Πηγή:
23/11/2024
Για τη “μέση οδό”, την οποία επέλεξε ο Δικαστής στην υπόθεση επιμέλειας των τέκνων της Κας Κεφαλογιάννη και του κ. Μάτσα, διάβασα το ρεπορτάζ της συναδέλφου και συνοδοιπόρου μου σε Μέσα Ενημέρωσης, Βασιλικής Κόκκαλη, στο διαδικτυακό protothema.gr . Προκειμένου να κατανοήσουμε όλοι, αν έχει δίκιο η Βάσω, είναι σκόπιμο να διαβάσουμε τη Δικαστική Απόφαση… ανάποδα! Ναι, ανάποδα…
Και εξηγούμαι: Σύμφωνα με την επιταγή του Συνταγματικού Νομοθέτη, στο Άρθρο 4 παρ. 2 «Oι Έλληνες και οι Eλληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις». Συμφωνούμε σε αυτό χωρίς άλλη συζήτηση και προχωρούμε τη σκέψη μας, δίχως καθυστέρηση.
Σύμφωνα επίσης, με το 1519 ΑΚ, όπως ισχύει με τη μεταρρύθμιση που επέφερε το Οικογενειακό Δίκαιο της χώρας η κυβέρνηση του 2021, του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, την οποία υπηρετεί από τη θέση της Υπουργού Τουρισμού, η εκ των διαδίκων της εν λόγω υπόθεσης, Κα Όλγα Κεφαλογιάννη, «Όταν η επιμέλεια ασκείται από τον έναν γονέα ή έχει γίνει κατανομή της μεταξύ των γονέων, οι αποφάσεις για την ονοματοδοσία του τέκνου, για το θρήσκευμα, για ζητήματα της υγείας του, εκτός από τα επείγοντα και τα εντελώς τρέχοντα, καθώς και για ζητήματα εκπαίδευσης που επιδρούν αποφασιστικά στο μέλλον του, λαμβάνονται από τους δύο γονείς από κοινού. Τα δύο τελευταία εδάφια του άρθρου 1510 και το άρθρο 1512 εφαρμόζονται αναλόγως…». Παράλληλα, το 1510 ΑΚ, που προσαρμόσθηκε επίσης, με την ίδια μεταρρύθμιση, ισχύει ότι «Η μέριμνα για το ανήλικο τέκνο είναι καθήκον και δικαίωμα των γονέων (γονική μέριμνα), οι όποιοι την ασκούν από κοινού και εξίσου. Η γονική μέριμνα περιλαμβάνει την επιμέλεια του προσώπου, τη διοίκηση της περιουσίας και την εκπροσώπηση του τέκνου σε κάθε υπόθεση ή δικαιοπραξία ή δίκη, που αφορούν το πρόσωπο ή την περιουσία του…». Και τέλος, σύμφωνα με το 1512 ΑΚ ισχύει ότι «Κατά την άσκηση της γονικής μέριμνας οι γονείς καταβάλλουν προσπάθεια για την εξεύρεση κοινά αποδεκτών λύσεων. Αν διαφωνούν, αποφασίζει το δικαστήριο…».
Αυτά είναι τα δεδομένα και δεν χωρούν συζήτηση. Ερχόμαστε λοιπόν, στην προκειμένη Δικαστική Απόφαση, για να τη διαβάσουμε… ανάποδα, όπως έχουμε δεσμευθεί. Και το κάνουμε αυτό για να δούμε, αν ο Δικαστής ακολούθησε την περίφημη “μέση οδό”, όπως ισχυρίζεται η καλή συνάδελφος, η οποία όπως σημειώνει, μεταφέρει τα σχόλια “νομικών κύκλων”. Ας μη διαβάζουμε δηλαδή, την απόφαση σαν να πρόκειται για τη διαμάχη μιας μητέρας με… “κάποιον”. Αλλά μιας διαφωνίας της μητέρας με τον πατέρα…
Σημείο 1ο: Η Δικαστική Απόφαση επιτρέπει στην Κα Κεφαλογιάννη, να παραμείνει με τα δυο ανήλικα παιδιά της στην άλλοτε συζυγική οικία, στο Ψυχικό. Εδώ πρόκειται για την απάντηση στα δυο αντίθετα αιτήματα των διαδίκων που ζητούσαν ο ένας τη μετοίκηση του άλλου, όπως διέρρευσε στα σχετικά ρεπορτάζ όλων των Μέσων Ενημέρωσης, ενώ σύμφωνα με άλλη πληροφορία που διέρρευσε, ο κ. Μάτσας ισχυρίσθηκε ότι ο ίδιος είχε προπληρώσει ενοίκια ενός έτους για τη συγκεκριμένη οικία. Αντίθετη άποψη, περί πληρωμής της οικίας από την Κα Κεφαλογιάννη δεν διέρρευσε. Μένοντας σε ό,τι γνωρίζουμε λοιπόν, ο κ. Μάτσας έχει πληρώσει για την οικογενειακή στέγη, παρά τη Συνταγματική ισότητα για ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.
