Στις 7 Ιουλίου 2025 η ελληνική κοινωνία έγινε μάρτυρας ενός εγκλήματος που όμοιό του δεν είχε αντιμετωπίσει σε υποθέσεις που σχετίζονται με διαμάχες γονέων για τη γονική τους σχέση με τα παιδιά τους μετά τη διάσπαση της συμβίωσής τους ως ζευγάρι. Πρόκειται για την ιστορία ενός διαζευγμένου γονέα (πατέρα), κάτοικο αλλοδαπής, που στο πλαίσιο εκτέλεσης συμφωνίας επικοινωνίας με τα δίδυμα παιδιά του και την πρώην σύζυγό του (μητέρα), βρέθηκε στην Ελλάδα για να παραλάβει από την οικία της μητέρας τα παιδιά του και να μεταβούν μαζί στην κατοικία του στις Η.Π.Α. και στην εκεί πατρική οικογενειακή γραμμή.
Η μητέρα ασκούσε την αποκλειστική επιμέλεια των διδύμων τέκνων που είχε αποκτήσει κατά τη διάρκεια της έγγαμης συμβίωσής της με τον πατέρα τους, κατόπιν μεταξύ τους συμφωνητικού. Η μητέρα, η οποία, αφού της ανατέθηκε η αποκλειστική επιμέλεια των δύο παιδιών, κατά παράβαση του εθνικού αστικού κώδικα και σε αντίθεση με τις επανειλημμένες προτάσεις του επιστημονικού κόσμου για εφαρμογή ισόχρονου και ισότιμου σχεδίου φροντίδας και ανατροφής από αμφότερους τους γονείς ακόμα και μετά τη διάσπαση της συμβίωσής τους, προχώρησε τη ζωή της (και καλώς έπραξε καθώς έχει κάθε δικαίωμα), αλλά παράλληλα διεκδίκησε με έμμεσους τρόπους (π.χ. καταγγελίες βιαιότητας και διεκδίκηση μέσω της δικαστικής οδού της μη μετακίνησης των παιδιών στον τόπο κατοικίας του πατέρα) τον περιορισμό της επαφής των παιδιών με τον πατέρα τους κατά τις θερινές διακοπές.
Ο πατέρας αυτός μετέβη από της Η.Π.Α. στην Ελλάδα, στην οικία της μητέρας, για να παραλάβει τα παιδιά του για τις θερινές τους διακοπές και βρέθηκε δολοφονημένος με έξι σφαίρες. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα την πράξη με τους συνεργούς του έφερε σε πέρας ο νυν σύντροφος της (με τον οποίο η φερόμενη ως ηθικός αυτουργός είχε αποκτήσει ένα ακόμα παιδί). Ο νυν σύντροφος και καθ’ ομολογία δράστης ήταν πατέρας του τρίτου παιδιού της μητέρας. Μια προσωπικότητα που είχε την ικανότητα να διαπράξει το υπέρτατο έγκλημα της αφαίρεσης μιας ζωής. Την ίδια ώρα, η σύζυγός του καθ’ ομολογία δράστη κατηγορούσε τον πρώην σύζυγό της και πατέρα των διδύμων ως βίαιη προσωπικότητα.
Τελικά, και εφόσον αποδειχθεί η ηθική αυτουργία της μητέρας, ποιές ήταν σε αυτή την περίπτωση οι πραγματικές βίαιες προσωπικότητες; Διαβάζουμε σε ένα από τα παρακάτω άρθρα ότι ο νυν σύζυγος αναφέρει ότι η μητέρα «φοβόταν μην της πάρει τα παιδιά στο εξωτερικό». Αλήθεια, εκ των υστέρων, δεν αντιλαμβάνεται όλη η κοινωνία, ότι τελικά ίσως αυτά τα παιδία να είχαν καλύτερη τύχη στη ζωή τους αν εξαρχής διέμεναν σε άλλη χώρα με αποκλειστική επιμέλεια του πατέρα; Τα τρία παιδιά που έμειναν πίσω, δύο εξ αυτών χωρίς πατέρα και τη μητέρα στη φυλακή και το ένα (από το δεύτερο γάμο της μητέρας) με τους δύο γονείς του στη φυλακή, σήμερα θα τύχουν καλύτερης ζωής;
Διαβάζουμε επίσης ότι η μητέρα είχε αποπειραθεί να εφαρμόσει τακτικές γονικής αποξένωσης όπως περιγράφει ο ψυχολόγος Στέφανος Σιδηρόπουλος: καταγγελίες βιαιότητας, ισχυρισμοί γονικής ακαταλληλότητας, ακόμα και ένδικα μέσα για περιορισμό της επαφής των παιδιών με τον πατέρα τους.
