωσαν μια παρέμβαση βασισμένη στο πρόγραμμα σπουδών, με πρωταρχικό στόχο τη μείωση των ποσοστών συντροφικής βίας
• Τα σχολεία παρείχαν το περιβάλλον για τα δύο τρίτα των παρεμβάσεων – τα υπόλοιπα διεξήχθησαν σε κοινοτικά περιβάλλοντα
• Από τις πέντε πιο μεθοδολογικά ορθές σχολικές μελέτες, μόνο μία, το Πρόγραμμα Ασφαλών Ημερομηνιών, βρήκε ξεκάθαρο θετικό αποτέλεσμα στη συμπεριφορά συντροφικής βίας (συναισθηματική κακοποίηση, ήπια σωματική κακοποίηση και σεξουαλικό εξαναγκασμό)
• Αντίθετα, καθεμία από τις πέντε πιο μεθοδολογικά ορθές μελέτες που βασίζονται στην κοινότητα κρίθηκε αποτελεσματική στη μείωση της συντροφικής βίας. Μεταξύ αυτών ήταν δύο παρεμβάσεις που στόχευαν σε ζευγάρια και μία παρέμβαση με βάση την οικογένεια που αφορούσε γονείς και τα έφηβα παιδιά τους
• Αν και τα αποτελέσματα είναι μικτά, ειδικά για τις σχολικές μελέτες, οι συγγραφείς προτείνουν ότι «επειδή η πρόληψη είναι γενικά οικονομικά αποδοτική, ο προγραμματισμός είναι απαραίτητος για την πρόληψη της ενδοσυντρφικής βίας πριν ξεκινήσει».

Αποτελεσματικότητα Προγραμμάτων Παρέμβασης για Θύματα και Θύτες.

• Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν είτε τυχαιοποιημένο είτε σχεδόν πειραματικό σχεδιασμό
• Μικτά στοιχεία για την αποτελεσματικότητα των παρεμβάσεων των δραστών
• Αποδεικτικά στοιχεία ότι η μορφή ομάδας ή ζευγαριών μπορεί να είναι αποτελεσματική, αλλά πολλές μελέτες ήταν λανθασμένες
• Πιο ελπιδοφόρα αποτελέσματα για προγράμματα με εναλλακτικό περιεχόμενο (π.χ. προγράμματα που ενθαρρύνουν μια ισχυρή σχέση θεραπευτή-πελάτη και ομαδική συνοχή, χρήση κάποιας μορφής τεχνικής παρακίνησης)
• Ασυνεπή αποτελέσματα για σύντομες παρεμβάσεις
• Οι δομημένες παρεμβάσεις βρέθηκαν να μειώνουν τα ποσοστά επαναθυματοποίησης σε σύγκριση με τους ελέγχους χωρίς θεραπεία, όταν περιλαμβάνουν υποστήριξη
• Η γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία (CBT) είναι πιο αποτελεσματική στη μείωση των επιβλαβών επιπτώσεων της συντροφικής βίας στα θύματα και στην ενίσχυση της συναισθηματικής τους λειτουργίας
• Ελάχιστα στοιχεία υπάρχουν που να δείχνουν την υπεροχή ενός τύπου παρέμβασης έναντι ενός άλλου. Έτσι, δεν υπάρχει εμπειρική αιτιολόγηση για φορείς, κρατικούς οργανισμούς, δικαστές, επαγγελματίες ψυχικής υγείας ή άλλους που εμπλέκονται στη βελτίωση της ζωής όσων επηρεάζονται από τη συντροφική βία να περιορίσουν το είδος των υπηρεσιών που προσφέρονται στους πελάτες ή να περιορίσουν τη θεωρητική και ιδεολογική βάση του τέτοιες μεθόδους.

 

Παραπομπές και βιβλιογραφία.

Capaldi, D.M., Knoble, N.B.,Shortt, J.W., & Kim, H.K. (2012). A systematic review of risk factors for intimate partner violence. Partner Abuse, 3(2), 231-280.

Carney, M., & Barner, J. (2012.  Prevalence of partner abuse:  Rates of emotional abuse and control.  Partner Abuse, 3(3), 286-335.

Desmarais, S.L., Reeves, K.A.,Nicholls, T.L.,Telford, R. & Fiebert, M.S. (2012). Prevalence of physical violence in intimate Relationships – Part 1: Rates of male and female victimization. Partner Abuse, 3(2), 140-169.

Desmarais, S.L., Reeves, K.A.,Nicholls, T.L.,Telford, R. & Fiebert, M.S. (2012). Prevalence of physical violence in intimate relationships – Part 2: Rates of male and female perpetration  Partner Abuse, 3(2), 170-198.

Eckhardt, C.I., Murphy, C.M., Whitaker, D.J., Sprunger, J., Dykstra, R., & Woodard, K. (2013). The effectiveness of intervention programs for perpetrators and victims of intimate partner violence. Partner Abuse, 4(2),

Langhinrichsen-Rohling, J., & McCullars, A.  (2012). Motivations for men and women’s intimate partner violence perpetration: A comprehensive review.  Partner Abuse, 3(4),

Langhinrichsen-Rohling, J., Misra, T.A., Selwyn, C. & Rohling, M.L. (2012). Rates of bi-directional versus unidirectional intimate partner violence across samples, sexual orientations, and race/ethnicities: A comprehensive review.Partner Abuse, 3(2), 199-230

Lawrence, E., Oringo, A., & Brock, R. (2012).  The impact of partner abuse on partners. Partner Abuse, 3(4),

MacDonnel, K. Watson (2012).  The combined and independent impact of witnessed interparental violence and child maltreatment.  Partner Abuse, 3(3), 358-378.

Maxwell, C., & Garner, J. (2012).  The crime control effects of criminal sanctions for intimate partner violence Partner Abuse, 3(4),

Nicholls, T., Pritchard, M., Reeves, K., & Hilterman, E. (2013).  Risk assessment in intimate partner violence:  A review of contemporary approaches.  Partner Abuse, 4(1),

Russell, B. (2012).  Effectiveness, victim safety, characteristics and enforcement of protective orders.  Partner Abuse, 3(4),

Santovena, E,  Lambert, T., & Hamel, J. (2013). Partner abuse worldwide.  Partner Abuse, 4(1)

Shernock, S., & Rusell, B. (2012). Gender and racial/ethnic differences in criminal justice decision making in intimate partner violence cases. Partner Abuse, 3(4),

Sturge-Apple, M.L., Skibo, M.A., & Davies, P.T. (2012).  Impact of parental conflict and emotional abuse on children and families.  Partner Abuse, 3(3), 379-400.

West, C. (2012).  Partner abuse in ethnic minority and gay, lesbian bisexual, and transgender populations.  Partner Abuse, 3(3), 336-357.

Whitaker, D.J., Murphy, C.M., Eckhardt, C.I., Hodges, A.E., & Cowart, M. (2013). Effectiveness of primary prevention efforts for intimate partner violence  Partner Abuse, 4(2)

John Hamel, LCSW conceived and supervised the project.  The journal’s former Associate Editors, Jennifer Langhinrichsen-Rohling, Ph.D., and Denise Hines, Ph.D., provided editorial assistance.