Ένας χρόνος μετά την εφαρμογή του νόμου 4800/21, ένας χρόνος μετά την εφαρμογή του «Νόμου Τσιάρα».
Βρισκόμαστε ένα χρόνο μετά την εφαρμογή ενός νόμου που ρυθμίζει τη ζωή ανήλικων τέκνων στην Ελλάδα μετά από την διάσπαση της συμβίωσης των γονέων τους. Ένας νόμος που ήρθε να ρυθμίσει και να δώσει κατευθυντήριες οδηγίες στο δικαστικό σύστημα της Ελλάδας για το αυτονόητο – Το δικαίωμα των παιδιών να ανατρέφονται και από τους δύο τους γονείς. Το δικαίωμα το οποίο έχει διασφαλιστεί από διατάξεις υπερνομοθετικής ισχύος, τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων (άρθρα 20 και 21), τον Κανονισμό της Ε.Ε. 2201/2003, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων των Ανθρώπων, την Διεθνή Σύμβαση των Δικαιωμάτων των Παιδιών που κυρώθηκε με τον Νόμο 2101/1992 και το Ψήφισμα 2079/2015 για Ισότητα και κοινή γονική ευθύνη τέκνων.
Ένα χρόνο μετά και μοιάζει να μην έχει αλλάξει τίποτα. Η πλειονότητα των αποφάσεων που εκδίδονται από τα Ελληνικά Δικαστήρια, αγνοούν τον Νόμο 4800/2021. Ο ένας γονέας παραμένει επισκέπτης στη ζωή του παιδιού, λαμβάνοντας χρόνο «επικοινωνίας» ΟΧΙ ανατροφής!! Ο ένας γονέας διατηρεί τις οικονομικές υποχρεώσεις προς το/τα τέκνα του, αλλά του αφαιρείται βιαίως και αδικαιολογήτως η γονική του ιδιότητα, αυτή της ανατροφής τους. Παιδιά καθίστανται ορφανά από τον ένα γονέα και το δικαστικό σύστημα τους δίνει δύο Σαββατοκύριακα επικοινωνίας με αυτόν. Βεβαίως και έχουν υπάρξει αποφάσεις φάροι της αλλαγής, αλλά δυστυχώς για τα παιδιά μας, παραμένουν εξαιρέσεις μιας τακτικής προ νόμου 4800/21.
Ενώ ο λοιπός Δυτικός Κόσμος, σε Ευρώπη και Αμερική, ρυθμίζει με μικροδιορθώσεις και τελειοποιεί, το ήδη εφαρμοζόμενο αυτονόητο μοτίβο της ανατροφής των παιδιών από τους δύο τους γονείς μετά την διάσπαση της συμβίωσης τους, ενώ η προσέγγιση από την «επιμέλεια» έχει κατευθυνθεί προς τις «κοινές ευθύνες φροντίδας», στη χώρα μας αδιαφορούμε και κακοποιούμε παιδιά αφαιρώντας τον ένα γονέα από τη ζωή τους, χωρίς καμία αιτιολογία.
Τι πάει στραβά; Τι φταίει και αυτή η αυτονόητη μετάβαση δεν έχει επιτευχθεί; Γιατί επιμένουν τα ελληνικά δικαστήρια στο μοτίβο του «μονογονέα»; Έχουμε δικαστές που δεν έχουν τα εργαλεία να εφαρμόσουν τον νόμο; Έχουμε δικαστές που αρνούνται να εφαρμόσουν τους νόμους του κράτους; Έχουμε κοινωνικά στερεότυπα που μας κρατάνε δέσμιους; Όποιος και αν είναι ο λόγος που μένουμε πίσω και απογυμνώνουμε παιδιά από την γονική τους ταυτότητα, η πολιτεία οφείλει να δράσει! Πρωτίστως το Υπουργείο Δικαιοσύνης οφείλει να ανατρέξει στις δικαστικές αποφάσεις του τελευταίου έτους και να διασφαλίσει την εφαρμογή του νόμου που το ίδιο εισήγαγε στο Ελληνικό Δίκαιο.