Μήπως τελικά θα είχαν βοηθήσει τη συγκεκριμένη υπόθεση, η από κοινού φροντίδα, όπως ορίζεται από εθνικές και υπερνομοθετικές διατάξεις; Μήπως τελικά τέτοιου είδους εκτροπές μπορούν αποφευχθούν μέσω της εφαρμογής της ισότιμης και ισόχρονης φροντίδας ανηλίκων εκ μέρους των γονέων τους; Η απάντηση είναι θετική.
Η πλούσια πλέον βιβλιογραφία σχετικά με τα οφέλη της από κοινού ανατροφής ανηλίκων (με το δόκιμο όρο συνεπιμέλεια) μετά τη διάσπαση της συμβίωσης των γονέων τους, αναδεικνύει ότι προωθεί τόσο την ευημερία των ίδιων των παιδιών, προάγει τη σωματική και ψυχολογική τους ασφάλεια, αποκλιμακώνει τις συγκρούσεις μεταξύ των γονέων, οδηγεί σε μια ισορροπημένη ανάπτυξη των παιδιών σε άρτιες ενήλικες προσωπικότητες και καθιστά αδύνατη την ευδοκίμηση τακτικών γονικής αποξένωσης από αμφότερους τους γονείς.
Στην πρωινή εκπομπή του MEGA «κοινωνία ώρα MEGA» στις 23/07/25 για το σχολιασμό των ανωτέρω συμβάντων βρέθηκαν καλεσμένοι ο Αντιπρόεδρος της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αθηνών, κος Πήγας Νίκος, η Ψυχολόγος Δρ. Παπακίτσου Βάνα και ο Εγκληματολόγος κος Παπαϊωάννου Παναγιώτης.
https://www.megatv.com/etvshows/2034085/23-07-2025/ 1.25.11 – 1.41.00
Όπως ανέφερε εκεί η Ψυχολόγος Παπακίτσου Βάνα, έχει ιδιαίτερη σημασία τι είχε επικοινωνήσει η φερόμενη ως ηθική αυτουργός του εγκλήματος στον καθ’ ομολογία δράστη και νυν σύζυγό της, για το ποιόν του άτυχου πατέρα. Πιθανολόγησε για τη χειριστικότητα του χαρακτήρα της σε σχέση με το τι αποτυπωνόταν στον δράστη ως προσωπικότητα του άτυχου πατέρα και ως προς την πατρική του ποιότητα. Άλλωστε πρέπει να κρατήσουμε ότι ο δράστης είχε επιτεθεί στο θύμα κατά το παρελθόν και είχε καταγγελθεί για ξυλοδαρμό.
Στο 01.35.00 της εκπομπής παρακολουθούμε τον Εγκληματολόγο Παπαϊωάννου Παναγιώτη να κάνει αναφορά στην εφαρμογή του Αστικού Κώδικα και της κείμενης Νομοθεσίας της χώρας μας σχετικά με ζητήματα που άπτονται της ρύθμισης των σχέσεων τέκνων – γονέων μετά τη διάσπαση της συμβίωσης των γονέων τους.
Ο κος Παπαϊωάννου Παναγιώτης κάνει αναφορά σε μια «πληθώρα» δικαστικών αποφάσεων «συνεπιμέλειας» που εξαναγκάζει γονείς με διαρρηγμένες σχέσεις να συνεργαστούν προς όφελος των παιδιών τους. Αναφέρει συγκεκριμένα ότι αυτό μπορεί να εφαρμοστεί σε άλλες κοινωνίες και όχι την ελληνική. Φαίνεται ότι για τον κ. Παπαϊωάννου, η ελληνική κοινωνία δεν έχει την ποιότητα, ίσως το επίπεδο, να αναγνωρίσει ότι προς όφελος των παιδιών οι γονείς θα πρέπει να μάθουν να συνεργάζονται. Ίσως για τον κ. Παπαϊωάννου η ελληνική κοινωνία αποτελείται από υπολειπόμενους κοινωνικά πολίτες, ανίκανους να διαχειριστούν τις ανάγκες που προκύπτουν από τη διάσπαση της συμβίωσής τους σε σχέση με τα παιδιά τους. Αλήθεια λοιπόν; Η ελληνική κοινωνία κ. Παπαϊωάννου αποτελείται από πολίτες που είναι ακατάλληλοι γονείς; Η καταλληλόλητα ή όχι ενός γονέα δεν προκύπτει μόνο από το αν ταΐζει ή ντύνει το παιδί του, αλλά και από την ικανότητα του να πράττει τα βέλτιστα για τη ψυχοσυναισθηματική τους ανάπτυξη. Αυτή η ανάπτυξη, τουλάχιστον όπως λένε σχετικοί επιστήμονες, όχι εγκληματολόγοι, προάγεται από την κοινή ανατροφή των παιδιών από αμφότερους τους γονείς τους.
