Edward Kruk & Jennifer J. Harman (16 Sep 2024): Countering Arguments Against Parental Alienation as A Form of Family Violence and Child Abuse, The American Journal of Family Therapy, DOI: 10.1080/01926187.2024.2396279
Πηγή: https://doi.org/10.1080/01926187.2024.2396279
Δημοσίευση στο Επιστημονικό Περιοδικό The American Journal of Family Therapy
16/09/2024
Σύνοψη:
Αν και οι συζητήσεις γύρω από τη θεωρία της Γονικής Αποξένωσης δεν έχουν υποχωρήσει, υπάρχουν πολλά σημεία σύγκλισης μεταξύ των υποστηρικτών και των αντιπάλων του ισχυρισμού ότι οι πρακτικές Γονικής Αποξένωσης είναι μια μορφή ενδοοικογενειακής βίας και κακοποίησης των παιδιών. Πρώτον, είναι γενικά αποδεκτό, ότι η ευημερία των παιδιών πρέπει να λαμβάνει ύψιστη προσοχή κατά την εξέταση των υποθέσεων επιμέλειας στο οικογενειακό δικαστήριο. Δεύτερον, είναι κοινώς αποδεκτό, ότι ένας βασικός παράγοντας για την προσαρμογή των παιδιών στις συνέπειες του διαζυγίου είναι η διατήρηση ουσιαστικών σχέσεων με κάθε έναν από τους γονείς τους. Τρίτον, τα παιδιά πρέπει να θωρακίζονται και να προστατεύονται από τη βία και την κακοποίηση, την παρατεταμένη έκθεση σε υψηλή σύγκρουση μεταξύ γονέων και τη Γονική Αποξένωση. Τέλος, εάν πιθανολογείται, ότι τα παιδιά εκτίθενται σε ενδοοικογενειακή βία και Γονική Αποξένωση κατά τον χωρισμό των γονιών τους, είναι γενικά αποδεκτό, ότι πρέπει να γίνει έγκαιρη και ενδελεχής αξιολόγηση, ώστε να καθοριστούν τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για την προστασία αυτών των παιδιών και τη διασφάλιση της ευημερίας τους.
Υπάρχει η κοινή αποδοχή, ότι οι δύο βασικοί παράγοντες για την προσαρμογή των παιδιών στο διαζύγιο είναι η διατήρηση ουσιαστικών σχέσεων και με τους δύο γονείς και η προστασία από τη βία και τη κακοποίηση. Το βασικό ερώτημα που παραμένει: πώς μπορούμε να διασφαλίσουμε τη διατήρηση ουσιαστικών σχέσεων γονέα-παιδιού προστατεύοντας ταυτόχρονα τα παιδιά από τη βία και την κακοποίηση; Ένα μαχητό νομικό τεκμήριο κοινής γονικής μέριμνας σε περιπτώσεις υψηλών συγκρούσεων και ένα μαχητό τεκμήριο κατά της κοινής γονικής μέριμνας σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας και κακοποίησης παιδιών, συμπεριλαμβανομένων περιπτώσεων βίας από συντρόφους και γονικής αποξένωσης, είναι ζωτικής σημασίας για την πρόληψη της οικογενειακής βίας και της Γονικής Αποξένωσης.
Υπάρχουν, επίσης, σημεία απόκλισης τα οποία, όταν εξεταστούν πιο προσεκτικά, αποτελούν σημεία διαφωνίας που μπορούν να επιλυθούν. Ενώ οι υποστηρικτές της θεωρίας της Γονικής Αποξένωσης, βάση επιστημονικών ερευνών σχετικά με ευρήματα προόδου παιδιών από χωρισμένες οικογένειες, καταλήγουν στο συμπέρασμα, ότι ένα μαχητό νομικό τεκμήριο υπέρ της κοινής γονικής μέριμνας είναι προληπτικό της Γονικής Αποξένωσης και ως εκ τούτου είναι ανάλογο με την ευημερία και το βέλτιστο συμφέρον της πλειοψηφίας των παιδιών, οι αντίπαλοι έχουν αποκηρύξει τόσο τη νομοθετική θεωρία της Γονικής Αποξένωσης όσο και ότι το ελάχιστο τεκμήριο της κοινής γονικής μέριμνας προστατεύει καλύτερα τις γυναίκες και τα παιδιά σε οικογένειες μετά τον χωρισμό. Αυτά τα δύο τεκμήρια, το ένα υπέρ ενός κοινού τεκμηρίου γονικής μέριμνας που μπορεί να αντικρουστεί σε καταστάσεις ενδοοικογενειακής βίας και το άλλο ένα τεκμήριο κατά της κοινής γονικής μέριμνας σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας, συνήθως θεωρούνται εκ διαμέτρου αντίθετες πολιτικές. Αμφισβητούμε την προσέγγιση, ότι αυτά τα δύο τεκμήρια είναι θεμελιωδώς αντίθετα και υποστηρίζουμε, ότι είναι στην πραγματικότητα συμπληρωματικά και είναι προς το συμφέρον αμφοτέρων το ότι το οικογενειακό δίκαιο καθιερώνει ένα κριτήριο καθορισμού της επιμέλειας παιδιού που ανταποκρίνεται πλήρως στις ανάγκες προστασίας ευάλωτων γονέων και παιδιών σε καταστάσεις ενδοοικογενειακής βίας, ενώ ταυτόχρονα διασφαλίζει ότι οι ανάγκες των γονέων και των παιδιών προστατεύονται ισότιμα.
Το πλήρες άρθρο εδώ: 
Article+in+AJFT+-+Countering+Arguments+Against+PA+as+a+Form+of+FV+and+CA (1)