Συμπέρασμα: Στο συγκεκριμένο θέμα ευνοήθηκε εμφανώς η Κα Κεφαλογιάννη.
Σημείο 2ο: Στο θέμα της αποκλειστικής επιμέλειας ή της Συνεπιμέλειας, έγινε εμφανής στο Πανελλήνιο ο τρόπος με τον οποίο αποφασίζει η Δικαιοσύνη στη συντριπτική πλειονότητα των υποθέσεων επιμέλειας των τέκνων. Δεν το κρίνουμε, δεδομένου ότι δεν έγινε γνωστό το σκεπτικό, αλλά με την κοινή λογική και δεδομένου ότι δεν μπορεί (με την κοινή λογική, πάντα) να γίνει επίκληση της όποιας “βιοκοινωνικής υπεροχής” της μητέρας, πιθανολογούμε ότι υπερίσχυσε η αόριστη έννοια της μητρότητας (για την προστασία της μητρότητας από το Σύνταγμα θα υπάρξει ειδική αναφορά, με ξεχωριστό θέμα στο άμεσο μέλλον).
Συμπέρασμα: Στο συγκεκριμένο θέμα ευνοήθηκε εμφανώς και αδιευκρινίστως η Κα Κεφαλογιάννη.
Σημείο 3ο: Στο θέμα της επικοινωνίας του κ. Μάτσα με τα τέκνα της οικογένειας, στο ρεπορτάζ της καλής συναδέλφου, χρησιμοποιείται το ρήμα “πέτυχε”. Για να δούμε τι πέτυχε: Τρεις φορές την εβδομάδα θα βλέπει τα παιδιά, για τρεις ώρες κάθε φορά. Επίσης πέτυχε να μπορεί να έχει τα παιδιά με διανυκτέρευση δυο Σαββατοκύριακα κάθε μήνα… Αυτή η επαφή του γονέα με τα παιδιά, δεν έχει διαφορά από την επίσκεψη στο σπίτι και την παραλαβή τους από τον πατέρα ενός φίλου τους, ο οποίος πέρασε να τα πάρει, για να επισκεφθούν όλοι μαζί έναν παιδότοπο. Ένας ξένος δηλαδή, ο οποίος έρχεται και φεύγει σαν ξένος. Αυτομάτως, από την πρώτη φορά ξεκινά το “πάγωμα” της συναισθηματικής σχέσης με τον γονέα.
Συμπέρασμα: Στο συγκεκριμένο θέμα, η Κα Κεφαλογιάννη παραμένει μητέρα, ενώ ο κ. Μάτσας μετατρέπεται σε ξένο (στα μάτια των παιδιών του), που απλά τα επισκέπτεται για λίγο. Και αυτό είναι το χειρότερο από τα τρία σημεία!
Αν αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορεί η ελληνική πολιτεία να προστατεύσει τη σχέση των γονέων με τα παιδιά, ας μάθει τώρα και δημοσίως, ότι ο τρόπος δεν είναι επιτυχής. Τα δεδομένα του μυαλού που πρόκρινε πρώτος αυτόν τον τρόπο και στη συνέχεια όλοι ακολουθούν πιστά τις “ίδιες πατημασιές”, είναι ελλιπή, για να μην χρησιμοποιηθεί άλλος όρος… Ένας γονέας δεν μπορεί, με αυτόν τον τρόπο, να έχει ουσιαστική συμμετοχή στη διαπαιδαγώγηση και την εν γένει ανατροφή ενός παιδιού. Όποιος ενήλικας μεγάλωσε με αυτόν τον τρόπο, να γνωρίζει ότι κάτι πρέπει να κάνει για να φροντίσει λίγο τις πληγές στην ψυχή του και να σταματήσει να εφαρμόζει την ίδια λύση στα ελληνόπουλα, διότι θα τα κάνει ελλειμματικά, όπως είναι πιθανώς, ο ίδιος!
Είναι εμφανές λοιπόν, ότι και δεν τηρήθηκε η περίφημη μέση λύση και οι νομικοί κύκλοι, των οποίων τον ισχυρισμό μας μετέφερε η καλή συνάδελφος, μπορεί να είναι άρτιοι νομικοί, αλλά στον τομέα των ανθρωπίνων σχέσεων και της συναισθηματικής αρτιότητας, θα πρέπει να το “κοιτάξουν” άμεσα…