Εντέλει, τί προσπαθεί να μας πει ο κ. Παπαϊωάννου; Ότι για το έγκλημα ευθύνεται ο Νόμος για την Συνεπιμέλεια και όχι η αντίληψη, ότι τα παιδιά είναι «ιδιοκτησία» της μητέρας; Μήπως αυτή ακριβώς η αντίληψη της ιδιοκτησίας είναι ο λόγος που φτάνουμε σε ένα τέτοιο έγκλημα;
Προτείνουμε ως κοινωνία των πολιτών στον κ. Παπαϊωάννου να ενημερωθεί για τις θέσεις των ειδικών για τη βέλτιστη ψυχική ανάπτυξη ανηλίκων και ενηλίκων μέσω σχετικής βιβλιογραφίας. Τέτοιες δημόσιες τοποθετήσεις είναι επικίνδυνες για την κοινωνία και κατ’ επέκταση για τους ανηλίκους της ελληνικής κοινωνίας. Ξέρετε κ. Παπαϊωάννου – αυτής που δεν είναι έτοιμη να πράξει τα δέοντα για τα παιδιά της….
Σύμφωνα με τη «Ναυτεμπορική» και το αμερικανικό δίκτυο CNN ο νυν σύντροφος της πρώην συζύγου του φέρεται να ομολόγησε ότι τον πυροβόλησε εν ψυχρώ για να εμποδίσει την απομάκρυνση των παιδιών από την Ελλάδα. Το αμερικανικό δίκτυο παρουσιάζει αναλυτικά τις διαφορετικές εκδοχές από τους φερόμενους συνεργούς, τις σκιές για τον ρόλο της πρώην συζύγου αλλά και την πορεία του Πολωνού καθηγητή και πατέρα των παιδιών. Το ζευγάρι χώρισε γύρω στο 2020, έπειτα από τη μετακόμισή τους στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της πανδημίας Covid. Ο πατέρας κατέθεσε αίτηση διαζυγίου τον Ιούνιο του 2021, και η υπόθεση εξελίσσεται σε μια πολυετή διαμάχη για την επιμέλεια των παιδιών, τα οποία τελικά διέμεναν με τη μητέρα τους στην Ελλάδα, με πρόβλεψη να μπορεί ο πατέρας τους, να τα παίρνει για έναν μήνα κάθε καλοκαίρι. Ο νυν σύντροφος και καθ’ ομολογία δράστης αναφέρει: «Φοβόμασταν ότι ο Jeziorski θα έπαιρνε τελικά τα παιδιά εντελώς. Αυτό θα κατέστρεφε τη σύντροφό μου, που ήταν υπερβολικά δεμένη μαζί τους. Αυτό το καλοκαίρι, ο Przemek ήθελε να πάρει τα παιδιά και να τα πάει στην Αμερική. Εκείνη όμως δεν συμφωνούσε και έτσι ξαναπήγε στα δικαστήρια». Στις 3 Ιουλίου, απόφαση επιμέλειας έκρινε ότι ο πατέρας δικαιούται πράγματι να πάρει τα παιδιά για έναν μήνα στην μόνιμη κατοικία του. Ο δικηγόρος των δραστών επικαλείται προβλήματα αλκοολισμού του θύματος — κάτι που οι φίλοι του διαψεύδουν κατηγορηματικά.
Σύμφωνα με το «Euronews», το θύμα φέρεται να το σκότωσε ο σύντροφος της πρώην συζύγου του, η οποία αντιμετωπίζεται από τις αρχές ως ηθική αυτουργός στην ανθρωποκτονία.
