Εφετειακή απόφαση που αναγνωρίζει τα οφέλη της συνεπιμέλειας στο πλαίσιο συγκρουσιακών σχέσεων μεταξύ γονέων. Χαρακτηριστικά σημεία:
Α) Δεν γίνεται δεκτή πλέον η τοποθέτηση του γονέα που ισχυρίζεται άρνηση επικοινωνίας εκ μέρους του ανηλίκου: «αν και η εκκαλούσα ισχυρίζεται, ότι το ανήλικο τέκνο, δεν επιθυμεί να επικοινωνεί με τον εφεσίβλητο, λόγω κακοποιητικής συμπεριφοράς, που έχει εκδηλωθεί από τον εφεσίβλητο, απέναντι του, κάτι τέτοιο, αφενός, ουδόλως αποδείχθηκε βάσιμο»
Β) Αναγνώριση της σύγκρουσης μεταξύ των γονέων, χωρίς όμως αυτός να είναι λόγος από την παρέκκλιση του νομού για την κοινή ανατροφή του ανηλίκου: «από την αξιολόγηση των εκατέρωθεν ισχυρισμών των διαδίκων, το Δικαστήριο διαπιστώνει διατάραξη στις σχέσεις των γονέων, καθώς έχουν ασκηθεί και από τις δύο πλευρές μηνύσεις για διάφορα αδικήματα, η οποία διατάραξη είχε σε κάθε περίπτωση εκτιμηθεί και από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο. Παρά ταύτα, και το παρόν Δικαστήριο κρίνει, ότι η από κοινού άσκηση της επιμέλειας του προσώπου του ανηλίκου, είναι προς το βέλτιστο συμφέρον του, με την επισήμανση ότι οι διάδικοι και δη η εκκαλούσα, θα πρέπει να υπερβεί των όποιων αρνητικών συναισθημάτων της απέναντι στον εφεσίβλητο, ο οποίος και με τους ισχυρισμούς του, ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, αποσκοπώντας στο βέλτιστο συμφέρον του ανηλίκου τέκνου, προσδιορίζει αυτό στην από κοινού άσκηση της επιμέλειας»
Γ) Η έλλειψη συνεργασίας δεν είναι λόγος για παρέκκλιση από την κoινή ανατροφή: «η παντελής έλλειψη συνεννόηση μεταξύ των γονέων, θα δημιουργήσει περαιτέρω έριδες και θα επιδράσει αρνητικά στον ψυχισμό του παιδιού τους, δεν δύναται να οδηγήσουν το Δικαστήριο σε διαφορετική άποψη, καθώς σύμφωνα με τα προαναφερθέντα, δεν συνέχονται με λόγους που αφορούν στο πρόσωπο του εφεσίβλητου και στην καταλληλόλητά του, (απορριπτομένου του περί του αντιθέτου δεύτερου και δωδέκατου λόγου έφεσης) να φροντίζει το ανήλικο τέκνο. Αντίθετα, ο τρόπος αυτός άσκησης της επιμέλειας, κρίνεται προς το συμφέρον του ανηλίκου τέκνου, συνεκτιμωμένης και του δεσμού του ανηλίκου τέκνου με την εκκαλούσα»
Δ) Αναγνώριση της κακής άσκησης επιμέλειας: «δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται από αυτήν η συνεπιμέλεια ως ένα μέσο που θα φέρει τους γονείς αντιμέτωπους, αλλά αντίθετα ως ένα εργαλείο συνεργασίας, καθώς σε αντίθετη περίπτωση θα έρθει αντιμέτωπη με τις συνέπειες της κακής άσκησης του λειτουργήματος της επιμέλειας (1532 ΑΚ). Η διαφορά, δε, των αντιλήψεων των διαδίκων για τον τρόπο διαπαιδαγώγησης του τέκνου τους, δεν αποτελεί παρά συνήθη αντιγνωμία μεταξύ γονέων που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να δικαιολογήσει τον αποκλεισμό οιουδήποτε εξ αυτών από την ανατροφή και τη φροντίδα των τέκνων του»
Ε) Ορισμός του βέλτιστου συμφέροντος του τέκνου μέσω της συνεπιμέλειας: «κρίνεται, ότι το βέλτιστο συμφέρον του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων, ώστε αυτό να αναπτυχθεί, όσο το δυνατόν ομαλότερα σε πνευματικό, συναισθηματικό και ψυχολογικό επίπεδο, εξυπηρετείται από την ουσιαστική συμβολή αμφοτέρων των γονέων του στην καθημερινότητα αυτού, οι οποίοι αποδεικνύεται ότι μπορούν να ανταποκριθούν εξίσου με επάρκεια στα γονεϊκά τους καθήκοντα, ανεξάρτητα από την αδυναμία τους να συνεργαστούν, έως τώρα, επιτυχώς και χωρίς διαφωνίες στην ανατροφή του ανηλίκου τέκνου τους.»
ΣΤ) Σχετικά με την έλλειψη συνεργασίας και εμπιστοσύνης μεταξύ των γονέων: «η καχυποψία των γονέων, ως προς το αν το έτερο μέλος θα είναι συνεργάσιμο και η επιλογή τους να εμμένουν συναισθηματικά στην προσωπική μεταξύ τους ρήξη, χωρίς, ωστόσο, να υφίστανται πλέον άλλα περιστατικά μεταξύ τους, τα οποία να καθιστούν εν τοις πράγμασι μη εφικτή την επικοινωνία τους, δεν δύναται να αποβαίνει σε βάρος του συμφέροντος του ανηλίκου τέκνου τους, το οποίο είναι σαφές, τόσο από τη διενεργηθείσα πραγματογνωμοσύνη, όσο και από τις γνωμοδοτήσεις των τεχνικών συμβούλων των διαδίκων, ότι υπηρετείται από την ενεργή παρουσία αμφότερων των γονέων του στην καθημερινότητα του. Έτσι, και με γνώμονα το βέλτιστο συμφέρον του συγκεκριμένου ανηλίκου τέκνου, επιβάλλεται η χρονική κατανομή της επιμέλειας του ανηλίκου μεταξύ των διαδίκων γονέων, με εναλλασσόμενη κατοικία του τέκνου στην οικία του γονέα, o οποίος κάθε φορά ασκεί την επιμέλεια, όπως τούτο είναι απολύτως εφικτό»
«η από κοινού άσκηση της επιμέλειας του ανηλίκου, κατά τα ανωτέρω, είναι εφικτή, παρότι δεν έχουν αποκατασταθεί πλήρως οι διαπροσωπικές σχέσεις των ενηλίκων διαδίκων»
Δείτε όλη την απόφαση:
