Διαζευγμένος πατέρας στην Ελλάδα του 2020. Ξεκινάς να αναρωτιέσαι… είμαι πατέρας για κανέναν άλλον πέρα από τα παιδιά μου και εμένα; Ποιος άλλος αναγνωρίζει αυτή μου την ιδιότητα; Η απάντηση; Αποκαρδιωτική! Δυστυχώς κανείς άλλος πέρα από εσένα, τα παιδιά σου και τους δικούς σου άμεσους συγγενείς. Γιατί αυτό;
Γιατί κανένας φορέας της χώρας μα σήμερα δεν αναγνωρίζει την αναγκαιότητα της παρουσίας σου στην ανατροφή των παιδιών σου. Δικαστήριο; Πως σε αναγνωρίζει; Με δυο ΣΚ το μήνα, κάποιες ώρες μέσα στην εβδομάδα (αν μένεις κοντά); Σχολεία; Για πήγαινε στο σχολείο να ζητήσεις τους βαθμούς και την εξέλιξη του παιδιού σου ως γονέας που έχει τη γονική μέριμνα αλλά όχι την επιμέλεια. Θα αναλωθείς σε συζητήσεις με εκπαιδευτικούς και θα βρεθείς αν διεκδικείς την απλή αυτή πληροφόρηση. Φορείς υγείας; Πήγαινε στο παιδίατρο σου και ζήτα την πορεία της υγείας των παιδιών σου. Θα σε κοιτάνε με μισό μάτι. Θα πρέπει να πας την απόφαση δικαστηρίου που σου δίνει το δικαίωμα ενημέρωσης. Άραγε η μητέρα που έχει την επιμέλεια όταν πήγε πρώτη φορά στο παιδίατρο με το παιδί σου της ζητήσαν δικαστική απόφαση;
Ο σύγχρονος Έλληνας πατέρας βιώνει τη διάκριση, τον ρατσισμό, την εξαίρεση από βασικές πληροφορίες για το παιδί του. Εξ ορισμού ένοχος κατά την είσοδο του σε μια δικαστική αίθουσα. Εξ αρχής καταδικασμένος να παλεύει για ψίχουλα επικοινωνίας με τα παιδιά του μετά το διαζύγιο.
Και εγώ λοιπόν ένας από αυτούς. Σε διάσταση από το Φεβρουάριο του 2019 εξωθούμαι από το σπίτι μου και διαμένουν εκεί τα δύο παιδιά με τη γυναίκα μου. Αποκλειστική επιμέλεια η μητέρα. Εγώ περιορίζομαι σε συγκεκριμένες ώρες επικοινωνίας (δύο απογεύματα την εβδομάδα και δύο ΣΚ το μήνα) καθώς αυτό αποφάνθηκε το δικαστήριο ότι είναι το βέλτιστο συμφέρον του τέκνου. Μάιος 2019, η πρώην σύζυγος μου βάζει στο σπίτι με τα παιδιά μου το νέο σύντροφο της. Ο σύντροφος περνά περισσότερο χρόνο με τα παιδιά μου απ’ ότι εγώ.
Φεβρουάριο του 2020 η πρώην σύζυγος παντρεύεται το σύντροφο της, κάτοικο εξωτερικού. Ετοιμάζει έγγραφα για μετοικεσία σε άλλη ήπειρο. Ο πατέρας; Παρατηρητής των εξελίξεων. Δέχομαι πρόταση από την πρώην σύζυγο για επικοινωνία με τα παιδιά μου στις γιορτές των Χριστουγέννων και Πάσχα με δική μου μετακίνηση σε άλλη ήπειρο καθώς και ένα μήνα το καλοκαίρι. Συνολικά ένα μήνα και δέκα μέρες το χρόνο. Αντιδρώ. Επικοινωνώ με το δικηγόρο μου. Μαθαίνω ότι είναι δύσκολο να «περιορίσεις την ελευθερία» της μητέρας. Ότι τα παιδιά θα πάνε μαζί της ότι και να κάνω. Ότι έχει την αποκλειστική επιμέλεια. Ότι εγώ σαν πατέρας δεν μπορώ να αποφασίσω για το που εν τέλη θα μείνουν τα παιδιά μου.
Δεν μπορώ να καταλάβω τι γίνεται…. Παρακολουθώ τη προετοιμασία αναχώρησης των παιδιών μου ολοκληρωτικά από τη ζωή μου… δεν μπορώ λένε να κάνω και πολλά.
Όχι δεν θέλω να περιορίσω τη μητέρα. Είναι ελεύθερος άνθρωπος που κάνει επιλογές για τη ζωή της. Τα παιδιά μου; έχουν δικαίωμα επιλογής; Μπορούν να επιλέξουν να έχουν κοντά τους και τους δύο τους γονείς; Εγώ; Έχω το δικαίωμα επιλογής; Μπορώ να επιλέξω να μείνω κοντά στα παιδιά μου; Καταστρατηγούμενες ελευθερίες τριών ανθρώπων στο όνομα της ελευθερίας του ενός! Απόγνωση….
Σαφώς και μπορεί καθένας μας να κάνει τις επιλογές του και είναι ελεύθερος να πράξει αναλόγως και να αποφασίσει για τη ζωή του. Θερμός υποστηρικτής της άποψης και εγώ! Μέχρι όμως του σημείου που δεν καταπατώνται οι ελευθερίες του άλλου. Των παιδιών του. Του πάτερα τους.
Ξαφνικά ακούγεται η εισαγωγή Συνεπιμέλειας στο ελληνικό οικογενειακό δίκαιο. Βγαίνει τροπολογία που λέει ότι δεν επιτρέπεται χωρίς δικαστική απόφαση να μετοικίσει ο γονέας που έχει την αποκλειστική επιμέλεια όταν στερεί την ελεύθερη επικοινωνία των παιδιών από τον άλλο γονέα! Τα πρώτα μικρά βηματακία για τα δικαιώματα των παιδιών μου έχουν γίνει.
Φοβάμαι όμως. Φοβάμαι ότι η αλλαγή θα είναι «λειψή». Φοβάμαι ότι θα βρεθούν παραθυράκια. Όχι! Δεν πρέπει! Πρέπει ο νεοεισερχόμενος νόμος να είναι σαφής. Τα παιδία έχουν δικαίωμα να μεγαλώνουν και με τους δύο γονείς. Σας παρακαλώ! Ας παλέψουμε όλοι μαζί για τα δικαιώματα των παιδιών μας. Ελάτε να ενώσουμε τις φωνές μας. Λατρεύω τα παιδιά μου. Δε θέλω να τα χάσω. Βοηθήστε με! Βοηθήστε τα παιδιά μου!