Ακολούθως στο «LIFO» διαβάζουμε ότι η 40χρονη πρώην σύζυγος του 43χρονου, είναι η εντολέας της δολοφονίας, ενώ φυσικός αυτουργός ο νυν σύντροφός της και ότι η 40χρονη πίεζε τον σύντροφό της να αναζητήσει άτομα που θα μπορούσαν με αμοιβή να τον δολοφονήσουν.
Στη «βραδυνή» διαβάζουμε ότι 3 μέρες πριν την δολοφονία του καθηγητή, σε γεύμα στην Αθήνα, είχαν βρεθεί το θύμα, ο εκτελεστής και τα παιδιά τους. Όπως κατέθεσε στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών ο αδερφός του θύματος, ο καθηγητής του είχε εκμυστηρευτεί ότι η πρώην σύζυγος του είχε ζητήσει 50.000 ευρώ από το θύμα, με την αστυνομία να εκτιμά ότι αυτά τα χρήματα τα ήθελε για να πληρώσει τους συνεργούς του δολοφόνου. Η 43χρονη φερόμενη ως ηθική αυτουργός είχε αναφέρει στο δείπνο με τον πρώην σύντροφό της ότι είχε χρέη 50.000 ευρώ, ενώ ο Πολωνός καθηγητής από την άλλη είχε πει πολλές φορές ότι αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα με τον 35χρονο σύντροφο της πρώην συζύγου του. Τώρα η οικογένεια του θύματος όπως δηλώνει ο δικηγόρος της, θα διεκδικήσει την επιμέλεια των παιδιών του ζευγαριού.
Το «Πρώτο Θέμα» αναφέρει ότι η μητέρα στο απολογητικό της υπόμνημα, επιχείρησε να σκιαγραφήσει με ιδιαίτερα μελανά χρώματα το προφίλ του θύματος, ισχυριζόμενη ότι έκανε χρήση αλκοόλ, ήταν απόμακρος με τα παιδιά, μία φορά μάλιστα την είχε κακοποιήσει, την ώρα που εκείνη προσπαθούσε να διατηρήσει τους δεσμούς ανάμεσα στον πατέρα και τα δίδυμα, ενώ απολογούμενη ισχυρίσθηκε επίσης ότι έκανε ασφαλιστικά μέτρα για να μην ταξιδεύσουν τα παιδιά με τον 43χρονο καθηγητή του Μπέρκλεϊ στις ΗΠΑ, γιατί εκείνος διατηρεί πλέον σχέση με γυναίκα που κάνει ακόμη και χρήση ναρκωτικών. Ισχυρίστηκε ακόμα ότι η μεταξύ τους σχέση ήταν κακή, καθώς «είχε προηγηθεί σωματική κακοποίηση (μία φορά) και συστηματική λεκτική βία, γεγονότα που είχα υπομείνει αποκλειστικά για το καλό των παιδιών». Οι ισχυρισμοί της Νάντιας δεν έπεισαν εισαγγελέα και ανακριτή και την έκριναν προφυλακιστέα. Ο δράστης «πήρε πάνω του το έγκλημα», ομολογώντας ότι τον σκότωσε μόνος του, χωρίς ιδιαίτερη προμελέτη και προσχεδιασμό και χωρίς να έχει λάβει εντολή. Και αυτό, παρά το γεγονός ότι τα στοιχεία, που έχουν οι αρχές στα χέρια τους είναι αδιάσειστα και δείχνουν ότι υπάρχει μια μεθόδευση προκειμένου να καλύψει τα χαρακτηριστικά του και να χτίσει άλλοθι.
Μιλώντας στο «NEWSBOMB» ο ψυχολόγος Στέφανος Σιδηρόπουλος, δεν διστάζει να αναφέρει ότι η δολοφονία του Πολωνού καθηγητή στην Αγία Παρασκευή ενδέχεται να είναι η πρώτη στα χρονικά στη χώρα μας δολοφονία πατέρα από μητέρα σε πλαίσιο αποξένωσης! Υπενθυμίζεται ότι η ίδια κατηγορούσε τον πρώην της και ως βιαστή των παιδιών, μια… πάγια ακραία συκοφαντική κατηγορία σε πλείστες όσες περιπτώσεις γονικής αποξένωσης. Για τα παιδιά οι συνέπειες είναι εξίσου δραματικές αφού παρομοίως θα αναπτύξουν ψυχολογικά προβλήματα όπως άγχος, κατάθλιψη, έλλειψη αυτοεκτίμησης ή θα δυσκολεύονται να κάνουν σχέσεις στο μέλλον, με μεγάλη πιθανότητα να έχουν κακές επιδόσεις στο σχολείο ή να εμπλακούν με κατάχρηση ουσιών. Δυστυχώς το φαινόμενο ενώ ενυπάρχει στην πραγματικότητα της ζωής και των διαζυγίων εντούτοις διάφορα συμφέροντα και φεμινιστικά λόμπι δεν επιτρέπουν, ακόμη προς το παρόν, να αναγνωριστεί και στη νομική του οντότητα, αφήνοντας όμως έτσι μόνους και αβοήθητους χιλιάδες διαζευγμένους γονείς, κυρίως, πατεράδες.
