Στην ακόλουθη έρευνα η Jeniffer Harman και ο Edward Kruk μέσα από την εργασία τους καταλήγουν ότι οι συμπεριφορές αποξένωσης των γονέων είναι μια μορφή οικογενειακής βίας.
Ωστόσο, η γονική αποξένωση δεν προκύπτει από τις ατομικές ενέργειες ενός γονέα. Η πηγή του βρίσκεται επίσης στις κοινωνικές και νομικές πολιτικές. Για παράδειγμα, η γονική αποξένωση ευδοκιμεί σε καταστάσεις όπου ο ένας γονέας έχει την αποκλειστική φροντίδα και τον έλεγχο των παιδιών και τα νομικά συστήματα που απομακρύνουν έναν γονέα από τη ζωή του παιδιού μέσω αποκλειστικής επιμέλειας ή εντολών κύριας διαμονής συμβάλλουν στη γονική αποξένωση.
Οι νόμοι που καθιστούν την κοινή ανατροφή των παιδιών ως προεπιλεγμένο πρόγραμμα γονικής μέριμνας, οι οποίοι αποτελούν νομική κύρωση ότι τα παιδιά έχουν δύο βασικούς γονείς, μπορούν ενδεχομένως να λειτουργήσουν ως προπύργιο κατά της γονικής αποξένωσης, επειδή περιορίζει την κατάχρηση εξουσίας που μπορεί να συμβεί όταν ένας γονέας έχει την κύρια επιμέλεια.
Αναγνωρίζοντας αυτή τη μορφή επιθετικότητας ως κακοποίηση παιδιών και IPV, μπορούν να παρέχονται προστασία για τους γονείς και τις οικογένειες με νόμο, η χρηματοδοτούμενη έρευνα μπορεί να αφιερωθεί στην προώθηση της κατανόησης του προβλήματος και των κινήτρων αυτής της μορφής οικογενειακής βίας και στην ανάπτυξη και δοκιμή παρεμβάσεων για την αντιμετώπιση του προβλήματος μπορεί να προκύψει.
Είναι καιρός να αναγνωρίσουμε αυτή τη μορφή οικογενειακής βίας και να μεριμνήσουμε για τις ανάγκες των γονέων και των παιδιών που είναι θύματά της.
Μετάφραση: Ζαχαράτος Γιάννης / Επιμέλεια: Γεωργίνη Βανέσσα
Περισσότερα:
