Είμαι από τους γονείς που έχουν παιδί εκτός γάμου. Η κόρη μου γεννήθηκε το 2014. Είχα την ατυχία να μη γνωρίζω επαρκώς το υπόβαθρο της μητέρας του παιδιού μου. Ήξερα τα δύο παιδία από προηγούμενο γάμο της. Σύντομα ανακάλυψα ότι νομικά δεν είχε λήξει αυτός ο γάμος και ότι το παιδί μου είχε πάρει αυτομάτως το επίθετο του εν διαστάσει τότε συζύγου της.
Το 2016 μετοικεί σε νησί του Αιγαίου μαζί με το παιδί μου, για να είναι τα δύο της πρώτα παιδιά κοντά στον πατέρα τους. Όσο και αν παρακάλεσα να επιστέψει κοντά μου δεν τα κατάφερα να την πείσω. Την ίδια χρονιά ξαναπαντρεύεται νέο σύντροφο και εγκαθίσταται μόνιμα μακριά μου. Το 2019 και μετά από δικαστικό αγώνα επιτυγχάνω την αναγνώριση του παιδιού μου.
Σύντομα έμαθα για τις κακές συνθήκες διαβίωσης του παιδιού μου από στενό οικογενειακό κύκλο της μητέρας του παιδιού μου. Εντάσεις και ακρότητες εκτυλίσσονταν μπροστά της μεταξύ της μητέρας και του νέου συζύγου. Οι δικαστικές μου προσπάθειες να προστατέψω το παιδί μου άκαρπες. Η αγωνία μου συνεχής. Η πρόσβαση μου σε ουσιαστική πληροφόρηση ανύπαρκτη.
Παρόλο που το δικαστήριο μου είχε αναγνωρίσει τόσο υποχρεώσεις οικονομικές (τις οποίες κάλυπτα πάντα) όσο και δικαιώματα επικοινωνίας και πληροφόρησης δεν είχα ποτέ ουσιαστική πρόσβαση. Η απόφαση επικοινωνίας με το παιδί μου παραβιαζόταν συστηματικά. Έχανα σταδιακά επαφή. Από τη μία η απόσταση που λόγω οικονομικών μου ορίων δεν μπορούσα να πάντα καλύψω, από την άλλη η αποξενωτική διάθεση της μητέρας όπου δεν μου επέτρεπε να έχω έστω και την ελάχιστη τηλεφωνική επικοινωνία.
Έχω χάσει ουσιαστική επαφή με το παιδί μου από το 2016. Χωρίς να καταλάβω ποτέ το λόγο η μητέρα το έστρεψε σταδιακά εναντίον μου. Του έμαθε ότι δεν υπάρχει πατέρας. Του έμαθε ότι στη ζωή του δεν υπάρχει πατρικό πρότυπο. Προσπάθησε να το κάνει να αποδεχτεί τους ενίοτε συντρόφους ως νέους μπαμπάδες.
Συντετριμμένος σήμερα προσπαθώ να χτίσω επικοινωνία. Μια βιντεοκλήση στους 6 μήνες. Δεν μου απαντάει ποτέ. Το παιδί μου μεγαλώνει. Μακριά μου. Αποξενωμένο. Πατέρας του 2020 χωρίς σημαντικά εισοδήματα. Αδυνατώ τόσο να το επισκεφτώ όσο και να ανταπεξέλθω σε ασταμάτητο δικαστικό αγώνα για να διεκδικήσω τα αυτονόητα. Έχασα το παιδί μου.
Οι ελπίδες μου αναπτερώθηκαν όταν άκουσα πρώτη φορά τις εξαγγελίες του Υπουργού Δικαιοσύνης για αναμόρφωση του οικογενειακού δικαίου. Όταν τον άκουσα πρώτη φορά να μιλά για τα παιδιά εκτός γάμου. Ελπίζω σε αυτή την αλλαγή. Ελπίζω να καταφέρω και εγώ μέσω αυτής της αλλαγής να συνδεθώ κάπως, κάποτε με κάποιο τρόπο με το παιδί μου. Είμαι γονιός, είμαι πατέρας. Πονάω κάθε μέρα. Βιώνω την απώλεια. Βιώνω τον πόνο. Κάθε μέρα!