Σε συνέχεια του άρθρου του NEWSBOMB έχουμε την σχετική τοποθέτηση του Δημήτρη Παπαγεωργίου στις 18.07.2025 για το σκίτσο, που ανάρτησε η φερόμενη ως ηθική αυτουργός της δολοφονίας του πατέρα των παιδιών της. O Δημήτρης Παπαγεωργίου γράφει: «Είναι η εικόνα μιας επικίνδυνης ιδεολογίας που έχει εδραιωθεί βαθιά στη σύγχρονη κοινωνία – και δυστυχώς, έχει αρχίσει να θεωρείται «κανονικότητα». Δεν θα σταθώ μόνο στην εξοργιστική αντιστροφή της πραγματικότητας, όπου ο φερόμενος δολοφόνος προβάλλεται ως τρυφερός και καλός πατέρας, ενώ το πραγματικό θύμα –ο βιολογικός πατέρας– παρουσιάζεται ως αποκομμένος και αδιάφορος. Το πρόβλημα είναι πολύ πιο βαθύ και συστημικό.
Το σκίτσο είναι το αποτέλεσμα δεκαετιών woke και φεμινιστικών θεωριών, που ξηλώνουν συστηματικά τον θεσμό της οικογένειας, αντικαθιστώντας τον με ρευστές «δομές συναισθηματικής ευκολίας». Ο πατέρας δεν είναι πια απαραίτητος. Είναι απλώς ένας “ρόλος” που μπορεί να δοθεί ή να αφαιρεθεί κατά το δοκούν – ανάλογα με τη «φάση» της μητέρας. Μια περίπτωση που θυμίζει έντονα αυτή της Μουρτζούκου, που μια αναλάμβανε γονεϊκό ρόλο σε παιδιά άλλων, ή έφερνε «νέους γονείς» στα δικά της».
Συνεχίζει: «Δεν με ενδιαφέρει το πώς ψυχολογικοποιούν ή κοινωνιολογούν την απομάκρυνση του πραγματικού πατέρα. Ούτε η κατασκευή εχθρικών αφηγημάτων για εκείνον. Η γυναικεία αντίδραση – έχουμε μάθει καλά από τον Πήτερσον- είναι η καταστροφή της φήμης του αντιπάλου της. Δεν σοκάρομαι. Η γονεϊκή αποξένωση είναι ένα μείζον πρόβλημα που υπάρχει μόνον διότι η κοινωνία έχει αποδεχτεί τα ακραία θεωρήματα περί των ανδρών ως «καταπιεστών» και τηρεί εχθρική στάση εναντίον τους.
Αυτό που με ενοχλεί βαθιά είναι ότι έχει κανονικοποιηθεί η ιδέα ότι μια μητέρα μπορεί να διαλέγει, να αντικαθιστά και να διαγράφει πατέρες – σαν να αλλάζει ρούχα. Και αυτό θεωρείται “πρόοδος”. Ενάντια όχι στην «πατριαρχία» αλλά την ίδια την οικογένεια.
Η κοινωνία μας βυθίζεται σε μια ηθική και θεσμική κρίση, και ελάχιστοι έχουν το θάρρος να την κατονομάσουν. Το σκίτσο αυτό είναι απλώς το αποκορύφωμα μιας νοοτροπίας που έχει ήδη κατασπαράξει τις ρίζες της οικογενειακής συνοχής.
YΓ: Βεβαίως στο σκίτσο υπάρχει ξεκάθαρη και η παράμετρος του «ταξικού μίσους» (κουστούμι και λεφτά, εργατική φόρμα) η οποία χρησιμοποιείται για να προσελκύσει συμπάθεια και να αυτοχαρακτηρίσει ως καταπιεσμένη την σύζυγο, αλλά αυτό θεωρώ πως είναι εντελώς επιφανειακή χρησιμοθηρία αφού η τύπισσα το έπαιζε CEO.»