Με λένε Αντώνη . Έχω ” σωας τα φρένας ” όπως τουλάχιστον καμία δικαστική απόφαση μέχρι τώρα δεν έχει ισχυριστεί το αντίθετο. Δεν είμαι μέθυσος , δεν έχω δοκιμάσει ποτέ κάποια ουσία και η μοναδική μου εξάρτηση ήταν το τσιγάρο που το έκοψα πριν από 17 χρόνια. Δεν είμαι κακοποιητής , και οι μέχρι τώρα δικαστικές αποφάσεις (Ασφαλιστικά, Αγωγή) αναγνωρίζουν ότι ” περιβάλλω το παιδί μου με αισθήματα αγάπης στοργής και αφοσίωσης “.
Είμαι τρία χρόνια χωρισμένος και μέχρι σήμερα είμαι μόνος μου χωρίς να έχω δημιουργήσει άλλη σχέση. Η μοναδική μου έννοια είναι το παιδί μου και το πως θα είμαι συνεχώς δίπλα του. Για το λόγο αυτό από τα τέλη του 2018 παράτησα την δουλειά μου, σταμάτησα να ταξιδεύω και βγήκα στη σύνταξη σε ηλικία 54 ετών.
Σαν συνταξιούχος έχω απεριόριστο ελεύθερο χρόνο να του αφιερώσω ενώ η μητέρα του εργάζεται τα απογεύματα. Κατοικώ σε ιδιόκτητο σπίτι που στο ισόγειο μένουν οι γονείς μου. Αυτοί είναι οι μόνοι εν ζωή ανιόντες που έχει το παιδί μου αφού από την πλευρά της μητέρας του έχουν αποβιώσει πριν πολλά χρόνια και δεν τους έχει γνωρίσει. Το σπίτι μου είναι 10 λεπτά μακριά από το σπίτι της μητέρας του παιδιού μου. Κατοικούμε σε μια σχετικά μικρή πόλη που ότι το αφορά (σχολείο, δραστηριότητες κλπ.) είναι σε κοντινή απόσταση. Πολύ κοντά στο σπίτι μου είναι το σπίτι του αδερφού μου ο οποίος είναι και νονός του παιδιού μου . Πώς το λένε όλο αυτό; Υποστηρικτικό περιβάλλον ;
Παίρνω μια σύνταξη 1400 € και από αυτά πληρώνω χωρίς καμία καθυστέρηση τρία χρόνια τώρα το ποσό της διατροφής που μου έχει επιδικαστεί (350 € για ένα παιδί που τώρα είναι 7 χρονών). Εκτός από αυτά πληρώνω (χωρίς να με υποχρεώνει κάνεις) δύο ασφαλιστικά – αποταμιευτικά προγράμματα και ένα νοσοκομειακής περίθαλψης για το παιδί μου που σε μηνιαία βάση είναι περίπου 250 € με αυξητική τάση κάθε χρόνο.
Φτάνουν όλα αυτά για να μπορώ να είμαι δίπλα στο παιδί μου ” από Κοινού και Εξίσου ” με την μητέρα του;
Σύμφωνα με την Ελληνική Δικαιοσύνη ( ; ) Δεν είναι αρκετά.
Ίσως γιατί είμαι άνδρας και όχι ΛΟΑΤΚΙ; Μήπως γιατί τα δικαιώματα μου σαν πατέρας είναι “μαχιτά” όπως και το ελάχιστο 1/3 του χρόνου που ένα παιδί χρειάζεται να έχει τον πατέρα δίπλα του;
Τις τελευταίες ημέρες αυτά τα ερωτήματα με βασανίζουν και δεν μπορώ να βρω μια λογική απάντηση .
Η δικαιοσύνη είναι ένα ύψιστο αγαθό και αυτοί που την υπηρετούν ασκούν ύψιστο λειτούργημα, αφού η δικαιοσύνη έχει την πηγή της μέσα στην ανιδιοτέλεια και την ελευθερία της ψυχής και απονέμεται με βάση την αρχή ότι όλα τα άτομα είναι ίσα μεταξύ τους. ( ΧΡ. Ι. ΣΤΕΦΑΝΑΔΗΣ , ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ)
Την παρουσιάζουν τυφλή για να δείξουν την αντικειμενικότητα της. Είναι και κουφή;